Ogniem i mieczem (serial telewizyjny)
| ||
| Gatunek | historyczny, wojenny, przygodowy | |
| Kraj produkcji |  Polska
| |
| Oryginalny język | polski | |
| Główne role | Michał Żebrowski Aleksandr Domogarow Izabella Scorupco | |
| Liczba odcinków | 4 | |
| Nagrody | w artykule | |
| Produkcja | ||
| Produkcja | Jerzy R. Michaluk | |
| Reżyseria | Jerzy Hoffman | |
| Scenariusz | Jerzy Hoffman | |
| Muzyka | Krzesimir Dębski | |
| Zdjęcia | Grzegorz Kędzierski | |
| Scenografia | Andrzej Haliński | |
| Czas trwania odcinka | ok. 51 min | |
| Pierwsza emisja | ||
| Data premiery | 14 kwietnia 2001 | |
Ogniem i mieczem – polski czteroodcinkowy miniserial z 2000 roku, w reżyserii Jerzego Hoffmana, na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem.
Serial powstawał równocześnie z wersją kinową – filmem Ogniem i mieczem z 1999 roku. Różnice między obiema wersjami są właściwie niedostrzegalne. Ze względu na specyfikę serialu materiał został nieco inaczej zmontowany (podział na cztery odcinki), przez co fabuła zyskała nieco inny rytm.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Izabella Scorupco − jako kniaziówna Helena Kurcewiczówna
- Michał Żebrowski − jako por. Jan Skrzetuski
- Aleksandr Domogarow − jako ppłk Jurko Bohun (głos Jacek Rozenek)
- Krzysztof Kowalewski − jako Jan Onufry Zagłoba
- Bohdan Stupka − jako hetman Bohdan Zenobi Chmielnicki
- Andrzej Seweryn − jako książę wojewoda ruski Jeremi Michał Wiśniowiecki
- Zbigniew Zamachowski − jako por. Jerzy Michał Wołodyjowski
- Wiktor Zborowski − jako por. Longinus Podbipięta
- Wojciech Malajkat − jako Rzędzian
- Ewa Wiśniewska − jako kniahini Kurcewiczowa
- Maciej Kozłowski − jako płk Maksym Krzywonos
- Marek Kondrat − jako król Jan II Kazimierz Waza
- Rusłana Pysanka − jako Horpyna
- Daniel Olbrychski − jako Tuhaj-bej
- Leszek Teleszyński − jako ksiądz Muchowiecki
- Jerzy Bończak − jako podstarości czehryński Daniel Czapliński
- Andrzej Kopiczyński − jako płk Zaćwilichowski
- Gustaw Holoubek − jako wojewoda kijowski Adam Kisiel
- Adam Ferency − jako chan krymski Islam III Girej
- Gustaw Lutkiewicz − jako płk Barabasz
- Anna Majcher − jako karczmarka
- Joanna Brodzik − jako młoda Ukrainka
- Andrzej Pieczyński − jako Czeremis
- Jerzy Karaszkiewicz − jako starosta Hieronim Radziejowski
- Krzysztof Gosztyła − jako kanclerz wielki koronny Jerzy Ossoliński
- Andrzej Grąziewicz − jako ataman Czarnota
- Zdzisław Szymborski − jako dworzanin
- Jerzy Dukay − jako Hładki
- Marek Cichucki − jako Krzysztof Wierszułł
- Magdalena Warzecha − jako księżna Gryzelda
- Tomasz Grochoczyński − jako Bychowiec
- Paweł Kleszcz − jako Mołojec
- Andrzej Szczytko − jako Ataman koszowy
- Jerzy Braszka
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Jan Skrzetuski, poseł księcia Wiśniowieckiego, wraca z misji na Krymie. W drodze ratuje życie kozackiemu pułkownikowi Bohdanowi Chmielnickiemu. Podczas postoju w karczmie zaprzyjaźnia się z dwoma szlachcicami Onufrym Zagłobą i Longinusem Podbipiętą, którzy mieli okazję zobaczyć, jak Skrzetuski poradził sobie z napastliwym starostą Czaplińskim, wyrzucając go na bruk. W dalszą drogę wyruszają razem. Wkrótce trafiają na rozbitą kolaskę kniahini Kurcewiczowej. Ratują z opresji ją oraz piękną bratanicę jej nieboszczyka męża, Helenę.
Chmielnicki organizuje na Siczy wielkie powstanie Kozaków sprzymierzonych z Tatarami. Rebelianci pokonują wojska koronne nad Żółtymi Wodami i pod Korsuniem. Bunt próbuje „utopić we krwi” ksiącia Jeremiego Wiśniowieckiego, któremu służą wiernie Skrzetuski z Podbipiętą. Obowiązki zawodowe odrywają Skrzetuskiego od ukochanej Heleny. Nie ma dość czasu, aby bronić ją przed wojną i zakochanym w niej Kozakiem, Bohunem.
Wojska Wiśniowieckiego nie mogą liczyć na pomoc innych magnatów, bo ci chcą ugody z Kozakami. Pospolite ruszenie, zebrane pod Piławcami, ucieka na wieść o przybyciu Tatarów. Wojska księcia fortyfikują się w twierdzy Zbaraż, gdzie oblega ich wielka armia Chmielnickiego i chana Islama Gireja. Szlachta w liczbie kilkunastu tysięcy żołnierzy broni się dzielnie, ale nie ma szans z tak wielką potęgą.
Książę posyła Podbipiętę, by przekradł się przez Kozaków i zawiadomił króla o trudnym położeniu. Longinus ginie naszpikowany strzałami, z litanią na ustach. Misja udaje się Skrzetuskiemu, dzięki któremu król Jan Kazimierz rusza z odsieczą pod Zbaraż.
Książę, Skrzetuski i Zagłoba są uważani za bohaterów, Helena zostaje ocalona, a Jurko Bohun schwytany (ale Skrzetuski przebacza mu porwanie Heleny).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||
