Drążgów
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
| |
| Państwo | lubelskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
269 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 81 |
| Tablice rejestracyjne |
LRY |
| SIMC |
0392260 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Drążgów – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ułęż.
Prawa miejskie posiadało do 11 kwietnia 1820[1][2].
Historia
Wykopaliska prowadzone w latach 1988-1990 oraz 1996 roku przez prof. dr hab. Andrzeja Kokowskiego z UMCS w Lublinie dowodzą, że w Drążgowie istniał kompleks osadniczy kultury przeworskiej rozwijającej się między III a V wiekiem n.e. Wiedza o dawnym osadnictwie przetrwała w lokalnym nazewnictwie miejsc - teren, na którym prowadzono wspomniane wykopaliska, mieszkańcy Drążgowa od wielu pokoleń nazywali "grodziskiem". Położone jest na północny zachód od wioski[3].
Od XV w. wieś Drążgowskich, którzy lokowali miasto przed 1517 r. przy przeprawie przez Wieprz (w 1544 Firlejowie założyli konkurencyjny Baranów), a od 1530 własność Kłoczkowskich. W 1544 wydano ponowny akt lokacyjny i od 1712 należało do Stadnickich. W roku 1780 Drążgów nabył generał Rafał Tarnowski, który przeprowadza się tam z żoną[4], znaną później pamiętnikarką Urszulą z Ustrzyckich. W jej „Wspomnieniach damy polskiej” znajdujemy wzmiankę o istnieniu w latach 90. XVIII w. pałacu z oficynami [5], a także wydarzeniach roku 1792 w Drążgowie[6]. W 1826 Antoni Maciejowski kupuje dobra drążgowskie [7] i zakłada rezydencję, od poł. XIX wieku posiadłość przechodzi w ręce Karola Meiznera, potem Rudnickich, Bielickich, w 1889 kupuje ją Światopełk-Czertwertyńska, a po niej Ignacy Ginczelowski, który rozprzedaje dobra. W 1827 Drążgów liczyło 138 mieszkańców i 50 domów, w 1929 – 454 mieszkańców i 114 domów.
Jeśli chodzi o inne ważne wydarzenia z życia Drążgowa, to warto wspomnieć o pożarze z roku 1940, który strawił praktycznie całą osadę, łącznie z kościołem.
Układ urbanistyczny
Zatarty, ośrodkiem był Rynek 100 x 75 mieszczący 7-9 działek o szer. 10 m. W pierzei, na zachód od Rynku równoległa do niego droga – był to układ d. nawsia[8].
Architektura rezydencjonalna
W 1826 z materiałów zgromadzonych na kościół Antoni Maciejewski zbudował dwór i zespół folwarczny, które zostały rozebrane po II wojnie. Były usytuowane w płd. wsch. części osady, gdzie dziś stoją domy nr 44-45.
Architektura sakralna
Parafia utworzona 1334-1335 przez Jana Bodzantę, biskupa krakowskiego w oparciu o Fundację Drążgowskich, z kościołem najpierw drewnianym, zamienionym w 1575 przez dziedzica Mikołaja Kłoczowskiego na zbór ariański na okres 30 lat. Drugi kościół drewniany pod wezwaniem św. Trójcy – wzniesiony staraniem ks. Michała Wierzbowskiego w 1771 usytuowany był w płn. wsch. narożu Rynku, spalił się w 1940 w czasie pożaru i już nie został odbudowany. Plebania z 1781, drew. otynkowana, parterowa, pierwotnie z gankiem (pozostałością są półkolumny toskańskie), po II wojnie przebudowana, utraciła cechy stylowe[9]. W wiosce zachował się cmentarz parafialny z końca XVIII, obecnie nieczynny. Leży na płn. wschód od wioski, przy drodze polnej do Sobieszyna. Liczy ok. 0,45 ha powierzchni.
W 1886 siedziba parafii z Drążgowa została przeniesiona do Sobieszyna. Tam, w latach 1883-1886, staraniem ks. Feliksa Majewskiego, kosztem Kajetana Kickiego, wybudowano nowy murowany kościół w stylu neogotyckim. Został on konsekrowany 1886 przez Wincentego Teofila Chościak Popiela, arcybiskupa warszawskiego.
- ↑ Postanowienie Xsięcia Namiestnika Królewskiego Nr 8333 z dn. 11 kwietnia 1820; wg Wykazu Miast w Królstwie Polskiem na wieyskie osady zamienionych od dn. 1 lutego 1820 r., to iest od daty ustanowienia Kommissyi dla Miast; w Aktach Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych (KRSW) nr 201, k. 44 w Archiwum Głónych Akt Dawnych w Warszawie (AGAD)
- ↑ Rodecki, F.B., 1830. Obraz jeograficzno-statystyczny Królestwa Polskiego. Drukarnia Antoniego Gałęzowskiego i Kompanii. Warszawa
- ↑ Poszukiwanie zamczyska w Giżycach? A może podróż sentymentalna? 04/05/2010
- ↑ „Nowy Korbut”, tom 6, część I, wyd. w r. 1972, str. 336.
- ↑ Archiwum Wróblewieckie, zeszyt I, Wyd. Komis Księgarni J.K. Żupańskiego, Poznań, 1869, (druk: J.I. Kraszewskiego w Dreźnie), strona 63.
- ↑ Rozdział: „Dnia 3 Maja w Drążkowie”, (bo tak nieodmiennie nazywa autorka Drążgów) jest opisem wydarzeń krajowych w r. 1794 z Drążgowa i informacji o nim samym znaleźć tam można niewiele.
- ↑ Możliwe, że Antoni Maciejowski kupił część Drążgowa, gdyż syn Rafała Tarnowskiego, Władysława umarł w Drążgowie 7 kwietnia 1844 oraz ponieważ Antoni Maciejowski zakładał własną rezydencję, skoro wiadomo o istnieniu już pałacu w Drążgowie, (vide: Urszula z Ustrzyckich Tarnowska. Wspomnienia damy polskiéj z XVIII wieku. „Archiwum Wróblewieckie”. 1, 1869. Władysław Tarnowski.)
- ↑ I. Mazur-Tymburska, Studium hist. urbanist., maszyn. PKZ O-Lublin, 1984
- ↑ Kat. Zab. X, z. 21.
Zobacz też
- Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Sobieszynie
- Urszula z Ustrzyckich Tarnowska we „Wspomnieniach Damy Polskiej” zawartych w Archiwum Wróblewieckim - Zeszyt I opisuje wydarzenia w Drążgowie, m.in. w roku 1792.
Linki zewnętrzne
- Drążgów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 438.
- Drążgów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 142.
- Siedziba gminy: Ułęż
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Części wsi |
|
| Kolonie wsi |
