Przejdź do zawartości

4 Pułk Strzelców Konnych (Królestwo Kongresowe)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
4 Pułk Strzelców Konnych
Historia
Państwo

 Królestwo Polskie

Sformowanie

1815

Dowódcy
Pierwszy

płk Aleksander Oborski

Działania zbrojne
powstanie listopadowe
Organizacja
Dyslokacja

województwo mazowieckie

Rodzaj wojsk

Jazda

Podległość

Dywizja Strzelców Konnych

Podoficer 4 Pułku Strzelców Konnych na litografii Józefa Kondratowicza (1829)
Trębacz 4 Pułku Strzelców Konnych na litografii Józefa Lexa (1826)

Pułk 4 Strzelców Konnychoddział strzelców konnych Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany w 1815 roku[1]. Składał się z czterech szwadronów i piątego rezerwowego. Szwadrony pierwszy i drugi stanowiły 1 dywizjon, a trzeci i czwarty wchodziły w skład 2 dywizjonu. Szwadron dzielił się na dwa półszwadrony, każdy półszwadron na dwa plutony, każdy pluton na półplutony czyli sekcje. Pluton dzielił się także na oddziały, czyli trójki, po trzy roty każdy[2].

Wchodził w skład 2 brygady Dywizji Strzelców Konnych Królestwa Kongresowego[3].

Ubiór

[edytuj | edytuj kod]

Barwą pułku był kolor niebieski[4].

Kurtka szaszerska zielona z kolorowymi wypustkami i łapkami na kołnierzu, białymi guzikami z numerem 4. Naramienniki metalowe białe z podszewką barwy niebieskiej.

Lejbiki sukienne zielone z wypustkami koloru niebieskiego na kołnierzu i rękawach oraz na naramiennikach z sukna zielonego. Spodnie paradne zielone z lampasami szerokimi barwy niebieskiej i karwaszami skórzanymi do kolan.

Dyslokacja pułku

[edytuj | edytuj kod]

Stanowisko: województwo mazowieckie[1]:

miejsce dyslokacji w 1830

Pułk posiadał konie kare[4].

  • 1 szwadron – konie jednostajnej maści
  • 2 szwadron – konie mogły mieć gwiazdki na czole
  • 3 szwadron – konie mogły mieć gwiazdki, strzałki i pęciny
  • 4 szwadron – konie mogły mieć łysiny
  • trębacze – konie gniado-srokate

Konie żołnierskie miały ogony obcięte do kolon i przerywane. Konie oficerskie – anglizowane (anglizowanie polegało na przecinaniu tych mięśni, które sprawiają, że ogon koński w naturalny sposób przylega do zadu)..

 Osobny artykuł: Umaszczenie koni.

Żołnierze pułku

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy pułku[1]:

Walki pułku

[edytuj | edytuj kod]

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.

Bitwy i potyczki[1]:

  • Ostrołęka (4 kwietnia)
  • Udrzyn (18 kwietnia)
  • Zawady (8 maja)
  • Wilno (19 czerwca)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
  • Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. Tom IV. Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: 1966.
  • Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
  • Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
  • Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.