51°46′10″N 22°18′57″E/51,769444 22,315833Wojcieszków
| |||
| |||
| |||
| Państwo |  Polska
| ||
| Województwo | lubelskie | ||
| Powiat | łukowski | ||
| Gmina | Wojcieszków | ||
| Liczba ludności (2013) | 1093[1] | ||
| Strefa numeracyjna | 25 | ||
| Kod pocztowy | 21-411[2] | ||
| Tablice rejestracyjne | LLU | ||
| SIMC | 0695367 | ||
Położenie na mapie gminy Wojcieszków   Wojcieszków | |||
Położenie na mapie Polski  Wojcieszków | |||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  Wojcieszków | |||
Położenie na mapie powiatu łukowskiego  Wojcieszków | |||
| 51°46′10″N 22°18′57″E/51,769444 22,315833
| |||
Wojcieszków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wojcieszków nad Małą Bystrzycą.
Miejscowość jest siedzibą gminy Wojcieszków oraz parafii rzymskokatolickiej Najświętszego Serca Pana Jezusa, należącej do metropolii lubelskiej, diecezji siedleckiej, dekanatu Adamów.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1540 roku[3], położone było w drugiej połowie XVI wieku w ziemi stężyckiej w województwie sandomierskim[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Spis treści
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0695373 | Gorzelnia | część wsi |
| 0695380 | Grondy | część wsi |
| 0695396 | Ogrody | część wsi |
| 0695404 | Stara Wieś | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Założycielem wsi był Klemens Bieliński w roku 1437. W tym samym roku biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki wydał dokument upoważniający do utworzenia parafii. 21 stycznia 1540 r., na podstawie dokumentu wydanego przez króla Zygmunta I Starego, ówczesny właściciel miejscowości Mikołaj Dzik lokował tu miasto na prawie magdeburskim.
W roku 1767 powstał drewniany kościół pw. św. Trójcy i św. Barbary. W 1771 r. w miejscowości istniała biblioteka założona przez Suchodolskich – kolejnych właścicieli dóbr. Na przełomie XVIII i XIX w. Platerowie, następni właściciele, wybudowali okazały dwór, który został spalony w roku 1944. Do dziś zachowały się pozostałości parku dworskiego. Platerowie partycypowali także w budowie istniejącego do dziś kościoła (lata 1898…1899)[7].
Wojcieszków posiadał prawa miejskie do 16 października 1821[8][9].
Na miejscowym cmentarzu znajduje się grób Marii z Babskich Sienkiewiczowej, trzeciej żony Henryka Sienkiewicza[7].
22 lipca 1984 roku w 40 rocznicę ogłoszenia Manifestu PKWN odsłonięto pomnik ku czci poległych podczas II wojny światowej oraz poległych w walce o utrwalanie władzy ludowej mieszkańców miasta[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bank Danych Lokalnych
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 157.
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapy, plany, Warszawa 1993, k. 3
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Henryk Szczęśniak: Łuków i okolice. Informator turystyczny. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Siedlcach, Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Lublinie, 1971, s. 60…61. (pol.)
- ↑ Postanowienie Xsięcia Namiestnika Królewskiego Nr 18,674 z dn. 16 października 1821; wg Wykazu Miast w Królstwie Polskiem na wieyskie osady zamienionych od dn. 1 lutego 1820 r., to iest od daty ustanowienia Kommissyi dla Miast; w Aktach Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych (KRSW) nr 201, k. 44 w Archiwum Głónych Akt Dawnych w Warszawie (AGAD)
- ↑ Rodecki, F.B., 1830. Obraz jeograficzno-statystyczny Królestwa Polskiego. Drukarnia Antoniego Gałęzowskiego i Kompanii. Warszawa
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945", Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 655
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wojcieszków w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIII: Warmbrun – Worowo. Warszawa 1893.
| |||||||||||||
