Ilja Miecznikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 194.44.135.40 (dyskusja) o 01:55, 3 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Ilja Miecznikow
{{{alt grafiki}}}
Ilja Miecznikow
na portrecie autorstwa Nikołaja Kuzniecowa
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1845
Iwaniwka

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1916
Paryż

Zawód, zajęcie

mikrobiolog

Odznaczenia

Ilja Iljicz Miecznikow, Élie Metchnikoff (ros. Илья Ильич Мечников, ur. 3 maja?/15 maja 1845 w Iwaniwce koło Charkowa, zm. 15 lipca 1916 w Paryżu) – rosyjski zoolog i mikrobiolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1908 roku.

W latach 1870–1882 był profesorem zoologii i anatomii porównawczej na Uniwersytecie w Odessie, kierował także stacją bakteriologiczną. W 1883 został wybrany do Petersburskiej Akademii Nauk. Od 1887 prowadził badania na zaproszenie Louisa Pasteura w paryskim Instytucie Pasteura (w 1904 został zastępcą dyrektora).

Jako pierwszy – w trakcie badań nad larwami szkarłupni – zaobserwował zjawisko fagocytozy; wysunął teorię, że odgrywa ona kluczową rolę w odporności (1893). Za prace nad odpornością wraz z Paulem Ehrlichem otrzymał Nagrodę Nobla w 1908 roku.

W Warszawie nazwano jego imieniem jedną z ulic na Ochocie (prostopadła do ul. Żwirki i Wigury), przy której obecnie mieści się Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego i Budynek Radiochemii Wydziału Chemii.

Jego imię nosi Państwowa Akademia Medyczna im. I.I. Miecznikowa w Petersburgu i Odeski Uniwersytet Narodowy im. Ilji Miecznikowa.

Wybrane prace

  • Matieriały k poznaniu sifonofor i mieduz (1872)
  • Studien über die Entwicklung der Medusen und Siphonophoren (1872)
  • Leçons sur la pathologie comparée de l'inflammation (1892)
  • L'immunité dans les maladies infectieuses (1901)
  • Médicaments microbiens: bactériothérapie, vaccination, sérothérapie (1912)

Bibliografia

Linki zewnętrzne