Przejdź do zawartości

Łukasz Jacek Czermiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łukasz Jacek Czermiński
Biskup tytularny Pergamum
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data urodzenia

13 sierpnia 1662

Data śmierci

9 maja 1717[1]

Biskup pomocniczy przemyski
Okres sprawowania

1715-1717

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1 lipca 1685

Nominacja biskupia

18 marca 1715

Sakra biskupia

25 sierpnia 1715

Łukasz Jacek Czermiński z Czermina herbu Wieniawa (ur. 13 sierpnia 1662, zm. 9 maja 1717 w Lublinie) – polski duchowny katolicki, biskup pomocniczy przemyski, kanonik gnieźnieński, krakowski i przemyski, oficjał przemyski w 1710 roku[2], ordynowany biskupem tytularnym Pergamonu w 1715 roku[3].

Był synem starosty zawichojskiego Łukasza i Teofili Branickiej. W 1679 otrzymał kanonię gnieźnieńską. Po święceniach kapłańskich w 1685 otrzymał probostwo w Wadowicach. Dwukrotnie (1690, 1693) zasiadał jako wiceprezydent w Trybunale Koronnym. Deputat diecezji krakowskiej na Trybunal Główny Koronny w kadencji 1706/1707 i 1716/1717[4]. W 1701 mianowany kanonikiem krakowskim, a w 1705 prepozytem przemyskim. W 1715 z rekomendacji biskupa Jana Bokuma konsekrowany na biskupa sufragana przemyskiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Korytkowski: Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych, t.1 str. 186, Gniezno 1883

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości o polsko-litewsko-ruskiej hierarchii kościelnej. Z diariuszy Karola Stanisława i Michała Kazimierza Radziwiłłów oraz Józefa Juliana Sapiehy i Antoniego Sebastiana Dembowskiego, s. 19, w: Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej 2014 | 64 | 7-46, s. 19.
  2. Przyjaciel Chrześciańskiey Prawdy. Czasopismo teologiczne dla oświecenia i zbudowania kapłanów nayprzód, a potem katolickich chrześcian. R.2 z.3, Przemyśl 1834, s. 99.
  3. Bishop Lukasz Jacek Czermiński †
  4. Deputaci Trybunału Koronnego 1578-1794 Spis. Część IV 1701-1750, opracował Wiesław Bondyra, Warszawa 2017, s. 72, 137.