Przejdź do zawartości

Język mansyjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
мāньси лāтыӈ
Obszar

Chanty-Mansyjski Okręg Autonomiczny – Jugra, obwód tiumeński, obwód swierdłowski

Liczba mówiących

940 (2010)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 mns
IETF mns
Ethnologue mns
GOST 7.75–97 ман 435
WALS mns
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język mansyjski (dawniej: język wogulski, nazwa własna: ма̄ньси ла̄тыӈ) – język zaliczany do grupy ugryjskiej w ramach uralskiej rodziny językowej. Najbliżej spokrewniony z chantyjskim (ostiackim) i węgierskim. Jest językiem zagrożonym wymarciem, wypieranym przez rosyjski; spośród ok. 12 tys. Mansów (Wogułów) ojczystym językiem posługuje się niespełna tysiąc osób zamieszkujących zachodnią Syberię, głównie Chanty-Mansyjski Okręg Autonomiczny – Jugra[1]. Badaniem języka mansyjskiego zajmowali się uczeni węgierscy i fińscy, którzy wyodrębnili w nim cztery podstawowe dialekty. Dialekt południowy (tavda) wyszedł z użycia w poł. XX w.[2] Od XX w. język mansyjski posiada skromną literaturę zapisywaną początkowo alfabetem łacińskim, a od 1937 r. – cyrylicą.

Alfabet

[edytuj | edytuj kod]

Cyrylicki

[edytuj | edytuj kod]

Współczesny alfabet mansyjski oparty jest na cyrylicy i składa się z 44 liter[3].

А а А̄ а̄ Б б В в Г г Д д Е е Е̄ е̄ Ё ё Ё̄ ё̄ Ж ж
З з И и Ӣ ӣ Й й К к Л л М м Н н Ӈ ӈ О о О̄ о̄
П п Р р С с Т т У у Ӯ ӯ Ф ф Х х Ц ц Ч ч Ш ш
Щ щ Ъ ъ Ы ы Ы̄ ы̄ Ь ь Э э Э̄ э̄ Ю ю Ю̄ ю̄ Я я Я̄ я̄

Łaciński

[edytuj | edytuj kod]

Alfabet mansyjski oparty na łacińskim obowiązywał w latach 1931–1937[4].

A a B в C c D d E e F f G g H h Ꜧ ꜧ I i
J j K k L l Ļ ļ M m N n Ņ ņ Ŋ ŋ O o P p
R r S s Ꞩ ꞩ T t Ţ ţ U u V v Z z Ь ь

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mansi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Salminen 2007 ↓, s. 270.
  3. Pisʹmiennostʹ mansi. Obsko-ugorskij institut prikładnych issledowanij. [dostęp 2015-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-29)]. (ros.).
  4. G. N. Prokofjew: Jazyki i pisʹmiennostʹ narodow Siewiera. T. 1. Uczpiedgiz, s. 167–169.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]