Jan Krzysztof Glaubitz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
przypis Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
merytoryczne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
Czerpał w swojej twórczości z baroku habsburskiego (charakterystyczne smukłe dwuwieżowe fasady kościołów). |
Czerpał w swojej twórczości z baroku habsburskiego (charakterystyczne smukłe dwuwieżowe fasady kościołów). |
||
W latach 1732-1733 był czeladnikiem murarskim w Gdańsku u mistrza Gottfryda Forstera<ref>J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, [[Biuletyn Historii Sztuki]], 1980, XLII, nr 1, s.76< |
W latach 1732-1733 był czeladnikiem murarskim w Gdańsku u mistrza Gottfryda Forstera<ref>J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, [[Biuletyn Historii Sztuki]], 1980, XLII, nr 1, s.76</ref>. W 1737 roku wzmiankowany jest w Wilnie jeszcze jako prosty murarz. Stopień mistrzowski osiągnął zapewne około 1736-1737. |
||
Pierwsza jego potwierdzone dzieło to odbudowa kościoła ewangelickiego w Wilnie w latach 1739-1743. |
Pierwsza jego potwierdzone dzieło to odbudowa kościoła ewangelickiego w Wilnie w latach 1739-1743. |
||
Wersja z 21:31, 7 sty 2020
| Data i miejsce urodzenia |
około 1715 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 marca 1767 |
| Narodowość |
niemiecka |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Jan Krzysztof Glaubitz (niem. Johann Christoph Glaubitz; ur. ok. 1715 w Prusach Królewskich, zm. 30 marca 1767 w Wilnie) – polski[potrzebny przypis] architekt niemieckiego pochodzenia, przedstawiciel późnego baroku, od 1737 działał w Wilnie. Luteranin.
Czerpał w swojej twórczości z baroku habsburskiego (charakterystyczne smukłe dwuwieżowe fasady kościołów).
W latach 1732-1733 był czeladnikiem murarskim w Gdańsku u mistrza Gottfryda Forstera[2]. W 1737 roku wzmiankowany jest w Wilnie jeszcze jako prosty murarz. Stopień mistrzowski osiągnął zapewne około 1736-1737. Pierwsza jego potwierdzone dzieło to odbudowa kościoła ewangelickiego w Wilnie w latach 1739-1743.
Dzieła
- odbudowa po pożarze kościoła ewangelickiego w Wilnie, lata 1739-1743
- pałac Antoniego Michała Paca w Jeźnie,
- pałac w Struniu w 1749[3],
- kościół w Stołowiczach (po Józefie Fontanie od 1743) oraz ołtarz w tym kościele,
- po pożarach w latach 1737, 1748 i 1749 odbudowywał domy mieszkalne Wilna,
- odbudowany kościół św. Katarzyny w Wilnie (1741-1744) i Kaplica Opatrzności w 1746,
- od 1748 roku fasada kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie (jako murarz pracował przy kościele wcześniej w latach 1739-1743),
- restauracja kościoła św. Anny w Wilnie (1747); m.in. budowa trzech barokowych ołtarzy,
- ikonostas w cerkwi Świętego Ducha w Wilnie; umowa z 1753, projekt z 1761,
- fasada, szczyt, ambona i ołtarz główny w Soborze unickim w Połocku (1738–1765),
- kościół Misjonarzy w Wilnie (wieże 1750–1756),
- Kościół Świętego Ducha w Wilnie w tym kopuła i szczyty (1753–1770), ołtarze zaprojektował w latach 1775-1776 Franciszek Ignacy Hoffer,
- kościół Dominikanów w Zabiałłach-Wołyńcach w 1749 roku, ale bez wież zbudowanych w latach 1764-1766
- projekt kopuły kościoła św. Kazimierza w Wilnie (atrybucja wątpliwa, jej autorem był raczej Tomasz Żebrowski),
- kościół jezuitów w Dyneburgu (Dźwińsku) na Łotwie (autorstwo niepewne, kościół nie istnieje),
- pałac Łopacińskich (Olizarów) w Wilnie (zaułek Bernardyński),
- brama klasztoru Bazylianów w Wilnie po 1761.
- pałac arcybiskupów prawosławnych w Mohylewie (1772–1785)
Przypisy
- ↑ Mariusz Karpowicz, Wileńska Odmiana Architektury XVIII wieku, Warszawa 2012, Muzeum Pałac w Wilanowie, s.75
- ↑ J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, Biuletyn Historii Sztuki, 1980, XLII, nr 1, s.76
- ↑ Struń (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 420.
Bibliografia
- Stanisław Lorentz: Jan Krzysztof Glaubitz – architekt wileński XVIII wieku. Warszawa: 1937.
- Pałubicki Jerzy, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, Biuletyn Historii Sztuki XLII: 1980, nr 1.
- Drema Vladas, Materiały do historii sztuki Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jan Krzysztof Glaubitz, Jan Hedel, Jan Melich, Biuletyn Historii Sztuki XLII: 1980, nr 1.
- Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012; ISBN 978-83-63580-10-0
Architektura Wilna
