Przejdź do zawartości

Afa Anoaʻi Sr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Afa Anoaʻi
ilustracja
Imię i nazwisko

Afa Amituanaʻi Anoaʻi

Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1942
Terytorium Powiernicze Samoa Zachodniego

Data śmierci

16 sierpnia 2024

Współmałżonek

Lynn Anoaʻi (od 1960)

Dzieci

5

Rodzina

Rodzina Anoaʻi

Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Afa
Wild Samoan #1

Wzrost

188 cm

Masa ciała

148 kg

Zapowiadany z

Wyspy Samoa

Trenerzy

Kurt von Steiger
Peter Maivia
Rocky Johnson

Debiut

1971

Emerytura

1995

Strona internetowa

Afa Amituana’i Anoaʻi, Arthur Anoaʻi (ur. 21 listopada 1942 na Samoa Zachodnim, zm. 16 sierpnia 2024[1]) – samoańsko-amerykański wrestler, menedżer wrestlingowy oraz trener wrestlingu. Członek galerii sław WWE Hall of Fame (2007) oraz trzykrotny posiadacz mistrzostwa drużynowego WWF World Tag Team Championship.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na Samoa Zachodnim (ówcześnie Terytorium Powiernicze Samoa Zachodniego). Jako młodzieniec wyemigrował z rodzicami do San Francisco w Kalifornii, a następnie w wieku 17 lat rozpoczął służbę wojskową w Korpusie Kadetów Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (ang. United States Naval Sea Cadet Corps)[2].

Po odbyciu służby wojskowej rozpoczął treningi w wrestlingu pod okiem Rocky’ego Johnsona, Petera Maivii i Kurta Von Steigera[3].

Początki kariery wrestlera i występy dla World Wrestling Federation

[edytuj | edytuj kod]

W 1971 zadebiutował jako wrestler podczas jednej z gal w Phoenix w Arizonie, a następnie trenował swojego młodszego brata Sikę, z którym potem założył tag team o nazwie The Wild Samoans[4].

Przez lata 70. występował wraz z Siką jako drużyna The Wild Samoans w kanadyjskiej promocji Stampede Wrestling (tam też pobierał treningi od Stu Harta) oraz w małych federacjach podległych ogólnoamerykańskiej National Wrestling Alliance (NWA). W 1978 Afa i Sika wystąpili w japońskiej International Wrestling Enterprise zdobywając tam drużynowy tytuł IWA World Tag Team Championship[5].

W 1979 Afa i Sika podpisali kontrakty z World Wrestling Federation (WWF) występując nadal w gimmickach The Wild Samoans, a w WWF zadebiutowali w styczniu 1980 – dodatkowo ich menedżerem został Lou Albano[6]. Wtedy też określano ich jako Dzikusy Albano (Albano’s Wildmen) ze względu na typowo „niecywilizowane zachowanie” związane z jedzeniem surowych ryb podczas wywiadów lub podczas wchodzenia do ringu[7]. Afa stawał również solo do pojedynku o tytuł WWF Heavyweight Championship wyzywając ówczesnego mistrza Boba Backlunda jednak nigdy nie zdobył tego mistrzostwa[8]. W 1980 The Wild Samoans dwukrotnie zdobywali tytuł drużynowy WWF World Tag Team Championship i jeszcze w tym samym roku opuścili WWF[9].

Po odejściu w WWF obaj zaliczali występy nadal jako The Wild Samoans w Mid-South Wrestling i Jim Crockett Promotions. W 1983 powrócili do WWF po raz trzeci sięgając po mistrzostwo WWF World Tag Team Championship po pokonaniu Chiefa Jay Strongbowa i Julesa Strongbowa. W tym samym roku dołączył do nich syn Afy – Samu, a cała trójka występowała do 1984 kiedy zostali zwolnieni z WWF[10].

W 1992 Afa powrócił do WWF występując jako menedżer (okazjonalnie również jako wrestler) The Headshrinkers. Pod koniec maja 1994 stoczył swoją ostatnią walkę w wrestlingu (do sporadycznych występów w 1995 i 1997, a następnie w 2013 i 2014[11]) u boku The Headshrinkers przeciwko The Quebecers i Johnny Polo. W 1994 menedżerował jeszcze Sionne, a w połowie 1995 odszedł z WWF.

Dalsza kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po odejściu z WWF w 1995 skupił się na trenowaniu wrestlerów zakładając szkółkę wrestlingu o nazwie The Wild Samoan Training Center oraz własną niezależną promocję wrestlingu o nazwie World Xtreme Wrestling, które zaczął prowadzić w spółce z bratem Siką w miejscowości Minneola na Florydzie[12]. Od 1997 występował jako wrestler tylko okazjonalnie, ostatecznie kończąc karierę w ringu w wieku 71 lat w 2014[13].

W dniu 31 marca 2007 został wprowadzony do galerii sław WWE Hall of Fame (jako część tag teamu The Wild Samoans) przez swojego syna Samu[14].

W 2008 wystąpił cameo w filmie Zapaśnik u boku Mickey Rourke’a gdzie odegrał postać jednego z trenerów wrestlingu[15]. Wcześniej okazjonalnie pojawiał się w rolach epizodycznych w serialu Policjanci z Miami (odcinek By Hooker by Crook) czy w komediach Trzaskające się ciała z 1987 i Pan niania z 1993.

W 1999 wraz z żoną Lynn założył fundację o nazwie Usos Foundation, której celem jest praca z trudną młodzieżą po przez wyciąganie młodych z różnego rodzaju nałogów, działalności przestępczej oraz szeroko pojętej biedy. Fundacja Usos Foundation świadczy stypendia w szkole wrestlingu Wild Samoans Training Center[16].

W telewizji po raz ostatni pojawił się wraz z bratem Siką podczas gali Hell in a Cell (2020) w październiku 2020 świętując zwycięstwo swojego bratanka Romana Reignsa nad Jeyem Uso[17].

Tytuły i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • Big Time Wrestling
    • NWA World Tag Team Championship (wersja Detroit) (2 razy) – z Siką
  • World Wrestling Council
    • WWC North American Tag Team Championship (1 raz) – z Siką
  • Continental Wrestling Association
    • AWA Southern Tag Team Championship (1 raz) – z Siką
  • Georgia Championship Wrestling
  • Gulf Coast Championship Wrestling
    • NWA Gulf Coast Tag Team Championship (2 razy) – z Siką
  • International Wrestling Enterprise
    • IWA World Tag Team Championship (1 raz) – z Siką
  • Mid-South Wrestling Association
    • Mid-South Tag Team Championship (3 razy) – z Siką
  • NWA All-Star Wrestling
    • NWA Canadian Tag Team Championship (wersja Vancouver) (1 raz) – z Siką
  • NWA Mid-America
    • NWA United States Tag Team Championship (wersja Mid-America) (1 raz) – z Siką
  • Professional Wrestling Hall of Fame
  • Pro Wrestling Illustrated
    • Sklasyfikowany na 346. miejscu wśród 500 najlepszych wrestlerów w zestawieniu "PWI Years" w 2003.
  • Southeastern Championship Wrestling
    • NWA Southern Tag Team Championship (dywizja Southern) (2 razy) – z Siką
  • Stampede Wrestling
    • Stampede Wrestling International Tag Team Championship (2 razy) – z Siką
  • World Wrestling Entertainment / World Wrestling Federation

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Afa i jego żona Lynn doczekali się siedmiorga dzieci. Trzech synów i czterech córek. Synowie Afy – Samula Fred Anoaʻi (Samu), Lloyd Anoaʻi (L.A. Smooth) i Afa Anoaʻi Jr. (Manu) zostali wrestlerami. Najstarszą jego córką jest Komiti Trotter Anoaʻi, drugą w kolejności – Bernadette Anoaʻi-Shroyer, następną Monica Anoaʻi (żona zmarłego wrestlera Gary’ego Albrighta) a najmłodszą – Vale Anoaʻi, która jest aktorką.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. WWE Hall of Famer Afa Anoa’i of the Wild Samoans passes away
  2. Meet Afa the Wild Samoan (strona zarchiwizowana), wildsamoan.com, [dostęp 2023-09-13].
  3. Afa, cagematch.net, [dostęp 2023-09-13].
  4. Wild Ssamoans, cagematch.net, [dostęp 2023-09-13].
  5. IWA World Tag Team Championship, cagematch.net, [dostęp 2023-09-13].
  6. Anoa'i Family Tree (Samoan Wrestlers), sportskeeda.com, [dostęp 2023-09-13].
  7. The Untold Truth Of The Wild Samoans, looper.com, [dostęp 2023-09-13].
  8. Afa vs. Bob Backlund, cagematch.net, [dostęp 2023-09-13].
  9. World Tag Team Championship, cagematch.net, [dostęp 2023-09-13].
  10. Wild Samoans, onlineworldofwrestling.com, [dostęp 2023-09-13].
  11. Matches – Afa Anoa’i, cagematch.net, [dostęp 2023-09-13].
  12. About the Wild Samoan Training Center, wildsamoan.com, [dostęp 2023-08-21].
  13. Afa – Career, cagematch.net, [dostęp 2023-08-21].
  14. The Wild Samoans, wwe.com, [dostęp: 2023-08-21].
  15. The Wrestler (2008) – Additional Crew, imdb.com [dostęp 2023-08-21].
  16. Usos Foundation (strona zarchiwizowana), usosfoundation.org, [dostęp 2023-09-13].
  17. WWE Hell In A Cell notes: Afa and Sika stand with Roman Reigns, Undertaker celebration, postwrestling.com, [dostęp 2023-08-21].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]