Marek Karbarz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Karbarz
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1950
Charzewice

Wzrost

188 cm

Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
1969–1979  Polska 218
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Montreal 1976 piłka siatkowa
(turniej halowy)
Mistrzostwa świata
złoto Meksyk 1974 siatkówka
Mistrzostwa Europy
srebro Helsinki 1977 siatkówka
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości

Marek Karbarz (ur. 22 lipca 1950 w Charzewicach) – polski siatkarz i trener. Siatkarz „złotej drużyny” Wagnera, mistrz świata (1974) i mistrz olimpijski (1976).

Absolwent Politechniki Rzeszowskiej (1977), gdzie otrzymał tytuł inżyniera budownictwa[1].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Siatkarz Stali Stalowa Wola, Resovii i Hutnika Nowa Huta (1966–1984). Wszystkie największe sukcesy klubowe osiągnął przede wszystkim z Resovią: 4 tytuły mistrza Polski (1971, 1972, 1974, 1975), 3 wicemistrza 1973 (Resovia), 1978, 1979 (Hutnik), 2 brązowe medale MP 1970, 1977 i Puchar Polski (1975) oraz finał PEMK 1972/73 – 2 m. i PEZP 1973/74 – 3 m. Najlepszy siatkarz ligi 1978 („PS”)[1].

218-krotny reprezentant Polski (1969–1979) był współtwórcą dwóch największych sukcesów drużyny narodowej w Meksyku i Montrealu. Idealny wykonawca „podwójnej krótkiej”, potrafił również doskonale i skutecznie blokować[1].

Mistrz świata z Meksyku (1974) i mistrz olimpijski z Montrealu (1976). Srebrny medalista ME z Helsinek (1977) i finalista ME 1971 z Mediolanu (6 m.).

Po zakończeniu kariery reprezentacyjnej zawodnik francuskiego zespołu Arago Sete, a potem trener we Francji 1980–1998 (Bordeaux, Saint-Nazaire i Martigues). Po powrocie do kraju trener Kazimierza Płomień Sosnowiec i Resovii[1].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Marek Karbarz – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  2. Postanowienie nr rej. 252/2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 czerwca 2016 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2016 r. poz. 828)
  3. Piękny symbol siatkarskiej sztafety pokoleń. Heynen dostał olimpijski płomień od Wagnera. sport.se.pl, 2021-07-10. [dostęp 2021-07-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]