Krzysztof Chudzio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Chudzio
Biskup tytularny Marazanae
Herb duchownego Deo fideli et misericordi
Bogu wiernemu i miłosiernemu
Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1963
Przemyśl

Biskup pomocniczy przemyski
Okres sprawowania

od 2020

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

24 czerwca 1988

Nominacja biskupia

3 kwietnia 2020

Sakra biskupia

2 maja 2020

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 maja 2020

Miejscowość

Przemyśl

Miejsce

bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela

Konsekrator

Adam Szal

Współkonsekratorzy

Józef Michalik
Stanisław Jamrozek

Krzysztof Piotr Chudzio[1] (ur. 25 czerwca 1963 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski od 2020.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 czerwca 1963 w Przemyślu[1]. Kształcił się w tamtejszym I Liceum Ogólnokształcącym[2], w 1982 złożył egzamin dojrzałości[1]. W latach 1982–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu[1]. 24 czerwca 1988 w katedrze przemyskiej został wyświęcony na prezbitera[1] przez miejscowego biskupa diecezjalnego[3] Ignacego Tokarczuka[1]. W tym samym roku uzyskał magisterium z teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[1].

W latach 1988–1989 był wikariuszem w parafii św. Wojciecha w Krośnie. Od 1989 pracował duszpastersko na Ukrainie, na terenie diecezji kamienieckiej, gdzie ponadto pełnił funkcje wikariusza generalnego, kanclerza kurii i sekretarza biskupa Jana Olszańskiego. W 2005 powrócił do rodzinnej diecezji, gdzie objął stanowisko dyrektora Muzeum Archidiecezjalnego im. św. Józefa Sebastiana Pelczara i podjął pracę w wydziale duszpasterskim kurii diecezjalnej. Był także notariuszem sądu metropolitalnego[1]. W latach 2006–2015 sprawował funkcję ojca duchownego w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu[1] i prowadził wykłady z teologii w Instytucie Teologicznym w Przemyślu[4]. W latach 2015–2020 był proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Jasienicy Rosielnej[4][5]. Jednocześnie pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Domaradz[4]. W 2015 otrzymał godność kanonika honorowego Przemyskiej Kapituły Metropolitalnej[1].

3 kwietnia 2020 papież Franciszek prekonizował go biskupem pomocniczym archidiecezji przemyskiej ze stolicą tytularną Marazanae[6][7]. Święcenia biskupie przyjął 2 maja 2020 w bazylice archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu. Udzielił mu ich Adam Szal, arcybiskup metropolita przemyski, w asyście Józefa Michalika, emerytowanego arcybiskupa metropolity przemyskiego, i Stanisława Jamrozka, biskupa pomocniczego przemyskiego[8]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Deo fideli et misericordi” (Bogu wiernemu i miłosiernemu)[9].

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski w 2022 został przewodniczącym Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Biogram Biskupa Nominata ks. prał. Krzysztofa Chudzio. przemyska.pl, 2020-04-03. [dostęp 2020-04-03].
  2. Ł. Solski: Papież Franciszek mianował nowego biskupa pomocniczego archidiecezji przemyskiej. To ksiądz prałat Krzysztof Chudzio. nowiny24.pl, 2020-04-03. [dostęp 2020-04-28].
  3. Krzysztof Chudzio. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-04-28]. (ang.).
  4. a b c Ks. Krzysztof Chudzio – biskupem pomocniczym archidiecezji przemyskiej. episkopat.pl, 2020-04-03. [dostęp 2020-04-03].
  5. Ogłoszenia duszpasterskie – Jasienica Rosielna i Wola Jasienicka, 26.04.2020. jasienica.przemyska.pl. [dostęp 2020-04-26].
  6. Nomina di Ausiliare di Przemyśl dei Latini (Polonia). press.vatican.va, 2020-04-03. [dostęp 2020-04-03]. (wł.).
  7. Ks. Krzysztof Chudzio – biskupem pomocniczym archidiecezji przemyskiej. episkopat.pl, 2020-04-03. [dostęp 2020-04-04].
  8. P. Czarniecki: Przemyśl: Sakra biskupia ks. prał. Krzysztofa Chudzio. przemyska.pl, 2020-05-02. [dostęp 2020-05-02].
  9. 2 maja – święcenia biskupie ks. prał. Krzysztofa Chudzio. episkopat.pl, 2020-04-29. [dostęp 2020-04-29].
  10. Wybory 393. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2022-10-12. [dostęp 2022-10-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]