Kim Dae-jung

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kim Dae-jung
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1925
Hugwang, prowincja Jeolla Południowa, Korea Południowa

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 2009
Seul, Korea Południowa

Prezydent Korei Południowej
Okres

od 25 lutego 1998
do 25 lutego 2003

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Kim Young-sam

Następca

Roh Moo-hyun

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem (1951-2001) Philadelphia Liberty Medal
Kim Dae-jung
Nazwa koreańska
Hangul

김대중

Hancha

金大中

Transkrypcja poprawiona

Gim Dae-jung

Transkrypcja MCR

Kim Tae-jung

Kim Dae-jung, w Polsce znany jako Kim De Dzung, (kor. 김대중, ur. 6 stycznia 1925 we wsi Hugwang na wyspie Haui na południowym wybrzeżu Republiki Korei w prowincji Jeolla Południowa, zm. 18 sierpnia 2009 w Seulu[1]) – południowokoreański polityk, laureat pokojowej Nagrody Nobla i prezydent Korei Południowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kim Dae-jung studiował na uniwersytetach Konguk, Korea i Gyeongju. Był dziennikarzem, kiedy w 1961 wybrano go do Zgromadzenia Narodowego z ramienia opozycyjnej Partii Demokratycznej, której rzecznikiem został w 1963[1]. Kiedy przekształciła się ona w Nową Partię Demokratyczną (1967), wszedł w skład jej kierownictwa, niewielką różnicą głosów przegrywając wybory prezydenckie w 1971[1]. Po dłuższym pobycie w Stanach Zjednoczonych i Japonii został w sierpniu 1973 uprowadzony przez koreańskie służby specjalne z hotelu w Tokio i przewieziony do Korei Południowej[1].

Wieloletni działacz opozycji demokratycznej, w 1971 po raz pierwszy z ramienia Nowej Partii Demokratycznej kandydował na urząd prezydenta. Polityczny przeciwnik prezydenta Park Chung-hee, wielokrotnie więziony[1]. W 1981 roku został skazany na karę śmierci przez powieszenie (zamienioną później na więzienie pod wpływem krytyki międzynarodowej)[1]. Po zwolnieniu w 1982 wyjechał do Stanów Zjednoczonych[2].

Pomimo ostrzeżeń powrócił do Korei Południowej w lutym 1985 i nawiązał współpracę z Kim Young-samem na rzecz demokratyzacji państwa[1]. W latach 1991–1992 stał na czele Partii Demokratycznej[2]; 1992 po raz kolejny rywalizując w wyborach prezydenckich, przegrał z Kim Young-samem[1]. Został wybrany na prezydenta w grudniu 1997, zaprzysiężony w lutym 1998[1].

Jego prezydentura upłynęła pod znakiem działania na rzecz pokoju i pojednania z Koreą Północną; spotkał się m.in. z Kim Dzong Ilem (w Pjongjangu w czerwcu 2000 roku), doszło także do spotkania rodzin rozdzielonych granicą międzykoreańską. Te właśnie działania, nazywane słoneczną polityką, a także całokształt aktywności na rzecz praw człowieka, prowadzonej jeszcze w czasach opozycji, przyniosły mu Pokojową Nagrodę Nobla w 2000[3][4][5].

Zakończył kadencję prezydencką 25 lutego 2003. Za jego prezydentury Korea była współgospodarzem piłkarskich mistrzostw świata (2002).

Zmarł 18 sierpnia 2009 na zapalenie płuc[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Kim Dae-jung. telegraph.co.uk, 2009-08-18. [dostęp 2018-07-01]. (ang.).
  2. a b Kim De Dzung, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-07-01].
  3. Elżbieta Potocka, Marceli Burdelski: Perspektywy zjednoczenia Korei po szczycie w Phenianie. poznanstudies.swps.edu.pl, 2000. [dostęp 2018-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-02)].
  4. South Korea convicts six over summit. news.bbc.co.uk, 2003-09-26. [dostęp 2018-07-01]. (ang.).
  5. The Nobel Peace Prize 2000. nobelprize.org. [dostęp 2018-07-01]. (ang.).
  6. Kim Dae-jing obituary. legacy.com. [dostęp 2018-07-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]