Przedsiębiorstwo Montażowe „Montoerg”
 Biurowiec PM „Montoerg” (1969) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
26-940 Pionki |
| Data założenia |
1 kwietnia 1959 |
| Data likwidacji |
1971 (przekształcenia) |
| Forma prawna | |
| Zatrudnienie |
430 os. (1959) |
| Dane finansowe | |
| Przychody |
35 mln zł (1959) |
Położenie na mapie Pionek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu radomskiego  | |
 51°28′00,5″N 21°26′27,6″E/51,466806 21,441000
| |
Przedsiębiorstwo Montażowe „Montoerg” – zlikwidowane przedsiębiorstwo państwowe z siedzibą w Pionkach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przedsiębiorstwo Montażowe „Montoerg” z siedzibą w Pionkach utworzone zostało na podstawie Zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego z 4 marca 1959 w sprawie utworzenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą: Przedsiębiorstwo Montażowe „Montoerg”. Znak: OPIB-I nr ew. 28[3].
PM „Montoerg” powstało 1 kwietnia 1959 na bazie Samodzielnego Oddziału Wykonawstwa Inwestycyjnego (SOWI) przy Zakładach Chemicznych „Pronit” w Pionkach[a][b][4].
Zwierzchni nadzór nad przedsiębiorstwem sprawował Minister Przemysłu Chemicznego przez Zjednoczenie Przemysłu Organicznego „ERG” Warszawa ul. Żurawia 6/10[3].
W 1962 zorganizowano przy przedsiębiorstwie zasadniczą szkołę przyzakładową w której zdobywano zawód ślusarza aparatury chemicznej (do 1968 ukończyło szkołę 89 uczniów)[5].
W 1967 na podstawie zarządzenia ministra Przemysłu Chemicznego przy „Montoergu” do budowy instalacji doświadczalnej został powołany Zakład Doświadczalny Budowy i Montażu Instalacji Naukowo-Badawczych „Chemimetal” w Pionkach[6].
W 1969, po raz pierwszy na budowę zagraniczną wyjechała załoga przedsiębiorstwa[7].
W 1971, Przedsiębiorstwo Montażowe „Montoerg” zostało przekształcone w Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe „Organika” w Pionkach.
Przedmiot działania[edytuj | edytuj kod]
- montaż maszyn, aparatów, urządzeń i rurociągów dla przemysłu organicznego
- montaż pomocniczych konstrukcji stalowych
- roboty budowlane i elektromontażowe w zakresie pomocniczym i uzupełniającym dla właściwych robót montażowych.
- Źródło:[3]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- Dyrektor Naczelny, któremu podlegały piony:
- Zastępca Dyrektora ds Ekonomicznych
- Główny Księgowy
- Naczelny Inżynier.
Dyrektorowi Naczelnemu podlegały również bezpośrednio komórki organizacyjne:
- Dział Zatrudnienia
- Dział Kadr i Szkolenia Zawodowego
- Dział Normowania
- Dział Kontroli Wewnętrznej
- Dział Bezpieczeństwa i Higieny Pracy
- Dział Organizacji Pracy.
ad 1) Zastępcy Dyrektora ds Ekonomicznych podlegały:
- Komórka Inwentaryzacji Ciągłej
- Dział Administracyjno-Gospodarczy
- Dział Zaopatrzenia
- Dział Planowania
- Dział Transportu
- Baza Materiałowa
- 5 magazynów mniejszych znajdujących się na różnych odcinkach pracy poza Pionkami.
ad 2) Głównemu Księgowemu podlegały:
- Samodzielna Sekcja Analiz Ekonomicznych
- Dział Finansowy
- Dział Księgowości Materiałowej
- Rewident Zakładowy.
ad 3) Naczelnemu Inżynierowi podlegały:
- Dział Antykorozyjny
- Dział Głównego Mechanika
- Szef Produkcji
- Dział Inwestycji
- Dział Postępu Technicznego
- Dział Przygotowania Produkcji Podstawowej.
Do Pionu Naczelnego Inżyniera należał bezpośrednio Kierownik Bazy Warsztatowej, któremu podlegały Działy produkcyjne:
- Dział Technologii
- Sekcja Planowania Kosztów i Koordynacji
- Warsztat Rozdzielnia Robót
- 2 warsztaty produkcji aparatury
- Warsztat Obróbki Skrawaniem
- Gumownia-Pionki
- Warsztat Szkolny.
Naczelnemu Inżynierowi podlegało 7 mniejszych Odcinków Robót w: Pionkach, Bydgoszczy, Brzegu Dolnym, Jaworznie, Zgierzu, Pustkowie i Sarzynie.
- Źródło:[8]
Baza[edytuj | edytuj kod]
Przedsiębiorstwo dysponowało terenem o powierzchni 5,53 ha, na którym wzniesiono dwie hale produkcyjne[c], warsztat szkolny i warsztat głównego mechanika, budynek administracyjny, wiaty i magazyny, acetylenownię, adoptowane hale (gumownia i hala obrabiarek) oraz stałe budynki administracyjne[d]. Ponadto dysponowało ponad 30. samochodami marki Żuk, Żubr i jednym autobusem San[9] oraz korzystało z bocznicy kolejowej Pronitu na stacji kolejowej Pionki.
- Źródło:[10]
Zakłady w których prowadził roboty[edytuj | edytuj kod]
- Zakłady Chemiczne „Azot”[e] Jaworzno
- Zakłady Chemiczne „Sarzyna”
- Zakłady Chemiczne „Zachem”[f] Bydgoszcz
- „Boryszew” Sochaczew
- Nadodrzańskie Zakłady Przemysłu Organicznego „Rokita”[g] Brzeg Dolny
- WZPB[h] Wola Krzysztoporska
- Fabryka Tworzyw Sztucznych Warszawa
- Zakłady Chemiczne Żarów
- „Elana” Toruń
- „Celuloza” Niedomice
- Zakłady Papiernicze Bydgoszcz
- Fabryka Narzędzi Bydgoszcz
- Kujawskie Zakłady Koncentratów Spożywczych Włocławek
- Zakłady Sprzętu Instalacyjnego Nakło
- Fabryka Farb i Lakierów Wrocław
- Zakłady Przemysłu Spirytusowego Wrocław
- „Polfa” Kutno
- Zakłady Zbożowe Góra Kalwaria
- „Termoplast” Mąkolno
- Zakłady Azotowe Kędzierzyn
- Zakłady Obuwia Gumowego Łódź
- WSK Mielec
- Fabryka Łączników Potkanów
- „Pronit” Pionki[i]
- Zakłady Chemiczne Bieruń Stary
- „Gamrat” Jasło
- Zakłady Przemysłu Barwników „Boruta”[j] Zgierz
- Zakłady Włókien Sztucznych Tomaszów
- Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pustków” Pustków
- Zakłady Tworzyw Sztucznych Oława
- „Celuloza” Włocławek
- „Celuloza” Świecie
- „Eltra” Bydgoszcz
- Gazownia Miejska Bydgoszcz
- Włocławska Fabryka Mebli
- Fabryka Farb i Lakierów Radom
- Fabryka Farb i Lakierów Bliżyn
- „Polfa” Pabianice
- Zakłady Zbożowe Grójec
- Zakłady Zbożowe Sochaczew
- Zakłady Koksownicze „Walenty” Ruda Śląska
- „Anilana” Łódź
- Zakłady Obuwia Gumowego Teofilów
- RZMO Radom
- Zjednoczenie Przemysłu Organicznego Warszawa.
- Źródło:[11]
Stałe odcinki robót[edytuj | edytuj kod]
Stałe odcinki robót prowadzone były przy zakładach przemysłu chemicznego charakteryzujących się stałą rozbudową na terenie województw: bydgoskiego, katowickiego, kieleckiego, krakowskiego, łódzkiego, rzeszowskiego, wrocławskiego i warszawskiego[10].
- TKR – 1 Pionki
- TKR – 2 Bydgoszcz
- TKR – 3 Brzeg Dolny
- TKR – 4 Jaworzno
- TKR – 5 Zgierz
- TKR – 6 Włocławek
- TKR – 7 Pustków
- TKR – 8 nn
- TKR – 9 Sarzyna.
- Źródło:[12]
Odbiorcy aparatury[edytuj | edytuj kod]
- Zakłady Chemiczne Police
- Zakłady Tworzyw Sztucznych Gliwice
- Zakłady Azotowe Włocławek
- Zakłady Chemiczne „Azot” Tarnów
- „Mostostal” Warszawa
- Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego Wrocław
- Zakłady Chemiczne Sosnowiec
- ZBUCh Skierniewice
- Elektrownia „Adamów”
- „Argom” Łódź
- Instytut Badań Jądrowych Warszawa
- „Termowent” Warszawa
- „Armatury” Kielce
- FWE Radom
- „Hutmen” Wrocław
- Cementownia „Przyjaźń” Wierzbica
- Kopalnia „Piotrkowice”
- Zakłady Chemiczne Wizów
- Zakłady Chemiczne Oświęcim
- „Azot” Puławy
- „Mostostal” Wrocław
- „Mostostal” Puławy
- Zakłady Metalowe Skarżysko
- Huta „Szczecin”
- Zakłady Chemiczne „Strem” Strzemieszyce
- Bielskie Zakłady Remontowe Bielsko-Biała
- Zakład Urządzeń Przemysłowych Nysa
- Zakładach Urządzeń i Instalacji „Termowent” Radom
- Kopalnia Siarki Grzybów
- Fabryka Autobusów Sanok
- Instytut Chemii Ogólnej Warszawa
- „Hydrobudowa” Włocławek
- Fabryka Materiałów Ściennych Koło.
- Źródło:[13]
Naczelni dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]
Baza wypoczynkowa[edytuj | edytuj kod]
- Świerże Górne – pięć domków kempingowych (od 1966)[9][16]
- Pogorzelica – osiem domków kempingowych (od 1967)[17]
- Szymbark – ośrodek kolonijny dla dzieci (od 1968)[k][16].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe „Organika”
- Przedsiębiorstwo Robót Montażowych „Chemomontaż”
- Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pronit” Pionki
- Zakład Doświadczalny Budowy Aparatury Naukowo-Badawczej „Dozachem”
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Po dawnym SOWI „Montoerg” otrzymał plac, stajnię, kilka baraków na pomieszczenia biurowe i warsztaty. → Strzemień 1969 ↓, s. 51.
- ↑ Jeden stary samochód z demobilu. → Strzemień 1969 ↓, s. 41.
- ↑ Halę Mt-1 i główny magazyn wybudowało Kieleckie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego → Strzemień 1969 ↓, s. 38.
- ↑ W latach 1959–1960 wybudowano pierwszą hale produkcyjną oraz magazyn. W 1964 wybudowano drugą halę produkcyjną (koszt z wyposażeniem 9 miliona złotych) i powstały szatnie, stołówka i inne urządzenia. W roku 1967 oddano do użytku nowy warsztat szkolny i warsztat głównego mechanika (wartość całej inwestycji 4,8 miliona złotych) → Strzemień 1969 ↓, s. 51.
- ↑ Wykonanie urządzeń do konfekcjonowania, produkcji gamatoxu 98, związków fosforoorganicznych, ceresanu, akaraicydów → Strzemień 1969 ↓, s. 14.
- ↑ Wybudowanie urządzenia do produkcji dwuaminu, antrachianu i benzantronu poliwęglanu, i impregnatów do produkcji barwników antrachinowych II, i półproduktów oraz barwników kadziowych. → Strzemień 1969 ↓, s. 14.
- ↑ Udział w budowie wydziałów fenolu, stabilizatora AR, chlorobenzenu, kwasu chlorooctowego, betanaftolu, 2,4-D, środków powierzchniowo-czynnych → Strzemień 1969 ↓, s. 14.
- ↑ Wybudowanie urządzenia na wydziałach pigmentów II, młynowni i pigmentów w paście → Strzemień 1969 ↓, s. 14.
- ↑ Instalacje i urządzenia wydziału „Z” (wartość robót – 7.579 tys. zł), mosiądzowanie okuć (2.177 tys. zł) → Strzemień 1969 ↓, s. 14.
- ↑ Wybudowano wydział WTC-8c, wydział barwników kadziowych II (była to największa inwestycja wartości blisko 42 min zł), wydział do produkcji leku PAS, urządzenia do produkcji idygosoli i wydział standaryzacji → Strzemień 1969 ↓, s. 14.
- ↑ Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach przyznało przedsiębiorstwu drugie miejsce wśród wszystkich kolonii organizowanych przez zakłady Kielecczyzny i dyplom uznania → Strzemień 1969 ↓, s. 52.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 11–12.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 11.
- ↑ a b c Strzemień 1969 ↓, s. 5.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 37.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 47.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 49.
- ↑ Tygodnik Radomski ↓, s. 3.
- ↑ Kłos 1968 ↓, s. 1–2.
- ↑ a b c Strzemień 1969 ↓, s. 41.
- ↑ a b Strzemień 1969 ↓, s. 12.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 53.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 35.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 54.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 17.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 39.
- ↑ a b Strzemień 1969 ↓, s. 52.
- ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 51.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Strzemień: Zespół pracowników PM „Montoerg”: Montoerg 1959–1969. Kielce: Prasowe Zakł. Graf. RSW „Prasa”, 1969. (pol.).
- Helena Kłos. Schemat Organizacyjny P.M. „Montoerg”. „Pismo”, s. 1–2, 1968-01-19. Pionki.
- Redakcja. Pionki, 40 lat PRL, 30 lat Miasta. „Tygodnik Radomski”. Wydanie specjalne. Rok jubileuszu pod znakiem dobrej roboty, s. 3, 1984-07. Radom.