5 sierpnia 1973 w meczu przeciwko San Diego Padres zanotował pierwszego dla klubu no-hittera, po przeniesieniu jego siedziby z Milwaukee do Atlanty[3]. W 1978 otrzymał pierwszą w karierze Złotą Rękawicę[1]. 1 października 1982 przed ostatnim meczem sezonu zasadniczego Braves potrzebowali wygranej by zapewnić sobie mistrzostwo NL West Division. W wyjazdowym spotkaniu z Padres na Jack Murphy Stadium, Niekro zaliczył complete gameshutout, a także zdobył dwupunktowego home runa w pierwszej połowie ósmej zmiany wyprowadzając Braves na prowadzenie 3–0[4].
Po dwudziestu sezonach spędzonych w Braves, w styczniu 1984 Niekro podpisał kontrakt z New York Yankees, w którym występował przez dwa sezony[1]. 6 października 1985 w meczu z Toronto Blue Jays zanotował 300. zwycięstwo w MLB jako 18. miotacz w historii ligi. W tym samym spotkaniu zaliczył shutout w wieku 46 lat i został wówczas najstarszym zawodnikiem, który tego dokonał[5]. Grał jeszcze w Cleveland Indians, Toronto Blue Jays i ponownie w Atlanta Braves, gdzie zakończył zawodniczą karierę[1].
W 1984 numer 35, z którym występował został zastrzeżony przez klub Atlanta Braves[6]. W 1997 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[7].
