Generał major: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Tekst przeniesiony z hasła "Generalmajor" |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
* [[Tabela rang urzędniczych w carskiej Rosji]] |
* [[Tabela rang urzędniczych w carskiej Rosji]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 10:13, 18 sty 2018
Generał major - stopień wojskowy m.in. w wojsku I Rzeczypospolitej[1], odpowiednik generała brygady lub generała dywizji w Wojsku Polskim.
W I Rzeczypospolitej był generałem „komenderującym” w dywizji. Teoretycznie generałowie majorowie - dwóch dla każdej dywizji - mieli sobie podporządkowaną: jeden piechotę, drugi kawalerię. W czasie reform przeprowadzanych przez Sejm Czteroletni nie przestrzegano tego zwyczaju i mieli oni podporządkowane sobie zarówno pułki piesze jak i kawaleryjskie. Dopiero w 1793 roku powrócono do podporządkowania kawalerii i piechoty osobnym generałom majorom[1].
Stopień generała majora funkcjonował również w:
- Armii Imperium Rosyjskiego (ros. Генерал-майор),
- Armii Radzieckiej od 1940 roku (ros. Генерал-майор)[2],
- w Wehrmacie i Luftwaffe (niem. Generalmajor)[3], równorzędny stopniowi kontradmirała (niem. Konteradmiral) w Kriegsmarine.
Zobacz też
- Stopnie wojskowe w Polsce
- Wykaz stopni w niemieckich siłach zbrojnych (Wehrmacht)
- Tabela rang urzędniczych w carskiej Rosji
Przypisy
- ↑ a b Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 4.
- ↑ Władimir Bieszanow, Pogrom Pancerny 1941. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11530-9.
- ↑ Samuel M. Witcham, Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11596-5
Bibliografia
- Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.