Mariano Rampolla del Tindaro
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1843 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej | ||
| Okres sprawowania |
2 czerwca 1887 – 20 lipca 1903 | |
| Sekretarz Świętego Oficjum | ||
| Okres sprawowania |
30 grudnia 1908 – 17 grudnia 1913 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | ||
| Nominacja biskupia | ||
| Sakra biskupia | ||
| Kreacja kardynalska | ||
| Kościół tytularny | ||
Mariano Rampolla del Tindaro (ur. 17 sierpnia 1843 w Polizzi na Sycylii, zm. 16 grudnia 1913 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, arystokrata (hrabia), kardynał, urzędnik Kurii rzymskiej.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1866 roku w Rzymie. W 1887 został mianowany przez papieża Leona XIII sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej, którym był do 1903 roku. Wymieniany jako faworyt na tron papieski. Rampolla próbował wkraść się w łaski Rosji i Niemiec, obiecując wcześniej władzom carskim, że w razie wyboru na papieża wprowadzi język rosyjski zamiast polskiego do kościołów katolickich na terenach zaboru rosyjskiego. Podczas konklawe w 1903 nie został wybrany z powodu zgłoszonego przez polskiego kardynała Jana Puzynę z Krakowa weta w imieniu cesarza Austrii Franciszka Józefa.
Bibliografia
- Nota biograficzna Mariano Rampolla del Tindaro w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2013-08-05]
- ↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII