Przejdź do zawartości

Radziwiłłowie herbu Trąby: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
ilustracja
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne
Linia 19: Linia 19:


Radziwiłłowie walczyli o hegemonię na [[Litwa|Litwie]] z [[Sapiehowie|Sapiehami]] oraz przez krótki czas, w II poł. [[XVII wiek|XVII]] w., z [[pacowie|Pacami]].
Radziwiłłowie walczyli o hegemonię na [[Litwa|Litwie]] z [[Sapiehowie|Sapiehami]] oraz przez krótki czas, w II poł. [[XVII wiek|XVII]] w., z [[pacowie|Pacami]].
Wrodzone poczucie wielkości rodowej, buta i ambicja sprawiły, że w XVII. w. byli w dalszym ciągu rzecznikami separatyzmu litewskiego i wydali kilku rokoszan i zdrajców.
Wrodzone poczucie wielkości rodowej, buta i ambicja sprawiły, że w XVII w. byli w dalszym ciągu rzecznikami separatyzmu litewskiego i wydali kilku rokoszan i zdrajców. Jednakże byli wśród nich także znakomici wodzowie gromiący wrogów Rzeczpospolitej jak np. [[Jerzy Radziwiłł Herkules]], [[Mikołaj Radziwiłł Rudy]], [[Krzysztof Radziwiłł Piorun]], [[Janusz Radziwiłł (hetman wielki litewski)|Janusz Radziwiłł]].


Z powodu swojej potęgi Radziwiłłowie mogli sobie pozwolić na prowadzenie własnej polityki. W [[1655]] ([[potop szwedzki]]) pochodzący z kalwińskiej linii [[Janusz Radziwiłł (hetman wielki litewski)|Janusz]] i [[Bogusław Radziwiłł|Bogusław]] Radziwiłłowie zerwali unię [[Wielkie Księstwo Litewskie|Litwy]] z [[Korona Królestwa Polskiego|Koroną]] i połączyli ze [[Szwecja|Szwecją]]. W [[XVIII wiek|XVIII]] w. Radziwiłłowie bronili ustroju Rzeczypospolitej przed reformatorami.
Z powodu swojej potęgi Radziwiłłowie mogli sobie pozwolić na polityki sprzecznej z wolą władców Rzeczpospolitej. W [[1655]] ([[potop szwedzki]]) pochodzący z kalwińskiej linii [[Janusz Radziwiłł (hetman wielki litewski)|Janusz]] i [[Bogusław Radziwiłł|Bogusław]] Radziwiłłowie próbowali zerwać unię [[Wielkie Księstwo Litewskie|Litwy]] z [[Korona Królestwa Polskiego|Koroną]] i uznali protektorat Szwecji nad Litwą. Jednak inna gałąź Radziwiłłów z linii na Ołyce i Nieświeżu wystąpiła przeciwko nim. W [[XVIII wiek|XVIII]] w. Radziwiłłowie bronili ustroju Rzeczypospolitej przed reformatorami.
W XVIII. w. przestali odgrywać pierwszoplanową rolę polityczną, za to posiadają w swej galerii szereg typów niezwykle charakterystycznych dla ówczesnego społeczeństwa. Przyćmiewając inne rody magnackie ogromem fortuny, założyli kilka ordynacji, zbudowali kilka stolic. Do [[1831]] roku wydali 1 kardynała, 3 biskupów, 21 ministrów i 37 wojewodów. Spowinowacenii i [[Pokrewieństwo|spokrewnieni]] kilkakrotnie z [[Hohenzollernowie|Hohenzollernami]] w XIX. w. (np.[[Wilhelm Paweł Radziwiłł]] syn [[Ludwika Hohenzollern|Ludwiki Hohenzollern]] posiadali znaczne wpływy na dworze pruskim i odgrywali pewną rolę w obozie centrum niemieckiego.
W czasach króla Augusta II Mocnego i później przestali odgrywać pierwszoplanową rolę polityczną, za to posiadali w swej galerii szereg typów niezwykle charakterystycznych dla ówczesnego społeczeństwa. Przyćmiewając inne rody magnackie ogromem fortuny, założyli kilka ordynacji. Do [[1831]] roku wydali 1 kardynała, 3 biskupów, 21 ministrów i 37 wojewodów. Spowinowaceni i [[Pokrewieństwo|spokrewnieni]] kilkakrotnie z [[Hohenzollernowie|Hohenzollernami]] w XIX w. (np.[[Wilhelm Paweł Radziwiłł]] syn [[Ludwika Hohenzollern|Ludwiki Hohenzollern]] posiadali znaczne wpływy na dworze pruskim i odgrywali pewną rolę w obozie centrum niemieckiego. W czasie Powstania listopadowego [[Michał Gedeon Radziwiłł]] pełnił funkcję Naczelnego Wodza wojsk powstańczych.


W polskim życiu publicznym do dziś pojawiają się potomkowie Radziwiłłów.
W polskim życiu publicznym do dziś pojawiają się potomkowie Radziwiłłów.

Wersja z 01:05, 8 mar 2011

Herb Radziwiłłów (Trąby Odm.)
Herb Radziwiłłów, nadany im przez cesarza w 1547
Posiadłości ziemskie Radziwiłłów w I Rzeczypospolitej (niebieski) na tle posiadłości innych rodów magnackich
Plik:Mikałaj Radzivił Čorny, Мікалай Радзівіл Чорны.jpg
Mikołaj Radziwiłł Czarny otrzymuje od cesarza tytuł książęcy

Radziwiłłowie (lit. Radvila) – najpotężniejszy litewski ród magnacki herbu własnego (Trąby Odmienne). Na Litwie występuje pierwszy raz w dokumencie unii polsko-litewskiej w 1401.

W XVI w. podzielił się na kilka linii, z których dwie przyjęły kalwinizm, z czego jedna tylko przez 2 pokolenia i pod koniec XVI w. przeszła na katolicyzm, ale druga pozostała mu wierna aż do wygaśnięcia pod koniec XVII wieku.

Świetność rodu podkreśliło uzyskanie 14 grudnia 1547 od władcy Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego Ferdynanda I Habsburga, tytułu książąt, potwierdzonego w Rzeczypospolitej na mocy aktu unii lubelskiej z 1569 r., przez poszczególne linie w kolejności:

Potęgę rodu zbudowali w XVI w. bracia stryjeczni: Mikołaj Radziwiłł Czarny (zm. 1565) – założyciel linii na Ołyce i Nieświeżu i Mikołaj Radziwiłł Rudy (zm. 1584) – założyciel linii na Birżach i Dubinkach. Mikołaj Radziwiłł Rudy doprowadził do małżeństwa swojej siostry Barbary Radziwiłłówny z królem Zygmuntem Augustem. Obaj uzyskali dla siebie i potomków w 1547 tytuły książęce od cesarza Karola V.

Zdobyli oni stanowisko dominujące w stosunku do innych magnatów i szlachty i stali się najzaciętszymi obrońcami odrębności W. Księstwa, zarazem protektorami różnowierstwa na Litwie. Po ich śmierci utrzymał ród Radziwiłłów dawną potęgę, przeszedłszy na katolicyzm wydał szereg jednostek o niezwykłej religijności i dobroczynności, oraz zastęp wybitnych wodzów.

Radziwiłłowie walczyli o hegemonię na Litwie z Sapiehami oraz przez krótki czas, w II poł. XVII w., z Pacami. Wrodzone poczucie wielkości rodowej, buta i ambicja sprawiły, że w XVII w. byli w dalszym ciągu rzecznikami separatyzmu litewskiego i wydali kilku rokoszan i zdrajców. Jednakże byli wśród nich także znakomici wodzowie gromiący wrogów Rzeczpospolitej jak np. Jerzy Radziwiłł Herkules, Mikołaj Radziwiłł Rudy, Krzysztof Radziwiłł Piorun, Janusz Radziwiłł.

Z powodu swojej potęgi Radziwiłłowie mogli sobie pozwolić na polityki sprzecznej z wolą władców Rzeczpospolitej. W 1655 (potop szwedzki) pochodzący z kalwińskiej linii Janusz i Bogusław Radziwiłłowie próbowali zerwać unię Litwy z Koroną i uznali protektorat Szwecji nad Litwą. Jednak inna gałąź Radziwiłłów z linii na Ołyce i Nieświeżu wystąpiła przeciwko nim. W XVIII w. Radziwiłłowie bronili ustroju Rzeczypospolitej przed reformatorami. W czasach króla Augusta II Mocnego i później przestali odgrywać pierwszoplanową rolę polityczną, za to posiadali w swej galerii szereg typów niezwykle charakterystycznych dla ówczesnego społeczeństwa. Przyćmiewając inne rody magnackie ogromem fortuny, założyli kilka ordynacji. Do 1831 roku wydali 1 kardynała, 3 biskupów, 21 ministrów i 37 wojewodów. Spowinowaceni i spokrewnieni kilkakrotnie z Hohenzollernami w XIX w. (np.Wilhelm Paweł Radziwiłł syn Ludwiki Hohenzollern posiadali znaczne wpływy na dworze pruskim i odgrywali pewną rolę w obozie centrum niemieckiego. W czasie Powstania listopadowego Michał Gedeon Radziwiłł pełnił funkcję Naczelnego Wodza wojsk powstańczych.

W polskim życiu publicznym do dziś pojawiają się potomkowie Radziwiłłów.

Radziwiłłowie sprawowali najważniejsze urzędy: wojewodów wileńskich, kanclerzy, hetmanów wielkich litewskich, polnych litewskich, biskupów krakowskich.

Główne miasta radziwiłłowskich latyfundiów to: Birże, Kleck, Kiejdany, Nieśwież, Szydłowiec, Ołyka, Towiany i Połoneczka. Inne posiadłości to m.in. Mir (z zamkiem), Radziwiłłów, Biała (Podlaska), Nieborów, Szpanów, Antonin (powiat ostrowski).

Znani członkowie rodu

Pokolenie 0

  • Syrpuć – legendarny założyciel rodu.

Pokolenie 1

Pokolenie 2

Pokolenie 3

Pokolenie 4

Pokolenie 5

Pokolenie 6

Pokolenie 7

Pokolenie 8

Pokolenie 9

Pokolenie 10

Pokolenie 11

Pokolenie 12

Pokolenie 13

Pokolenie 14

Pokolenie 15

Pokolenie 16

Pokolenie 17


Zobacz też

Linki zewnętrzne