Izokarboksazyd

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izokarboksazyd
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C12H13N3O2

Masa molowa

231,25 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

59-63-2

PubChem

3759

DrugBank

DB01247

Izokarboksazyd (łac. isocarboxazidum) – organiczny związek chemiczny, nieselektywny, nieodwracalny inhibitor monoaminooksydazy (MAOI) stosowany jako lek przeciwdepresyjny[2]. Wraz z fenelzyną i tranylocyprominą jest jednym z zaledwie trzech klasycznych MAOI dostępnych w 2012 r.[potrzebna aktualizacja?] do zastosowania klinicznego w leczeniu zaburzeń psychicznych w Stanach Zjednoczonych[3][4], chociaż nie jest tak powszechnie stosowany w porównaniu z innymi[4][3]. Przykładowe nazwy handlowe leków zawierających izokarboksazyd to: Marplan, Marplon i Enerzer (nie są dostępne w Polsce).

Stosowany jest przede wszystkim w leczeniu zaburzeń nastroju i lęku. Został również zbadany w leczeniu choroby Parkinsona i innych zaburzeń związanych z demencją. Izokarboksazyd, jak również inne MAOI, zwiększają poziom neuroprzekaźników monoaminowych serotoniny, dopaminy i noradrenaliny w mózgu[5].

Klasyczne inhibitory MAO, w tym izokarboksazyd, są stosowane rzadko ze względu na znaczące interakcje z żywnością i lekami oraz przez to, że zostały w dużej mierze wyparte przez nowsze leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Przyczyną interakcji jest to, że MAOI hamują metabolizm amin pochodzących z niektórych pokarmów (np. tyraminy) i neuroprzekaźników monoaminowych. W połączeniu z innymi lekami, które zwiększają poziom neuroprzekaźników monoaminowych, takimi jak SSRI, lub z niektórymi pokarmami bogatymi w tyraminę (np. takimi jak dojrzałe sery), MAOI mogą powodować niebezpieczne podwyższenie poziomu neuroprzekaźników monoaminowych, powodując potencjalnie zagrażające życiu stany, takie jak przełom nadciśnieniowy i zespół serotoninowy[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Isocarboxazid, United States Pharmacopeia (USP) Reference Standard, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 4 listopada 2020, numer katalogowy: 1348000. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. I. Fagervall, S.B. Ross, Inhibition of monoamine oxidase in monoaminergic neurones in the rat brain by irreversible inhibitors, „Biochemical Pharmacology”, 35 (8), 1986, s. 1381–1387, DOI10.1016/0006-2952(86)90285-6, PMID2870717 (ang.).
  3. a b Lawrence A. Labbate, Handbook of psychiatric drug therapy, wyd. 6, 2012, ISBN 978-1-4511-5307-1, OCLC 953861495.
  4. a b David R. Rosenberg, Textbook of pharmacotherapy for child and adolescent psychiatric disorders, New York: Brunner/Mazel, 1994, ISBN 978-1-134-86002-9, OCLC 856929491.
  5. H.P. Volz, C.H. Gleiter, Monoamine oxidase inhibitors. A perspective on their use in the elderly, „Drugs & Aging”, 13 (5), 1998, s. 341–355, DOI10.2165/00002512-199813050-00002, PMID9829163 (ang.).