Bitwa pod Lubartowem (1831)

Bitwa pod Lubartowem
	powstanie listopadowe
Czas	10 maja 1831
Miejsce	Lubartów
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	nierozstrzygnięta
Strony konfliktu
powstańcy listopadowi	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Wojciech Chrzanowski	Cyprian Kreutz
Siły
5600 żołnierzy i 10 dział	9000 żołnierzy i 27 dział
	Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
	51°27′44″N 22°36′31″E/51,462222 22,608611

Bitwa pod Lubartowem – bitwa stoczona 10 maja 1831 roku podczas powstania listopadowego.

Maszerujący w kierunku Zamościa generał Wojciech Chrzanowski (5600 żołnierzy i 10 dział) po stoczonej 9 maja zwycięskiej bitwie pod Firlejem z częścią sił rosyjskiego korpusu Cypriana Kreutza dotarł na noc do Lubartowa. Tutaj wojska polskie założyły nieubezpieczony biwak na skarpie nadwieprzańskiej. Dowiedziawszy się o tym Kreutz, mający około 9000 żołnierzy i 27 dział, postanowił odciąć grupie Chrzanowskiego drogi odwrotu na Kock i Łęczną, a następnie zepchnąć ją do Wieprza.

O świcie 10 maja wojska Kreutza zbliżyły się do Lubartowa od strony zachodniej, wychodząc na drogi prowadzące do Kocka i Lublina. Polacy zostali całkowicie zaskoczeni pojawieniem się sił rosyjskich, Kreutz nie ruszył do natychmiastowego natarcia, rozpoczynając walkę od ognia artyleryjskiego. Wykorzystał to Chrzanowski, uszykował swe siły frontem w kierunku zachodnim, oparł prawe skrzydło o Lubartów, a lewe osłonił polną drogą prowadzącą w kierunku na Serniki, gdzie znajdował się most na Wieprzu.

Gdy Kreutz wreszcie zaatakował, kierując główne uderzenie na Lubartów, Chrzanowski zostawił tam część prawego skrzydła, a z resztą wojsk polskich ruszył marszem flankowym przed frontem rosyjskim na południowy wschód i o godzinie 16 przeprawił się pod Sernikami przez Wieprz. Pozostawione w Lubartowie pododdziały 1 pułku i 5 pułku piechoty wiązały główne siły rosyjskie. Nadzwyczaj mocny opór stawiła kompania 1 pułku piechoty, która broniła klasztoru kapucynów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2