Optimist

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Optimist
Oznaczenie klasy jachtu
Konstruktor

Clark Mills

Rok konstrukcji

1947

Kraj pochodzenia

 Stany Zjednoczone

Typ ożaglowania

ket rozprzowy

Grot

3,25 m²

Długość maksymalna

2,36 m

Długość LWK

2,18 m

Szerokość maksymalna

1,12 m

Wysokość maksymalna

2,35 m

Masa całkowita

35 kg

Typ kadłuba

mieczowy

Materiał konstrukcyjny

laminat epoksydowy lub drewno[1]

Zanurzenie minimalne

13 cm

Zanurzenie maksymalne

84 cm

Załoga

1

D-PN

123.6

RYA PN

1646

Ilustracja
Optimist
Multimedia w Wikimedia Commons

Optimist – najmniejsza monotypowa międzynarodowa klasa jachtów, przeznaczona dla dzieci i młodzieży do 15 lat. Jest to łódka regatowa. Jej kokpit zajmuje połowę jachtu. Łódka wykonana jest zazwyczaj z włókna szklanego, choć zdarzają się drewniane kadłuby.

W Polsce pierwsze Optimisty pojawiły się w połowie lat 60. XX wieku. Optimisty często nazywane są „mydelniczkami”. Skrót od nazwy Optimist to OPP.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Optimist został zaprojektowany w 1947[2] roku przez Amerykanina Clarka Millsa na prośbę klubu usługowego Clearwater Florida Optimist, a dokładnie majora Clifforda A. McKaya[3], który chciał zaoferować tanie żeglowanie dla młodych ludzi[4]. Klub Optimista prowadził zawody małych samochodów, ale chciano aby organizowane wydarzenie było czymś więcej niż jednodniowym zrywem. Dlatego szukano taniego odpowiednika dla żeglarzy[5].

Clark zaprojektował prosty, śmieszny, prostokątny kadłub[3], który mógł być zbudowany z dwóch arkuszy sklejki o wymiarach 4x8 stóp (122x244 cm)[6]. Łódka została wyposażona w rozprzowy żagiel i nazwana Optimist Pram[3].

Ona nie była ładna, ponieważ major McKay chciał mieć ją szybko, na następne spotkanie klubu Optimist. Robiłem ją przez półtora dnia z dziesięcioma garściami ocynkowanych gwóździ, maznąłem warstwą farby i nazwałem "Optimist Pram". Otaklowaliśmy ją w hotelowy lobby, w którym spotkał się Klub Optimistów![3]

Clark Mills

W 1954 projekt został nieco zmodyfikowany i wprowadzony do Europy przez Duńczyka Axela Damgaarda[2] i rozprzestrzenił się w całej Europie ze Skandynawii[7]. W 1960[2] projekt został wprowadzony do Wielkiej Brytanii przez Nigela Ringrose'a, wtedy też wszystkie wymiary zostały ostatecznie ustalone, choć łódka stała się monotypem dopiero w 1995 r.[8]

Do stowarzyszenia klasy Optimist należy aktualnie 118 krajów[9], a sama łódka jest jednym z dwóch jachtów zatwierdzonych przez Międzynarodową Federację Żeglarską wyłącznie dla żeglarzy poniżej 16[10] roku życia (liczy się rocznik).

W 1962 rozegrano pierwsze Mistrzostwa Świata[2], choć jeszcze wtedy nie były one tak nazwane. Impreza została zorganizowana przez Danię, Wielką Brytanię, RFN i Szwecję na terenie Wielkiej Brytanii.

W 1965 została zawiązane International Optimist Dinghy Association[2] (Międzynarodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist), a pierwszym krajami były: Austria, Dania, Finlandia, Wielka Brytania, Norwegia, Szwecja i USA. Dość szybko dołączyły Niemcy (RFN) oraz Rodezja (aktualnie Zimbabwe). Pierwszym prezydentem floty został Duńczyk Viggo Jacobsen, natomiast sekretarzem jego żona Edith.

Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist zostało założone 01.05.1993[11] w Gdyni, a pierwszym Prezydentem NSKO w 1993 r. został Henryk Skórzak z SWOS Warszawa. W 1992[11] stowarzyszenie zmieniło nazwę na Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist, z którą funkcjonuje do dziś.

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

Optimist jest najpopularniejszą łódką na świecie z zarejestrowanymi ponad 200 000 kadłubów i z wieloma pozostającymi poza rejestracją[12][13][14].

Do łódki należy też rekord Guinnessa: "Największe regaty żeglarskie jednej klasy"[15] ustanowiony 6 kwietnia 2012 roku na jeziorze Lago di Garda.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Takielunek[edytuj | edytuj kod]

Pojedynczy żagiel mocowany za pomocą krawatów do masztu i bomu. Długość krawatów pozwala na delikatną zmianę kształtu żagla, ale to ustawienie nie jest dostępne na wodzie. Rozprze montowane do rogu rozprzowego, napinane za pomocą fału na przedniej części masztu co pozwala na regulacje górnej części żagla. Na bomie znajduje się regulacja liku dolnego, dostępna w każdym momencie i pozwalająca na zmianę przegłębienia dolnej części żagla. Krawędź spływu usztywniana dwoma listwami[1].

Drzewce mogą być wykonane z aluminium lub drewna, ale te ostatnie praktycznie nie są już spotykane.

Znak "IO"[1] w stylu monografii (po IODA – International Optimist Dinghy Association) na żaglu jest zarejestrowanym znakiem towarowym i może być używana tylko na licencji IODA. Optimisty mają również numer żagla narodowego, używając skrótu olimpijskiego swojego kraju i kolejnych numerów.

Kadłub[edytuj | edytuj kod]

Optimist ma bardzo prosty kadłub, pierwotnie utworzony z pięciu kawałków sklejki. Był to największy kadłub Clarka Millsa jaki można było zrobić z dwóch arkuszy sklejki o wymiarach 4 stopy (122 cm) na 8 stóp (244 cm). Tuż przed przegrodą, która rozdziela łódź prawie na pół, znajduje się skrzynka mieczowa, a za nią na linii środkowej kadłuba znajduje się mocowanie szotów. Na dziobie znajduje regulowane gniazdo do podpierania masztu, który przechodzi przez otwór w ławce. Cumę przywiązuje się do masztu.

Komory wypornościowe znajdują się na pokładzie po każdej stronie przedniej części burt oraz na rufie. Dwa pasy balastowe, biegną wzdłuż podłogi od grodzi do rufy i wraz z przedłużaczem rumpla umożliwiają balastowanie poza kadłubem

Zdecydowana większość kadłubów jest dziś wykonana z włókna szklanego[16], chociaż nadal można produkować[17]i kupować drewniane kadłuby. Największą ilość regatowych łódek wyprodukowała firma Winner[18].

Płetwy[edytuj | edytuj kod]

Ster i miecz mogą być wykonany ze sklejki lub kompozytu z pianki, włókna szklanego i żywicy epoksydowej. Aktualnie muszą spełniać restrykcyjne wymogi opisane w przepisach klasowych[1].

Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Świata[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata klasy Optimist – coroczne regaty wyłaniające najlepszych żeglarzy klasy Optimist.

Rok Kraj Miejsce Złoto Srebro Brąz Żeglarzy Krajów
1962[19][20]  Wielka Brytania Hamble Szwecja Anders Quiding Dania Peter Due 3
1963[20]  Szwecja Göteborg Szwecja B. Baysen 5
1964[20]  Dania Århus Dania Poul Andersen 7
1965[20]  Finlandia Turku Szwecja Ray Larsson 9
1966[20][2]  Stany Zjednoczone Miami Stany Zjednoczone Doug Bull 6
1967[20]  Austria Neusiedlersee Dania Peter Warrer 61 11
1968[20]  Francja Carantec Dania Peter Warrer 13
1969[20]  Wielka Brytania Stokes Bay Stany Zjednoczone Doug Bull 12
1970[20]  Hiszpania Malente Stany Zjednoczone James Larimore 14
1971[20]  RFN Malente Finlandia Heiki Vahtera 12
1972[20][21]  Szwecja Hiszpania Tomás Estela Szwecja Martin Palsson Szwecja Don Nordquist 15
1973  Rodezja anulowano
1974[20][21]  Szwajcaria Sankt Moritz Argentyna Martín Billoch Szwecja Hans Wallén Dania Hans Fester 20
1975[20][21]  Dania Aarhus Dania Hans Fester Szwecja Mattias Söderström Szwecja Martin Schröder 23
1976[20][21]  Turcja Ankara Szwecja Hans Wallén Dania Jens Asbjørn Hansen Stany Zjednoczone Allen Lindsey 19
1977[20][21]  Jugosławia Yarinca Szwecja Patrik Mark Dania Mads Damsgaard Dania Poul Evers 22
1978[20]  Francja La Baule-Escoublac Szwecja Rikard Hammarvid Finlandia Peter von Koskull[22] Szwecja Patrik Mark 226 25
1979[20][21]  Tajlandia Pattaya Szwecja Johan Petterson Finlandia Marko Heiskanen Dania Rasmus Storgaard 17
1980[21]  Portugalia Cascais Szwecja Johan Petterson Dania Rasmus Damsgaard Finlandia Marko Heiskanen 24[23]
1981  Irlandia Howth Argentyna Guido Tavelli Szwecja Johan Petterson Brazylia Edson Araujo 24[23]
1982  Włochy Norwegia Njaal Sletten Dania Christian Rasmussen Dania Søren Ebdrup 30[23]
1983[24]  Brazylia Rio de Janeiro Hiszpania Jordi Calafat Hiszpania José Carlos Frau Francja Jean-Pierre Becquet 22[23]
1984  Kanada Kingston Holandia Serge Kats Finlandia Jussi Wikström Hiszpania Xavier García 28[23]
1985  Finlandia Helsinki Holandia Serge Kats Finlandia Risto Tapper Argentyna Martín Castrillo 32[23]
1986  Hiszpania Roses Hiszpania Xavier García Hiszpania Luis Martínez Doreste Finlandia Risto Tapper 29[23]
1987  Holandia Andijk Włochy Sabrina Landi Hiszpania Luis Martínez Doreste Szwecja Anders Jonsson 29[23]
1988  Francja La Rochelle Włochy Ugo Vanello Hiszpania Luis Martínez Doreste Hiszpania Gabriel Tarrasa 32[23]
1989[25]  Japonia Dania Peder Rønholt Finlandia Rami Koskinen Argentyna Herman Rosso 30[23]
1990  Portugalia Argentyna Martín di Pinto Argentyna Agustin Krevisky Szwecja Martin Strandberg 38[23]
1991  Grecja Porto Carras Argentyna Agustin Krevisky Argentyna Asdrubal García Dania Andre Sørensen 39[23]
1992  Argentyna Mar del Plata Argentyna Ramón Oliden Hiszpania Marc Patiño Niemcy Mike Keser 29[23]
1993  Hiszpania Ciutadella de Menorca Holandia Mats Hellman Argentyna Estebán Rocha Włochy Claudia Tosi 41[2]
1994  Włochy Porto Rotondo Argentyna Martín Jenkins Argentyna Federico Pérez Argentyna Julio Alsogaray 39[23]
1995  Finlandia Mariehamn Argentyna Martín Jenkins Brazylia Frederico Rizzo Chorwacja Dario Kliba 41[23]
1996  Południowa Afryka Langebaan Holandia Lisa Westerhof Chorwacja Aron Lolic Włochy Ivan Bertaglia 39[23]
1997  Wielka Brytania Carrickfergus Włochy Luca Bursic Argentyna Matias Buehler Peru Nicholas Raygada 41[23]
1998  Portugalia Setúbal Włochy Mattia Pressich Argentyna Fernando Gwozdz Chorwacja Sime Fantela 44[23]
1999  Francja Martinique Włochy Mattia Pressich Chorwacja Tonci Stipanovic Portugalia Mario Coutinho 47[23]
2000  Hiszpania La Coruña Chorwacja Sime Fantela Argentyna Lucas Calabrese Włochy Jaro Furlani 59[2]
2001  Chiny Qingdao Argentyna Lucas Calabrese Zhu Ye Malezja Abdul Rahim 44[23]
2002  Stany Zjednoczone Corpus Christi Chorwacja Filip Matika Chorwacja Stjepan Cesic Hiszpania Eduardo Zalvide 45[23]
2003[23]  Hiszpania Las Palmas Chorwacja Filip Matika Bermudy Jesse Kirkland Argentyna Sebastian Peri Brusa 50[23]
2004  Ekwador Salinas Wei Ni Nowa Zelandia Paul Snow-Hansen Hiszpania Eugenio Díaz 228[26] 53[26]
2005  Szwajcaria Sankt Moritz Niemcy Tina Lutz Trynidad i Tobago Matthew Schoener Scott Wu Jianan 241[27]
2006[28]  Urugwaj Montevideo Niemcy Julian Autenrieth Singapur Griselda Khng Ekwador Édgar Diminich 228 50
2007[28]  Włochy Cagliari Nowa Zelandia Chris Steele Chile Benjamin Grez Nowa Zelandia Alex Maloney 251 55
2008[29]  Turcja Cesme Portoryko Raúl Ríos Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych Ian Barrows Dania Kristien Kirketerp 250 53
2009[30]  Brazylia Niteroi Peru Sinclair Jones Malezja Mohamad Faizal Norizan Argentyna Ignacio Rogala 231 53
2010[31]  Malezja Langkawi Tajlandia Noppakao Poonpat Malezja Ahmad Syukri Bin Abdul Aziz Japonia Okada Keiju 210 48
2011[32]  Nowa Zelandia Napier Singapur Kimberly Lim Holandia Bart Lambriex Peru Javier Arribas
2012[33]  Dominikana Boca Chica Singapur Yukie Yokoyama Singapur Samuel Neo Singapur Jessica Goh 230 52
2013[34]  Włochy Lago di Garda Singapur Loh Jia Yi Niemcy Nils Sternbeck Singapur Edward Tan 259
2014[35]  Argentyna San Isidro Szwajcaria Nicolas Rolaz Tajlandia Voravong Rachrattanaruk Grecja Dimitris Papadimitriou 207 49
2015[36]  Polska Dziwnów Słowenia Rok Verderber Singapur Jodie Lai Norwegia Mathias Berthet 275 48
2016[37]  Portugalia Vilamoura Szwajcaria Max Wallenberg Norwegia Mathias Berthet Malezja Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah 244 59
2017[38]  Tajlandia Pattaya Włochy Marco Gradoni Malezja Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah Kostaryka Mic Sig Kos Mohr 281[39] 62
2018[40]  Cypr Limassol Włochy Marco Gradoni Stany Zjednoczone Stephan Baker Tajlandia Panwa Boonnak 264[41] 57
2019[42]  Antigua i Barbuda Saint Paul Włochy Marco Gradoni Malta Richard Schultheis Hiszpania Jaime Ayarza 259 65
2020  Włochy Lago di Garda Odwołane z powodu pandemii COVID-19.
2021[43]  Włochy Lago di Garda Brazylia Alex Di Francesco Kuhl Stany Zjednoczone Gil Hackel Włochy Alex Demurtas 259 60
2022[44]  Turcja Bodrum Tajlandia Weka Bhanubandh Stany Zjednoczone James Pine Włochy Francesco Carrieri 276 61
2023[45]  Hiszpania Costa Brava Szwecja Henric Wigforss Stany Zjednoczone Travis Greenberg Stany Zjednoczone Wylder Smith 248 54

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Według zawodników[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela zawiera zestawienie zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw świata Optimist.

Miejsce Zawodnik Państwo Lata[a] Złoto Srebro Brąz Razem
1. Marco Gradoni  Włochy 2017 – 2019 3 0 0 3
2. Johan Petterson  Szwecja 1979 – 1981 2 1 0 3
3. Doug Bull  Stany Zjednoczone 1966 – 1969 2 0 0 2
3. Peter Warrer  Dania 1967 – 1968 2 0 0 2
3. Serge Kats  Holandia 1984 – 1985 2 0 0 2
3. Martín Jenkins  Argentyna 1994 – 1995 2 0 0 2
3. Mattia Pressich  Włochy 1998 – 1999 2 0 0 2
3. Filip Matika  Chorwacja 2002 – 2003 2 0 0 2
9. Hans Wallén  Szwecja 1974 – 1976 1 1 0 2
9. Agustin Krevisky  Argentyna 1990 – 1991 1 1 0 2
9. Calabrese, LucasLucas Calabrese  Argentyna 2000 – 2001 1 1 0 2
12. Hans Fester  Dania 1974 – 1975 1 0 1 2
12. Patrik Mark  Szwecja 1977 – 1978 1 0 1 2
12. Xavier García  Hiszpania 1984 – 1986 1 0 1 2
12. Fantela, SimeSime Fantela  Chorwacja 1998 – 2000 1 0 1 2
16. Anders Quiding  Szwecja 1962 1 0 0 1
16. B. Baysen  Szwecja 1963 1 0 0 1
16. Poul Andersen  Dania 1964 1 0 0 1
16. Ray Larsson  Szwecja 1965 1 0 0 1
16. James Larimore  Stany Zjednoczone 1970 1 0 0 1
16. Heiki Vahtera  Finlandia 1971 1 0 0 1
16. Tomás Estela  Hiszpania 1972 1 0 0 1
16. Martín Billoch  Argentyna 1974 1 0 0 1
16. Rikard Hammarvid  Szwecja 1978 1 0 0 1
16. Guido Tavelli  Argentyna 1981 1 0 0 1
16. Njaal Sletten  Norwegia 1982 1 0 0 1
16. Jordi Calafat  Hiszpania 1983 1 0 0 1
16. Sabrina Landi  Włochy 1987 1 0 0 1
16. Ugo Vanello  Włochy 1988 1 0 0 1
16. Peder Rønholt  Dania 1989 1 0 0 1
16. Martín di Pinto  Argentyna 1990 1 0 0 1
16. Ramón Oliden  Argentyna 1992 1 0 0 1
16. Mats Hellman  Holandia 1993 1 0 0 1
16. Westerhof, LisaLisa Westerhof  Holandia 1996 1 0 0 1
16. Luca Bursic  Włochy 1997 1 0 0 1
16. Wei Ni  Chiny 2004 1 0 0 1
16. Tina Lutz  Niemcy 2005 1 0 0 1
16. Julian Autenrieth  Niemcy 2006 1 0 0 1
16. Chris Steele  Nowa Zelandia 2007 1 0 0 1
16. Raúl Ríos  Portoryko 2008 1 0 0 1
16. Sinclair Jones  Peru 2009 1 0 0 1
16. Noppakao Poonpat  Tajlandia 2010 1 0 0 1
16. Kimberly Lim  Singapur 2011 1 0 0 1
16. Yukie Yokoyama  Singapur 2012 1 0 0 1
16. Loh Jia Yi  Singapur 2013 1 0 0 1
16. Nicolas Rolaz  Szwajcaria 2014 1 0 0 1
16. Rok Verderber  Słowenia 2015 1 0 0 1
16. Max Wallenberg  Szwajcaria 2016 1 0 0 1
16. Alex Di Francesco Kuhl  Brazylia 2021 1 0 0 1
16. Weka Bhanubandh  Tajlandia 2022 1 0 0 1
16. Henric Wigforss  Szwecja 2023 1 0 0 1
52. Luis Martínez Doreste  Hiszpania 1986 – 1988 0 3 0 3
53. Marko Heiskanen  Finlandia 1979 – 1980 0 1 1 2
53. Risto Tapper  Finlandia 1985 – 1986 0 1 1 2
53. Mathias Berthet  Norwegia 2015 – 2016 0 1 1 2
53. Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah  Malezja 2016 – 2017 0 1 1 2
57. Peter Due  Dania 1962 0 1 0 1
57. Martin Palsson  Szwecja 1972 0 1 0 1
57. Mattias Söderström  Szwecja 1975 0 1 0 1
57. Jens Asbjørn Hansen  Dania 1976 0 1 0 1
57. Mads Damsgaard  Dania 1977 0 1 0 1
57. Peter von Koskull  Finlandia 1978 0 1 0 1
57. Rasmus Damsgaard  Dania 1980 0 1 0 1
57. Christian Rasmussen  Dania 1982 0 1 0 1
57. José Carlos Frau  Hiszpania 1983 0 1 0 1
57. Jussi Wikström  Finlandia 1984 0 1 0 1
57. Rami Koskinen  Finlandia 1989 0 1 0 1
57. Asdrubal García  Argentyna 1991 0 1 0 1
57. Marc Patiño  Hiszpania 1992 0 1 0 1
57. Estebán Rocha  Argentyna 1993 0 1 0 1
57. Federico Pérez  Argentyna 1994 0 1 0 1
57. Frederico Rizzo  Brazylia 1995 0 1 0 1
57. Aron Lolic  Chorwacja 1996 0 1 0 1
57. Matias Buehler  Argentyna 1997 0 1 0 1
57. Fernando Gwozdz  Argentyna 1998 0 1 0 1
57. Tonci Stipanovic  Chorwacja 1999 0 1 0 1
57. Zhu Ye  Chiny 2001 0 1 0 1
57. Stjepan Cesic  Chorwacja 2002 0 1 0 1
57. Jesse Kirkland  Bermudy 2003 0 1 0 1
57. Paul Snow-Hansen  Nowa Zelandia 2004 0 1 0 1
57. Matthew Schoener Scott  Trynidad i Tobago 2005 0 1 0 1
57. Griselda Khng  Singapur 2006 0 1 0 1
57. Benjamin Grez  Chile 2007 0 1 0 1
57. Ian Barrows  Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych 2008 0 1 0 1
57. Mohamad Faizal Norizan  Malezja 2009 0 1 0 1
57. Ahmad Syukri Bin Abdul Aziz  Malezja 2010 0 1 0 1
57. Bart Lambriex  Holandia 2011 0 1 0 1
57. Samuel Neo  Singapur 2012 0 1 0 1
57. Nils Sternbeck  Niemcy 2013 0 1 0 1
57. Voravong Rachrattanaruk  Tajlandia 2014 0 1 0 1
57. Jodie Lai  Singapur 2015 0 1 0 1
57. Stephan Baker  Stany Zjednoczone 2018 0 1 0 1
57. Richard Schultheis  Malta 2019 0 1 0 1
57. Gil Hackel  Stany Zjednoczone 2021 0 1 0 1
57. James Pine  Stany Zjednoczone 2022 0 1 0 1
57. Travis Greenberg  Stany Zjednoczone 2023 0 1 0 1
97. Don Nordquist  Szwecja 1972 0 0 1 1
97. Martin Schröder  Szwecja 1975 0 0 1 1
97. Allen Lindsey  Stany Zjednoczone 1976 0 0 1 1
97. Poul Evers  Dania 1977 0 0 1 1
97. Rasmus Storgaard  Dania 1979 0 0 1 1
97. Edson Araujo  Brazylia 1981 0 0 1 1
97. Søren Ebdrup  Dania 1982 0 0 1 1
97. Jean-Pierre Becquet  Francja 1983 0 0 1 1
97. Martín Castrillo  Argentyna 1985 0 0 1 1
97. Anders Jonsson  Szwecja 1987 0 0 1 1
97. Gabriel Tarrasa  Hiszpania 1988 0 0 1 1
97. Herman Rosso  Argentyna 1989 0 0 1 1
97. Martin Strandberg  Szwecja 1990 0 0 1 1
97. Andre Sørensen  Dania 1991 0 0 1 1
97. Mike Keser  Niemcy 1992 0 0 1 1
97. Claudia Tosi  Włochy 1993 0 0 1 1
97. Julio Alsogaray  Argentyna 1994 0 0 1 1
97. Dario Kliba  Chorwacja 1995 0 0 1 1
97. Ivan Bertaglia  Włochy 1996 0 0 1 1
97. Nicholas Raygada  Peru 1997 0 0 1 1
97. Mario Coutinho  Portugalia 1999 0 0 1 1
97. Jaro Furlani  Włochy 2000 0 0 1 1
97. Abdul Rahim  Malezja 2001 0 0 1 1
97. Eduardo Zalvide  Hiszpania 2002 0 0 1 1
97. Sebastian Peri Brusa  Argentyna 2003 0 0 1 1
97. Eugenio Díaz  Hiszpania 2004 0 0 1 1
97. Wu Jianan  Chiny 2005 0 0 1 1
97. Édgar Diminich  Ekwador 2006 0 0 1 1
97. Maloney, AlexAlex Maloney  Nowa Zelandia 2007 0 0 1 1
97. Kristien Kirketerp  Dania 2008 0 0 1 1
97. Ignacio Rogala  Argentyna 2009 0 0 1 1
97. Okada Keiju  Japonia 2010 0 0 1 1
97. Javier Arribas  Peru 2011 0 0 1 1
97. Jessica Goh  Singapur 2012 0 0 1 1
97. Edward Tan  Singapur 2013 0 0 1 1
97. Dimitris Papadimitriou  Grecja 2014 0 0 1 1
97. Mic Sig Kos Mohr  Kostaryka 2017 0 0 1 1
97. Panwa Boonnak  Tajlandia 2018 0 0 1 1
97. Jaime Ayarza  Hiszpania 2019 0 0 1 1
97. Alex Demurtas  Włochy 2021 0 0 1 1
97. Francesco Carrieri  Włochy 2022 0 0 1 1
97. Wylder Smith  Stany Zjednoczone 2023 0 0 1 1
Według państw[edytuj | edytuj kod]

W poniższej tabeli przedstawione zostały państwa, których reprezentanci zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw świata klasy Optimist.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Szwecja 9 4 5 18
2.  Argentyna 8 7 5 20
3.  Włochy 8 0 5 13
4.  Dania 5 5 6 16
5.  Holandia 4 1 0 5
6.  Hiszpania 3 5 5 13
7.  Stany Zjednoczone 3 4 2 9
8.  Chorwacja 3 3 2 8
9.  Singapur 3 3 2 8
10.  Niemcy 2 1 1 4
11.  Tajlandia 2 1 1 4
12.  Szwajcaria 2 0 0 2
13.  Finlandia 1 5 2 8
14.  Brazylia 1 1 1 3
15.  Chiny 1 1 1 3
15.  Norwegia 1 1 1 3
15.  Nowa Zelandia 1 1 1 3
18.  Peru 1 0 2 3
19.  Portoryko 1 0 0 1
20.  Słowenia 1 0 0 1
21.  Malezja 0 3 2 5
22.  Bermudy 0 1 0 1
23.  Chile 0 1 0 1
23.  Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych 0 1 0 1
23.  Malta 0 1 0 1
23.  Trynidad i Tobago 0 1 0 1
27.  Kostaryka 0 0 1 1
28.  Ekwador 0 0 1 1
28.  Francja 0 0 1 1
28.  Grecja 0 0 1 1
28.  Japonia 0 0 1 1
28.  Portugalia 0 0 1 1
Drużynowe Meczowe Mistrzostwa Świata[edytuj | edytuj kod]
Rok Kraj Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce Zespołów
2016[46]  Stany Zjednoczone
2017[47]  Tajlandia Pattaya  Stany Zjednoczone  Chiny  Malezja 16
2018
2019[48]  Włochy
2020  Włochy Lago di Garda Odwołane z powodu pandemii COVID-19.
2021[48]  Włochy Lago di Garda  Włochy  Tajlandia  Portugalia 48
2022[46]  Turcja Bodrum  Stany Zjednoczone  Ukraina  Szwecja 48
Polacy na Mistrzostwach Świata[edytuj | edytuj kod]
Rok Kraj Miejscowość Miejsce Sternik Startujących
2021[43]  Włochy Lago di Garda 22 Ewa Lewandowska 259
75 Filip Mariański
81 Filip Harasimowicz-Krzysztofiak
92 Michał Jaroszek
201 Maurycy Kosmowski
2022[44]  Turcja Bodrum 66 Bartosz Peczka 276
86 Bartosz Żmudziński
129 Mikołaj Głąb
151 January Szczukowski
173 Wojciech Wójcik

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Rok Kraj Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce Żeglarzy Krajów
1983[49] Hiszpania Xavier Garcia
1984[49] Hiszpania Xavier Garcia
1985[49] Francja Maxime Paul
1986[49] Finlandia Vesa Kukkonen
1987[49] Włochy Mario Noto
1988[49] Włochy Alessandro Bonifacio
1989[49] Dania Martin Nielsen
1990[49] Yurica Tunjic
1991[49] Włochy Gabrio Zandona
1992[49] Holandia Alex Van Der Camme
1993[49] Belgia Thomas Gunst
1994[49] Dania Jess Anderson
1995[49] Ukraina Maxim Pidgurskiy
1996[49] Hiszpania David Kearley
1997[49] Hiszpania Jaume Tous Gonzalez
1998[49] Chorwacja Ivan Kljakovic-Gaspic
1999 Chłopcy[50]  Grecja Mati Wielka Brytania Nick Thompson Włochy Giacomo De Carolis Chorwacja Bojan Ive 146
1999 Dziewczyny[51] Francja Laure Baudoux Włochy Giulia Conti Polska Barbara Strzyżewska 85
2000[49] Włochy Matteo Sangiorgi
2001[49] Hiszpania Joaquín Blanco Albalat
2002 Chłopcy[49]  Portugalia Tavira Hiszpania Joaquín Blanco Albalat
2002 Dzewczyny[52] Włochy Alessandra Ferlich Chorwacja Tina Mihelic Włochy Maria Giovanna Sferez 91
2003 Chłopcy[49][23] Polska Piotr Radowski Chorwacja Stjepan Cesic Hiszpania Joaquin Blanco 178 38
2003 Dzewczyny[23] Włochy Benitta Bonelli Chorwacja Tajana Ganic Hiszpania Maria Penate 105
2004 Chłopcy[53]  Szwecja Sandhamn Polska Zemke Wojciech Szwecja Nicklas Dackammar Grecja Alexis Katsios 168 38
2004 Dziewczyny Grecja Katerina Koutsougera Grecja Afrodite Kiranakou Grecja Ermina Batsi-Gerogakapoulou 100
2005 Chłopcy[49][54]  Polska Gdynia Dania Jes Lyhne Bonde Hiszpania Diego Botin L'Echever Grecja Akiklas Drougas 139 41
2005 Dziewczyny[55] Szwecja Emma Oljelund Hiszpania Elia Borrego Arnau Włochy Camilla Marino 93
2006 Chłopcy[49][56]  Holandia Workum Grecja Theofanis Kavvas Polska Tadeusz Kubiak Grecja Vassilis Papoutsoglou
2006 Dziewczyny[56] Hiszpania Elia Borrego Polska Ewa Ilska Polska Sara Piasecka
2007 Chłopcy[57][58]  Grecja Varkiza Francja Etienne Le Pen Włochy Leonardo Dubbini Chorwacja Juraj Divjakinja 143 38
2007 Dziewczyny[57][58][28] Hiszpania Patricia Coro Szwecja Julia Gross Hiszpania Sonia Arana 86
2008 Chłopcy[49][29]  Włochy jezioro Garda Włochy Matteo Bernard Hiszpania Xavier Antich V. Hiszpania Federico Burgos E. 239 39
2008 Dziewczyny[29] Niemcy Paulina Rothlauf Węgry Fanni Pech Polska Sara Piasecka
2009 Chłopcy[59]  Słowenia Piran Niemcy Maximilian Hibler Węgry Benjamin Vadnai Polska Filip Florek 147 30
2009 Dziewczyny[59] Niemcy Paulina Rothlauf Polska Sara Piasecka Włochy Francesca Cirillo Russo 100 24
2010 Chłopcy[60]  Polska Kamień Pomorski Grecja Konstantinos Oikonomidis Grecja Grigorios Mazarakis Węgry Lorant Pech 146 31
2010 Dziewczyny[60] Włochy Francesca Cirillo Russo Grecja Evangelia Drougka Hiszpania Paula Barcelo 101 29
2011 Chłopcy[61]  Portugalia Tavira Hiszpania Luis Cabrera Włochy Luigi Michelini Francja Arthur Fortune 130
2011 Dziewczyny[61] Włochy Francesca Bergamo Hiszpania Maria Caba Hiszpania Silvia Mas 95
2012 Chłopcy[62]  Włochy Lignano Sabbiadoro Holandia Stijn Paardekooper Izrael Maor Abu Austria David Lucan 158
2012 Dziewczyny[62] Słowenia Mara Turin Włochy Francesca Bergamo Włochy Giulia Sarti 106
2013 Chłopcy[63]  Węgry Móló Polska Butowski Tytus Słowenia Verderber Rok Włochy Luca Valentino 146 56
2014 Dziewczyny[63] Słowenia Turin Mara Hiszpania Colom Aina Holandia Nissen Eefje 102 60
2014 Chłopcy[64]  Irlandia Dún Laoghaire Francja Enzo Balanger Szwecja Kaspar Nordenrom Niemcy Lennart Kuss 251 44
2014 Dziewczyny[64] Rumunia Ebru Bolat Hiszpania Iset Segura Szwajcaria Martina Mueller
2015 Chłopcy[65]  Wielka Brytania Pwllheli Grecja Aimilianos Monos Słowenia Matej Planinsic Włochy Cesare Barabino 159 37
2015 Dziewczyny[65] Hiszpania Julia Minana Delhom Grecja Ariadni Paraskevi Spanaki Malta Victoria Schultheis 97
2016 Chłopcy[66]  Włochy Crotone Niemcy Mewes Wieduwild Malta Richard Schultheis Włochy Peracca Paolo 185 46
2016 Dziewczyny[66] Włochy Gaia Bergonzini Malta Antonia Schultheis Grecja Melina Pappa 105 46
2017 Chłopcy[67]  Bułgaria Burgas Serbia Stefan Yuill Polska Igor Kuczys Grecja Iakovos-Dimitrios Dedesntentopoulos 153 43
2017 Dziewczyny[68] Wielka Brytania India Page-Wood Szwajcaria Natascha Rast Austria Johanna Schmidt 108
2018 Chłopcy[69]  Holandia Scheveningen Włochy Alex Demurtas Hiszpania David Santacrue Włochy Lorenzo Pezzilli 150[70] 42
2018 Dziewczyny[71] Niemcy Cosima Schlüter Norwegia Mathilde Robertstad Niemcy Anna Barth 114[70]
2019 Chłopcy[72]  Francja Crozon-Morgat Włochy Alessandro Cortese Grecja Dimitrios Bitros Włochy Lorenzo Pezzilli 176[73] 50
2019 Dziewczyny[72] Włochy Federica Contardi Włochy Lisa Vucetti Francja Jeanne Larnicol 117[73]
2020 Chłopcy[74]  Słowenia Portorož Tajlandia Weka Bhanubandh Włochy Adriano Cardi Quan Austria David Rhode 156[75] 32
2020 Dziewczyny[74] Włochy Rebecca Geiger Włochy Lisa Vucetti Polska Ewa Lewandowska 113[75] 31
2021 Chłopcy
2021 Dziewczyny
2022 Chłopcy[76]  Dania Sønderborg Grecja Iason Panagopoulos Włochy Artur Brighenti Włochy Andrea Tramontano 145[77] 42[77]
2022 Dziewczyny[76] Włochy Emilia Salvatore Niemcy Clara Sigge Włochy Bianca Marchesini 112[77] 41[77]
2023 Chłopcy[78]  Grecja Saloniki Grecja Iason Panagopoulos Hiszpania Nikko Palou Espinar Hiszpania Mateo Carbonell Monte 166[79] 47[79]
2023 Dziewczyny[78] Włochy Maria Luisa Silvestri Stany Zjednoczone Anna Ulmer Włochy Gaia Zinali 126[79] 45[79]

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Według zawodników[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela zawiera zestawienie zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw europy w klasie Optimist.

Miejsce Zawodnik Państwo Lata[b] Złoto Srebro Brąz Razem
1. Xavier Garcia  Hiszpania 1983 – 1984 2 0 0 2
1. Joaquín Blanco Albalat  Hiszpania 2001 – 2002 2 0 0 2
1. Paulina Rothlauf  Niemcy 2008 – 2009 2 0 0 2
1. Iason Panagopoulos  Grecja 2022 – 2023 2 0 0 2
5. Francesca Bergamo  Włochy 2011 – 2012 1 1 0 2
6. Francesca Cirillo Russo  Włochy 2009 – 2010 1 0 1 2
7. Maxime Paul  Francja 1985 1 0 0 1
7. Vesa Kukkonen  Finlandia 1986 1 0 0 1
7. Mario Noto  Włochy 1987 1 0 0 1
7. Alessandro Bonifacio  Włochy 1988 1 0 0 1
7. Martin Nielsen  Dania 1989 1 0 0 1
7. Yurica Tunjic  Jugosławia 1990 1 0 0 1
7. Gabrio Zandona  Włochy 1991 1 0 0 1
7. Alex Van Der Camme  Holandia 1992 1 0 0 1
7. Thomas Gunst  Belgia 1993 1 0 0 1
7. Jess Anderson  Dania 1994 1 0 0 1
7. Maxim Pidgurskiy  Ukraina 1995 1 0 0 1
7. David Kearley  Hiszpania 1996 1 0 0 1
7. Jaume Tous Gonzalez  Hiszpania 1997 1 0 0 1
7. Ivan Kljakovic-Gaspic  Chorwacja 1998 1 0 0 1
7. Laure Baudoux  Francja 1999 1 0 0 1
7. Nick Thompson  Wielka Brytania 1999 1 0 0 1
7. Matteo Sangiorgi  Włochy 2000 1 0 0 1
7. Alessandra Ferlich  Włochy 2002 1 0 0 1
7. Benitta Bonelli  Włochy 2003 1 0 0 1
7. Piotr Radowski  Polska 2003 1 0 0 1
7. Katerina Koutsougera  Grecja 2004 1 0 0 1
7. Zemke Wojciech  Polska 2004 1 0 0 1
7. Emma Oljelund  Szwecja 2005 1 0 0 1
7. Jes Lyhne Bonde  Dania 2005 1 0 0 1
7. Elia Borrego  Hiszpania 2006 1 0 0 1
7. Theofanis Kavvas  Grecja 2006 1 0 0 1
7. Etienne Le Pen  Francja 2007 1 0 0 1
7. Patricia Coro  Hiszpania 2007 1 0 0 1
7. Matteo Bernard  Włochy 2008 1 0 0 1
7. Maximilian Hibler  Niemcy 2009 1 0 0 1
7. Konstantinos Oikonomidis  Grecja 2010 1 0 0 1
7. Luis Cabrera  Hiszpania 2011 1 0 0 1
7. Maria Bover  Hiszpania 2012 1 0 0 1
7. Stijn Paardekooper  Holandia 2012 1 0 0 1
7. Butowski Tytus  Polska 2013 1 0 0 1
7. Turin Mara  Słowenia 2013 1 0 0 1
7. Ebru Bolat  Rumunia 2014 1 0 0 1
7. Enzo Balanger  Francja 2014 1 0 0 1
7. Aimilianos Monos  Grecja 2015 1 0 0 1
7. Julia Minana Delhom  Hiszpania 2015 1 0 0 1
7. Gaia Bergonzini  Włochy 2016 1 0 0 1
7. Mewes Wieduwild  Niemcy 2016 1 0 0 1
7. India Page-Wood  Wielka Brytania 2017 1 0 0 1
7. Stefan Yuill  Serbia 2017 1 0 0 1
7. Alex Demurtas  Włochy 2018 1 0 0 1
7. Cosima Schlüter  Niemcy 2018 1 0 0 1
7. Alessandro Cortese  Włochy 2019 1 0 0 1
7. Federica Contardi  Włochy 2019 1 0 0 1
7. Rebecca Geiger  Włochy 2020 1 0 0 1
7. Weka Bhanubandh  Tajlandia 2020 1 0 0 1
7. Emilia Salvatore  Włochy 2022 1 0 0 1
7. Maria Luisa Silvestri  Włochy 2023 1 0 0 1
59. Lisa Vucetti  Włochy 2019 – 2020 0 2 0 2
60. Sara Piasecka  Polska 2006 – 2009 0 1 2 3
61. Giacomo De Carolis  Włochy 1999 0 1 0 1
61. Giulia Conti  Włochy 1999 0 1 0 1
61. Tina Mihelic  Chorwacja 2002 0 1 0 1
61. Stjepan Cesic  Chorwacja 2003 0 1 0 1
61. Tajana Ganic  Chorwacja 2003 0 1 0 1
61. Afrodite Kiranakou  Grecja 2004 0 1 0 1
61. Nicklas Dackammar  Szwecja 2004 0 1 0 1
61. Diego Botin L'Echever  Hiszpania 2005 0 1 0 1
61. Elia Borrego Arnau  Hiszpania 2005 0 1 0 1
61. Ewa Ilska  Polska 2006 0 1 0 1
61. Tadeusz Kubiak  Polska 2006 0 1 0 1
61. Julia Gross  Szwecja 2007 0 1 0 1
61. Leonardo Dubbini  Włochy 2007 0 1 0 1
61. Fanni Pech  Węgry 2008 0 1 0 1
61. Xavier Antich V.  Hiszpania 2008 0 1 0 1
61. Benjamin Vadnai  Węgry 2009 0 1 0 1
61. Evangelia Drougka  Grecja 2010 0 1 0 1
61. Grigorios Mazarakis  Grecja 2010 0 1 0 1
61. Luigi Michelini  Włochy 2011 0 1 0 1
61. Maria Caba  Hiszpania 2011 0 1 0 1
61. Maor Abu  Izrael 2012 0 1 0 1
61. Colom Aina  Hiszpania 2013 0 1 0 1
61. Verderber Rok  Słowenia 2013 0 1 0 1
61. Iset Segura  Hiszpania 2014 0 1 0 1
61. Kaspar Nordenrom  Szwecja 2014 0 1 0 1
61. Ariadni Paraskevi Spanaki  Grecja 2015 0 1 0 1
61. Matej Planinsic  Słowenia 2015 0 1 0 1
61. Antonia Schultheis  Malta 2016 0 1 0 1
61. Richard Schultheis  Malta 2016 0 1 0 1
61. Igor Kuczys  Polska 2017 0 1 0 1
61. Natascha Rast  Szwajcaria 2017 0 1 0 1
61. David Santacrue  Hiszpania 2018 0 1 0 1
61. Mathilde Robertstad  Norwegia 2018 0 1 0 1
61. Dimitrios Bitros  Grecja 2019 0 1 0 1
61. Adriano Cardi Quan  Włochy 2020 0 1 0 1
61. Artur Brighenti  Włochy 2022 0 1 0 1
61. Clara Sigge  Niemcy 2022 0 1 0 1
61. Anna Ulmer  Stany Zjednoczone 2023 0 1 0 1
61. Nikko Palou Espinar  Hiszpania 2023 0 1 0 1
100. Lorenzo Pezzilli  Włochy 2018 – 2019 0 0 2 2
101. Barbara Strzyżewska  Polska 1999 0 0 1 1
101. Bojan Ive  Chorwacja 1999 0 0 1 1
101. Maria Giovanna Sferez  Włochy 2002 0 0 1 1
101. Joaquin Blanco  Hiszpania 2003 0 0 1 1
101. Maria Penate1  Hiszpania 2003 0 0 1 1
101. Alexis Katsios  Grecja 2004 0 0 1 1
101. Ermina Batsi-Gerogakapoulou  Grecja 2004 0 0 1 1
101. Akiklas Drougas  Grecja 2005 0 0 1 1
101. Camilla Marino  Włochy 2005 0 0 1 1
101. Vassilis Papoutsoglou  Grecja 2006 0 0 1 1
101. Juraj Divjakinja  Chorwacja 2007 0 0 1 1
101. Sonia Arana  Hiszpania 2007 0 0 1 1
101. Federico Burgos E.  Hiszpania 2008 0 0 1 1
101. Filip Florek  Polska 2009 0 0 1 1
101. Lorant Pech  Węgry 2010 0 0 1 1
101. Paula Barcelo  Hiszpania 2010 0 0 1 1
101. Arthur Fortune  Francja 2011 0 0 1 1
101. Silvia Mas  Hiszpania 2011 0 0 1 1
101. David Lucan  Austria 2012 0 0 1 1
101. Giulia Sarti  Włochy 2012 0 0 1 1
101. Luca Valentino  Włochy 2013 0 0 1 1
101. Nissen Eefje  Holandia 2013 0 0 1 1
101. Lennart Kuss  Niemcy 2014 0 0 1 1
101. Martina Mueller  Szwajcaria 2014 0 0 1 1
101. Cesare Barabino  Włochy 2015 0 0 1 1
101. Victoria Schultheis  Malta 2015 0 0 1 1
101. Melina Pappa  Grecja 2016 0 0 1 1
101. Peracca Paolo  Włochy 2016 0 0 1 1
101. Iakovos-Dimitrios Dedesntentopoulos  Grecja 2017 0 0 1 1
101. Johanna Schmidt  Austria 2017 0 0 1 1
101. Anna Barth  Niemcy 2018 0 0 1 1
101. Jeanne Larnicol  Francja 2019 0 0 1 1
101. David Rhode  Austria 2020 0 0 1 1
101. Ewa Lewandowska  Polska 2020 0 0 1 1
101. Andrea Tramontano  Włochy 2022 0 0 1 1
101. Bianca Marchesini  Włochy 2022 0 0 1 1
101. Gaia Zinali  Włochy 2023 0 0 1 1
101. Mateo Carbonell Monte  Hiszpania 2023 0 0 1 1
Według państw[edytuj | edytuj kod]

W poniższej tabeli przedstawione zostały państwa, których reprezentanci zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw europy klasy Optimist.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Włochy 16 9 12 37
2.  Hiszpania 11 8 7 26
3.  Grecja 6 5 6 17
4.  Niemcy 5 1 2 8
5.  Francja 4 0 2 6
6.  Polska 3 4 5 12
7.  Dania 3 0 0 3
8.  Holandia 2 0 1 3
9.  Wielka Brytania 2 0 0 2
10.  Chorwacja 1 3 2 6
11.  Szwecja 1 3 0 4
12.  Słowenia 1 2 0 3
13.  Belgia 1 0 0 1
14.  Finlandia 1 0 0 1
14.  Rumunia 1 0 0 1
14.  Serbia 1 0 0 1
14.  Tajlandia 1 0 0 1
14.  Ukraina 1 0 0 1
14.  Jugosławia 1 0 0 1
20.  Węgry 0 2 1 3
21.  Malta 0 2 1 3
22.  Szwajcaria 0 1 1 2
23.  Izrael 0 1 0 1
24.  Norwegia 0 1 0 1
24.  Stany Zjednoczone 0 1 0 1
26.  Austria 0 0 3 3
Polacy na Mistrzostwach Europy[edytuj | edytuj kod]
Rok Kraj Położenie Miejsce Sternik Startujących
2019 Chłopcy[72]  Francja Crozon-Morgat 6 Jacek Kalinowski 176
10 Jeremi Szczukowski
27 Filip Jarosiewicz
43 Maciej Ilinski
2019 Dziewczyny[72] 9 Paulina Rutkowska 117
23 Ewa Lewandowska
61 Maja Kwiek
2020 Chłopcy[74]  Słowenia Portorož 51 Jeremi Szczukowski 156
88 Filip Nosol
89 Michal Jaroszek
2020 Dziewczyny[74] 3 Ewa Lewandowska 113
61 Natalia Kilar
2022 Chłopcy[76]  Dania Sønderborg 7 Szymon Kolka 145
28 Jan Mariański
42 Jakub Kuraś
2022 Dziewczyny[76] 8 Alicja Dampc 112
12 Kaja Śledzińska
26 Alicja Tutkowska
43 Julia Padzik
2023 Chłopcy[78]  Grecja Saloniki 13 Bartosz Żmudziński 166
18 Maciej Szawkowski
20 Jan Marjański
29 Maurycy Kosmowski
2022 Dziewczyny[78] 19 Emilia Paszek 126
20 Blanka Sójkowska
37 Zofia Brdulak

Międzynarodowe Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce Żeglarzy Krajów
2005[27] Kamień Pomorski Niemcy Julian Auternieth Dania Mathias Suerdsen Szwecja Jacob Lungvist
2006[80] Kamień Pomorski Niemcy Julian Autenrieth Szwecja Carl Strombeck Polska Kacper Staniul
2008[81] Kamień Pomorski Polska Lipski Konrad Dania Rask Frederik Niemcy Rothlauf Paulina
2009[82] Kamień Pomorski Polska Figiel Maciej Niemcy Rothlauf Severin Niemcy Paul Nagele 199
2010[83] Kamień Pomorski Dania Frederik Rask Szwecja Rasmus Rosengren Niemcy Rothlauf Severin 250
2011[84] Kamień Pomorski Niemcy Marvin Frisch Niemcy Ingmar Vieregge Szwecja Erik Nevhagen
2012[85] Kamień Pomorski Niemcy Paul Feldhusen Litwa Simonas Jersovas Szwecja Emil Jarudd
2013[86] Kamień Pomorski Dania Oliver Orting Niemcy Royla Philipp Szwecja Oscar Engström
2014[87] Kamień Pomorski Szwajcaria Nicolaz Rolaz Polska Paweł Abramowicz Rosja Dmitry Lazdin 389 15
2015[88] Niemcy Valentin Müller Niemcy Mohr Roko Polska Filip Szmit 271
2016[89][90] Dziwnów Niemcy Valentin Müller Niemcy Mohr Roko Polska Patryk Kosmalski 310
2017[91][92] Dziwnów Dania Ebdrup Malthe Szwecja Lindstrm Lukas Szwecja Lindbom Calle 301 7[92]
2018[93] Dziwnów Szwecja Jonatan Roijer Polska Rafał Pogorzelski Niemcy Louisa Müller 268 10
2022[94] Dziwnów Niemcy Levian Büscher Polska Alicja Tutkowska Polska Bartosz Żmudziński 220 9

Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce złoto Zwycięzca srebro 2. miejsce brąz 3. miejsce Zawodników
1971[80] Szczecin Lutomski Krzysztof
1972[80] Szczecin Paweł Woszewski
1973[80] Szczecin Aleksandra Woszewska
1974[80] Szczecin Jacek Kondlewski
1975[80] Szczecin Tadeusz Bartlewski
1976[80] Ostróda Dariusz Wojtowicz
1977[80] Kamień Pomorski Adam Czajka Jarosław Kaczorowski
1978[80] Tałty Jarosław Kaczorowski
1979[80] Myślibórz Dariusz Benert
1980[80] Wigry Aleksandra Znaniecka
1981[80] Giżycko Maciej Kruczyński
1986[80] Giżycko Paweł Kuczys
1987[80] Poraj Jarosław Tucholski
1988[80] Bartosz Chmielewski
1989[80] Szczecin Tomasz Skurzak
1990[80] Trzebież Damian Żuk
1991[80] Puck Weronika Glinkiewicz
1992[80] Puck Wojciech Bromka
1993[80] Gdynia Paweł Oskroba 99
1994[80] Gdynia Marcin Rudawski 136
1995[80] Gdynia Marcin Czajkowski
1996[80] Puck Marcin Czajkowski 146
1997[80] Charzykowy Marcin Czajkowski 153
1998[80] Puck Przemysław Struś 135
Agnieszka Konys
1999[80] Sława Zbigniew Hermach 140
Karolina Wolniewicz
2000[80] Żywiec Kuba Winkowski 103
Zuzanna Hanke
2001[80] Kiekrz Patryk Piasecki 73
Zuzanna Hanke 52
2002[80] Puck Tomek Januszewski
Kasia Pic
2003[80] Puck Łukasz Przybytek
Agnieszka Skrzypulec
2004[80] Puck Łukasz Przybytek
Agnieszka Skrzypulec
2005[27] Zegrze Martyna Wałczyk Kacper Staniul Wojciech Chamier-Ciemiński
2006[80] Puck Wiktor Kobryń
Ewa Ilska
2008[81] Kamień Pomorski Konrad Lipski Maciej Figiel Sara Piasecka
2009[82] Kamień Pomorski Maciej Figiel Adrian Raczkowski Sara Piasecka
2010[83] Kamień Pomorski Adrian Raczkowski Aleksander Bajko Martyna Mik
2011[84] Kamień Pomorski Maksymilian Jabłecki Martyna Mik Aleksandra Melzacka
2012[85] Kamień Pomorski Bartosz Wałczyk Marcin Urbański Mikołaj Jaworski
2013[86] Kamień Pomorski Mikołaj Staniul Tytus Butowski Adam Głogowski
2014[87] Kamień Pomorski Paweł Abramowicz
2015[88] Filip Szmit Jakub Gołębiowski Kacper Paszek
2016[89][90] Dziwnów Patryk Kosmalski Mateusz Grzempa Kamil Manowiecki
2017[91][92] Dziwnów Rafał Pogorzelski Klara Sobczak Mateusz Gwóźdź
2018[93] Dziwnów Rafał Pogorzelski Agnieszka Pawłowska Patryk Chełkowski
2022[94] Dziwnów Alicja Tutkowska Bartosz Żmudziński Szymon Kolka 170

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Rocznie wytwarzanych jest ponad 3000 kadłubów produkowanych przez ponad 30 certyfikowanych wytwórców[95][96].

Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]

  • Optimisty
    Optimisty
  • Optimisty na przystani MKŻ w Żninie
    Optimisty na przystani MKŻ w Żninie
  • Widoczne rufy Optimistów
    Widoczne rufy Optimistów
  • Optimistki
    Optimistki

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale mistrzostw świata.
  2. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale mistrzostw europy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d International Optimist Class Rules. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h History of the Association. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  3. ↑ a b c d The Optimist Pram. Rotary Club of Clearwater Beach. [dostęp 2018-06-17]. (ang.).
  4. ↑ Optimist. W: Vanessa Bird: Classic Classes. A&C Black, 2013, s. 53. ISBN 978-1-4081-5890-6. (ang.).
  5. ↑ Robert Longstreet. Operation Optimist – A Community Project. „Boating”, s. 47, 1963. (ang.). 
  6. ↑ Tim Cole. One Design Racing. „Yachting”, s. 62, 1983. (ang.). 
  7. ↑ McMillan, Roger: Optimistic Outlook. MySailing.com.au, 2011-02-01. [dostęp 2018-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-20)]. (ang.).
  8. ↑ CHEAPER AND MORE ONE DESIGN – A HISTORY. www.wilkessail.net. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  9. ↑ National Members. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  10. ↑ Optimist : Classes & Equipment. World Sailing. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  11. ↑ a b Historia PSKO. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-16].
  12. ↑ Optimist. The Final Beat. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  13. ↑ Getting Started. Australian International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  14. ↑ IODA: IODA – Basics. [dostęp 2013-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. Cytat: For registered Optimists the answer is just over 130,000. (ang.).
  15. ↑ Largest sailing regatta of a single class. Guinness World Records. [dostęp 2018-06-20].
  16. ↑ Barr Pickthall: Dinghy Sailing: Start to Finish. Fernhurst Books,, 2009, s. 25. ISBN 978-0-470-72185-8.
  17. ↑ Luigi Scarnicchia, Piani Costruzione Optimist [online], digilander.libero.it [dostęp 2018-10-17].
  18. ↑ Winner. Winner. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  19. ↑ Segeln – Weltmeisterschaften (Herren – Teil 1). www.sport-komplett.de. [dostęp 2018-10-17]. (niem.).
  20. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Robert Wilkes: Viggo Jacobsen & the Optimist Dinghy. [dostęp 2018-1017]. (ang.).
  21. ↑ a b c d e f g Optimist World Championship - Prize list since 1962. The-Sports.org. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).
  22. ↑ Sailing - Peter Von Koskull. The-Sports.org. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).
  23. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y 2003 yearbook. Dublin, Irlandia: IODA.
  24. ↑ 1983 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-15].
  25. ↑ Sailing - Rami Koskinen. The-Sports.org. [dostęp 2018-10-18]. (ang.).
  26. ↑ a b Polacy mistrzami świata klasy Optimist. sport.trojmiasto.pl, 22 lipca 2004. [dostęp 2018-06-17].
  27. ↑ a b c Informator 2006. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. s. 55. [dostęp 2018-06-29].
  28. ↑ a b c 2007 yearbook101007a [online] [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  29. ↑ a b c 2008 yearbook, Dublin, Irlandia: IODA.
  30. ↑ Optimist. Optimist.
  31. ↑ IODA World Sailing Championship. International Optimist Dinghy Association, 2010-12-28. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  32. ↑ IODA World Sailing Championship. International Optimist Dinghy Association, 2011-12-28. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  33. ↑ IODA World Sailing Championship. International Optimist Dinghy Association, 2012-07-15. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  34. ↑ 2013 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2013-07-15. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  35. ↑ 1983 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2014-11-20. [dostęp 2018-06-15]. (ang.).
  36. ↑ 2015 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2015-08-04. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  37. ↑ 2016 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2016-07-14. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  38. ↑ 2017 Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  39. ↑ Sailors list. Thailand – Optimist World Championship 2017. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  40. ↑ Gold Overall. The 2018 Optimist World Championship, 2018-09-05. [dostęp 2018-09-05].
  41. ↑ Cyprus - Entry List. Optimist World Championship 2018. [dostęp 2018-09-05].
  42. ↑ Antigua - Optimist World Championship 2019 [online], Antigua - Optimist World Championship 2019, 15 lipca 2019 [dostęp 2019-08-16].
  43. ↑ a b Riva del Garda - Optimist World Championship 2021. International Optimist Dinghy Association, 2021-07-09. [dostęp 2022-07-07].
  44. ↑ a b 2022 Arkas Optimist World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2022-07-07. [dostęp 2022-07-07].
  45. ↑ Optimist World Championship 2023. International Optimist Dinghy Association, 2023-06-24. [dostęp 2023-06-26]. (ang.).
  46. ↑ a b The 2022 Arkas Optimist Team Racing World Champions have been Revealed. International Optimist Dinghy Association, 2022-07-03. [dostęp 2022-07-07].
  47. ↑ USA Only Just Retains Grasp on Team Racing World Title for Second Year. International Optimist Dinghy Association, 2017-07-17. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
  48. ↑ a b Optimist Worlds 2021, Italy wins the 2021 Team Race World Championship. International Optimist Dinghy Association, 2021-07-06. [dostęp 2022-07-07].
  49. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w | |Sailing - Optimist European Championship - Prize list [online], The-Sports.org [dostęp 2018-10-18] (ang.).
  50. ↑ 1999 European Optimist Championship. Grecka Federacja Żeglarstwa ( Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία ), 1999-08-07. [dostęp 2019-01-10]. (ang.).
  51. ↑ 1999 European Optimist Championship. Grecka Federacja Żeglarstwa ( Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία ), 1999-08-07. [dostęp 2019-01-10]. (ang.).
  52. ↑ 2002 Optimist European [online], Clube Náutico de Tavira, 8 sierpnia 2002 [dostęp 2019-01-10] (ang.).
  53. ↑ Campbell-James, Jenny: Optimist Europeans in Sandhamn, Sweden. International Optimist Dinghy Association, 2004-08-16. [dostęp 2019-01-08].
  54. ↑ IODA European Optimist Championship: Boys [online], IODA European Optimist Championship 2005 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  55. ↑ IODA European Optimist Championship: Girls [online], IODA European Optimist Championship 2005 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  56. ↑ a b Diana Bogaards, ABN AMRO Optimist Europeans at Workum, Holland - Overall [online], Yachts and Yachting Online, 28 lipca 2006 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  57. ↑ a b Event Media, Optimist European Championships summary [online], Sail World, 19 lipca 2007 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  58. ↑ a b IODA European Championship 2007 [online], Ajk Beograd, 17 lipca 2007 [dostęp 2019-01-06] (ang.).
  59. ↑ a b 2009 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 4 lipca 2009 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  60. ↑ a b 2010 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 2 lipca 2010 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  61. ↑ a b 2011 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 2 lipca 2011 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  62. ↑ a b 2012 IODA European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 7 lipca 2012 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  63. ↑ a b 2013 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 29 czerwca 2013 [dostęp 2018-06-18] (ang.).
  64. ↑ a b 2014 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 14 lipca 2016 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  65. ↑ a b 2015 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 25 lipca 2016 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  66. ↑ a b 2016 Optimist European Championship [online], International Optimist Dinghy Association, 25 lipca 2016 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  67. ↑ Final Results Boys [online], 2017 Optimist European Championship, 5 sierpnia 2017 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  68. ↑ Final Results Girls [online], 2017 Optimist European Championship, 5 sierpnia 2017 [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  69. ↑ Overall Results - Optimist Boys Overall Gold [online], Netherlands - Optimist European Championship 2018, 29 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-29] (ang.).
  70. ↑ a b Entry List [online], Optimist European Championship 2018 [dostęp 2018-06-26] (ang.).
  71. ↑ Overall Results - Optimist Boys Overall Gold [online], Netherlands - Optimist European Championship 2018, 29 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-29] (ang.).
  72. ↑ a b c d Results [online], France - Optimist European Championship 2019, 29 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-29] (ang.).
  73. ↑ a b France - Optimist European Championship 2019. [dostęp 2019-06-25]. (ang.).
  74. ↑ a b c d Results - Slovenia - 2020 Optimist European Championship [online], 2020 Optimist European Championship, 23 października 2020 [dostęp 2020-10-24] (ang.).
  75. ↑ a b Entries - Slovenia - 2020 Optimist European Championship [online], 2020 Optimist European Championship [dostęp 2020-10-24] (ang.).
  76. ↑ a b c d 2022 Optimist European Championship - Denmark - Results. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  77. ↑ a b c d Entry List - Denmark - 2022 Optimist European Championship. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2022-07-29]. (ang.).
  78. ↑ a b c d 2023 Optimist European Championship - Greece - Results. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2023-07-22]. (ang.).
  79. ↑ a b c d 2023 Optimist European Championship - Greece - Entry List. International Optimist Dinghy Association. [dostęp 2023-07-22]. (ang.).
  80. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af Informator 2007. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-28].
  81. ↑ a b Crewsaver Cup Open Polish Optimist Championship. Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist, 2008-12-30. [dostęp 2018-06-17].
  82. ↑ a b Crewsaver Cup Open Polish Optimist Championship. Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist, 2009-09-14. [dostęp 2018-06-17].
  83. ↑ a b Crewsaver Cup Open Polish Optimist Championship. Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist, 2010-09-20. [dostęp 2018-06-17].
  84. ↑ a b Informator 2012. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-29].
  85. ↑ a b Informator PSKO 2013. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-17].
  86. ↑ a b Informator 2014. Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist. [dostęp 2018-06-29].
  87. ↑ a b Międzynarodowe Mistrzostwa Polskiej Klasy Optimist zakończone, wygrał Szwajcar, drugi Polak!. SailBook.pl, 2014-09-22. [dostęp 2018-06-17].
  88. ↑ a b Międzynarodowe Mistrzostwa PSKO. SailingNet. [dostęp 2018-06-16].
  89. ↑ a b Międzynarodowe Mistrzostwa PSKO. SailingNet, 2016-09-18. [dostęp 2018-06-16].
  90. ↑ a b Mistrzostwa Polskiego Stowarzyszenia klasy Optimist zakończone. zagle.se.pl, 2016-09-19. [dostęp 2018-06-16].
  91. ↑ a b MM Otwarte PSKO. SailingNet, 2017-09-17. [dostęp 2018-06-16].
  92. ↑ a b c Międzynarodowe Mistrzostwa Polskiego Stowarzyszenia Kasy Optimist Dziwnów 2017. Zachodniopomorski Okręgowy Związek Żeglarski w Szczecinie – ZOZŻ. [dostęp 2018-06-16].
  93. ↑ a b Results. SailingNet, 2017-09-17. [dostęp 2017-09-17].
  94. ↑ a b Baltic Cup MMPSKO Event page. [dostęp 2022-09-19].
  95. ↑ Optimist : Classes & Equipment. World Sailing. [dostęp 2018-06-17]. (ang.).
  96. ↑ Optimist. optiworld.org. [dostęp 2018-06-17]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Optimist&oldid=73604759”