Pułk Grenadierów Gwardii

Pułk Grenadierów Gwardii
	Historia
Państwo	Królestwo Polskie
Sformowanie	1815
	Dowódcy
Pierwszy	gen. Franciszek Żymirski
	Działania zbrojne
	powstanie listopadowe
	Organizacja
Dyslokacja	Warszawa
Rodzaj wojsk	piechota

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 3 maj 2023, była oparta na tej wersji.

Pułk Grenadierów Gwardii – pułk piechoty Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Pułk sformowany 20 czerwca 1815 z batalionu wzorowego^[1]. Posiadał organizację odmienną od innych pułków piechoty polskiej. Składał się ze sztabu i dwóch batalionów po osiem kompanii. Kompanie liczyły po 4 oficerów, 10 podoficerów i 128 szeregowych. Cały pułk, obok generała-dowódcy, liczył etatowo 6 oficerów starszych, 72 młodszych, 162 podoficerów, 103 muzykantów i 1984 szeregowych. Poza tym 66 oficerów oraz 83 podoficerów i szeregowych niefrontowych. Łącznie liczył 2417 ludzi i wchodził w skład trzybrygadowej dywizji piechoty rosyjskiego Rezerwowego Korpusu Gwardii^[2].

Od 29 listopada 1831 zwany pułkiem grenadierów byłej Gwardii, a później pułkiem grenadierów^[1]

Dyslokacja pułku

Stanowisko: Warszawa^[3]. Koszary Aleksandryjskie^[4]

Żołnierze pułku

Pułkiem dowodzili^[1]:

gen. Franciszek Żymirski
gen Henryk Milberg
ppłk Jerzy Niewęgłowski
płk Feliks Breański

Walki pułku

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego

Bitwy i potyczki^[1]:

Warszawa (12 lutego 1831)
Stanisławów
Wawer (19 lutego i 31 marca 1831)
Grochów (25 lutego 1831)
Mińsk
Iganie
Sucha
Jędrzejów
Budziska
Okęcin
Warszawa (6 i 7 września 1831)

W 1831 roku, w czasie wojny z Rosją, żołnierze pułku otrzymali 1 kawalerski, 49 złotych i 84 srebrne krzyże Orderu Virtuti Militari ^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Gembarzewski 1925 ↓, s. 68.
↑ Wimmer 1978 ↓, s. 458.
↑ Gembarzewski 1925 ↓, s. 67.
↑ Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 376.

Bibliografia

Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. Tom IV. Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: 1966.
Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.

[CITEREFGembarzewski192568-1] Gembarzewski 1925 ↓, s. 68.

[CITEREFWimmer1978458-2] Wimmer 1978 ↓, s. 458.

[CITEREFGembarzewski192567-3] Gembarzewski 1925 ↓, s. 67.

[CITEREFKorzonGembarzewskiRogowa1923376-4] Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 376.

[1]

[2]

[3]

[4]