Kalendarium historii Żor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czasy premiejskie[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2 tysiaclecia naszej ery ziemie dzisiejszych Żor zamieszkiwało lechickie plemię Golęszyców. Na terenie dzisiejszych Żor istniała wieś (w XIII w. będąca wsią rycerską).

Niepodległe Księstwo raciborskie[edytuj | edytuj kod]

Miastu nadano łacińską nazwę Civitas Sari[1]

Piastowie[edytuj | edytuj kod]

księstwo opolsko-raciborskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Księstwo opolsko-raciborskie.

księstwo raciborskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Księstwo raciborskie.

Lenno czeskie[edytuj | edytuj kod]

Piastowie[edytuj | edytuj kod]

Przemyślidzi[edytuj | edytuj kod]

Księstwo raciborsko-opawskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Księstwo raciborsko-opawskie.
 Osobny artykuł: Oblężenie Żor (1345).

Księstwo raciborsko-karniowskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Bitwa żorska (1433).

Księstwo karniowskie[edytuj | edytuj kod]

W 1437 w wyniku podziału schedy po Janie Żelaznym pomiędzy jego synów: Wacława Raciborskiego oraz Mikołaja Karniowskiego. Żory weszły w skład ziem księstwa Mikołaja wraz z Karniowem, Bruntálem, Pszczyną, Rybnikiem oraz Wodzisławiem.

 Osobny artykuł: Księstwo karniowskie.

Księstwo rybnicko-żorsko-pszczyńskie[edytuj | edytuj kod]

W latach 1456-1473 w wyniku podziału pomiędzy synami księcia Mikołaja V Karniowskiego (tj. Janem IV Karniowskim a Wacławem III Prostaczkiem) Wacław III został księciem na Rybniku, Pszczynie i Żorach. Książę za siedzibę obrał sobie zamek w Rybniku.

Wojna o sukcesję korony czeskiej po Jerzym z Podiebradów[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Bitwa żorska (1473).
Podiebradowie[edytuj | edytuj kod]
  • Po śmierci księcia Wacława III, król Władysław II Jagiellończyk nadaje Żory wraz z przynależnościami Henrykowi z Podiebradów, najstarszemu spośród synów króla Jerzego z Podiebradów, prawa do księstwa rybnicko–żorsko–pszczyńskiego. Wraz ze śmiercią Wacława III nastąpił realny koniec tego księstwa.
  • 14 lipca 1478 roku książę Wiktoryn z Podiebradów uzyskał tytuł prawny do księstwa rybnicko–żorsko–pszczyńskiego, którym od 1474 roku z łaski Macieja Korwina, rządził chociaż ani Rybnik, ani Żory do niego nie należały.
  • 21 czerwca 1479 roku w Ołomuńcu Władysław II Jagiellończyk podpisuje z Maciejem Korwinem pokój, na mocy którego Maciej Korwin uzyskuje prawa od Śląska i Moraw.

Księstwo raciborskie (Przemyślidzi)[edytuj | edytuj kod]

  • 1493 – księstwo trafia w ręce księcia Walentyna raciborskiego.
  • 1517 – formalny rozpad księstwa. Pszczyna zostaje Pszczyńskim Wolnym Państwem Stanowym, którego władca podlegał bezpośrednio władzy cesarskiej.

Księstwo opolsko-raciborskie[edytuj | edytuj kod]

Piastowie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Księstwo opolsko-raciborskie.

Hohenzollernowie[edytuj | edytuj kod]

Pod bezpośrednim panowaniem rodu Habsburgów[edytuj | edytuj kod]

Prusy[edytuj | edytuj kod]

16 grudnia 1740 wybucha I wojna śląska. 11 czerwca 1742 roku zostaje podpisany pokój we Wrocławiu pomiędzy apostolską królową Węgier, królową Czech, Dalmacji, Chorwacji, Slawonii i Ilirii, arcyksiężną Austrii, księżną Salzburga, Styrii, Karyntii, Krainy i Bukowiny, wielką księżną Siedmiogrodu, margrabiną Moraw, księżną Górnego i Dolnego Śląska, Modeny, Frulii, Raguzy i Zadaru, hrabiną Habsburga i Tyrolu, Kyburga, Gorycji i Gradiszki, etc. Marią Teresą Habsburg a elektorem Brandenburgii i królem w Prusach Fryderykiem II Wielkim Hohenzollernem. Pokój ten zakończył I wojnę śląską. Na jego mocy miasto przechodzi pod panowanie pruskie. Miasto przybiera nazwę Sohrau. Administracyjnie przynależało do powiatu rybnickiego w rejencji opolskiej w prowincji śląskiej. Podlegało inspekcji podatkowej w Prudniku[5].

  • W roku 1807 kolejny wielki pożar w którego ofiarą poda m.in. średniowieczny drewniany kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Po tym zdarzeniu zdecydowano, by miasto odbudowywać już wyłącznie w formie murowanej. Od tej pory rozpoczęto powolną rozbiórkę murów obronnych, gdyż stanowiły tanie źródło surowca budowlanego.
  • W roku 1818 Żory weszły w skład nowo utworzonego powiatu rybnickiego.
  • W roku 1830 uruchomiono w Żorach hutę „Waleska”.
  • W roku 1835 uroczyście otwarto synagogę przy ulicy Kościuszki 3.
  • W roku 1842 uruchomiono w Żorach Odlewnię Żeliwa huta „Pawła”.
  • W roku 1842 wybudowano młyn parowy, należący do rodziny Sternów, w której w 17 lutego 1888 roku urodził się Otto Stern, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizyki z 1943.
  • W latach 18431844 miasto dotknęła epidemia tyfusu - 1/3 mieszkańców wymarła.
  • 25 maja 1847 Żory nawiedziła wielka powódź.
  • W roku 1851:
    • odradza się żorska parafia luterańska,
    • miasto uzyskuje utwardzone drogi do Orzesza, Rybnika oraz Pszczyny.
  • 22 października 1854 ks. superintendent (biskup) Kern z Kluczborka poświęca nowy kościół ewangelicki.
  • W roku 1871 Karol Miarka otwiera w Żorach Kasyno Katolickie mające na celu działalność kulturalno-oświatową.
  • W roku 1878 otwarto w Żorach oddział Spółdzielni Spożywców Prawdziwych Wiarusów.
  • W roku 1884 Żory uzyskały połączenie kolejowe z Orzeszem.
  • W roku 1888 Żory uzyskały połączenie kolejowe z Gliwicami.
  • W roku 1913 Żory uzyskały połączenie kolejowe z Wodzisławiem przez Pawłowice i Jastrzębie.
  • 20 marca 1921, po dwóch powstaniach śląskich przeprowadzono na Górnym Śląsku plebiscyt, mający rozstrzygnąć o przynależności państwowej tego terytorium pomiędzy Polską a Niemcami. Prawie 70% mieszkańców Żor zagłosowało za pozostaniem w Niemczech i także końcowy wynik plebiscytu był na korzyść Rzeszy, na co odpowiedzią był wybuch III powstania śląskiego. W tym ostatnim powstaniu po stronie polskiej walczył XIII Żorski Pułk Piechoty Wojsk Powstańczych[6][7].

II Rzeczpospolita[edytuj | edytuj kod]

Pomnik Powstańców Śląskich

Miasto przybiera nazwę Żory

 Osobny artykuł: Bój o Żory.

III Rzesza[edytuj | edytuj kod]

Władze niemieckie przywracają miastu nazwę Sohrau (niemiecka nazwa używana do 1922).

  1. Tajna Organizacja Narodowa Jerzego Kałko - w 1942 została ona zdekonspirowana a Jerzy Kałko trafił do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu;
  2. kompania AK.
 Osobny artykuł: Bitwa żorska (1945).

Polska Rzeczpospolita Ludowa[edytuj | edytuj kod]

Miasto przybiera nazwę Żory

  • Żory zaczęły się powoli dźwigać ze zgliszcz i stopniowo coraz bardziej zaludniać, stając się typową sypialnią dla górników pracujących w okolicznych kopalniach.
  • W roku 1969 Żory zdobywają I laur w ogólnopolskim konkursie „Mistrza Gospodarności”.
  • W latach 70. i 1. poł. 80. XX w. następuje gwałtowny rozwój miasta związany z polską akcją osadniczą oraz budową mieszkań w technologii tzw. „wielkiej płyty”.
  • 15 marca 1988 r. podjęła służbę operacyjną w mieście Zawodowa Straż Pożarna.
  • 23 maja 1988 r. – uroczyste otwarcie strażnicy ZSP Żory.
  • 1 stycznia 1989 r. utworzono Komendę Rejonową Straży Pożarnej w Żorach.

III Rzeczpospolita[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. B. Cimała, J. Delowicz, P. Porwoł, Żory. Zarys dziejów. Wypisy., Żory 1994, s.13
  2. Kazimierz Popiołek, Historia Śląska od zarania dziejów do 1945, Katowice 72 s.56 roku.
  3. Romuald Kubiciel, Ziemia pszczyńska i jej właściciele do końca XVI stulecia
  4. Kazimierz Popiołek[w:] „Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku, Katowice 1972, s.90”
  5. Historia Powiatu Prudnickiego - Starostwo Powiatowe w Prudniku [online], www.powiatprudnicki.pl [dostęp 2021-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-16].
  6. http://www.siemianowice.pl/isi/index.php?op=show&cat=7&nid=7748 W. Kempa, Gajdzik (2)
  7. Spis żorskich powstańców śląskich. phps.muzeumslaskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]., zweryfikowanych przez Związek Powstańców Śląskich w latach 1936–1939