Dekstropropoksyfen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dekstropropoksyfen
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C22H29NO2

Masa molowa

339,47 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, krystaliczny proszek

Identyfikacja
Numer CAS

469-62-5
1639-60-7 (chlorowodorek)

PubChem

10100

DrugBank

DB00647

Podobne związki
Podobne związki

metadon

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N02AC04

Stosowanie w ciąży

kategoria X

Dekstropropoksyfen (łac. dextropropoxyphenum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, izomer 2S,3R propoksyfenu, stosowany jako lek przeciwbólowy.

Cząsteczka propoksyfenu zawiera dwa centra chiralności, z czego wynika istnienie czterech diastereoizomerów. Jedynie izomer 2S,3R znalazł szersze medyczne zastosowanie; lewopropoksyfen (izomer 1R,2S) był sprzedawany, pod nazwą handlową Novrad, jako lek przeciwkaszlowy[7], ale obecnie przyjmuje się, że nie ma on użytecznych dla człowieka właściwości przy stężeniu w osoczu niegrożącym działaniem toksycznym[potrzebny przypis].

Jest substancją działającą przeciwbólowo ok. 1,5–2 razy słabiej niż kodeina, jeśli jednak jest podawana razem z paracetamolem lub niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, to działa z nimi synergistycznie[8].

Stosowany jest doustnie (przy innych sposobach podawania powoduje miejscowe podrażnienie). Rzadko powoduje uzależnienie fizyczne; może się ono pojawić przy długotrwałym stosowaniu dawek 600–800 mg/dobę[8].

Ze względu na ryzyko śmierci z powodu przedawkowania, zarówno przypadkowego, jak celowego, Europejska Agencja Leków zaleciła w 2010 r. wycofanie doustnych postaci leku[9]. W niektórych krajach europejskich (Szwecja i Wielka Brytania) decyzję o wycofaniu z rynku preparatów dekstropropoksyfenu podjęto już w 2005 r. W Wielkiej Brytanii osiągnięto dzięki temu znaczący spadek liczby samobójstw z powodu przedawkowania leków[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Dextropropoxyphene, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2018-01-23] (ang.).
  2. a b Propoxyphene, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 10100 [dostęp 2023-03-16] (ang.).
  3. Luca Settimo, Krista Bellman, Ronald M.A. Knegtel, Comparison of the Accuracy of Experimental and Predicted pKa Values of Basic and Acidic Compounds, „Pharmaceutical Research”, 31 (4), 2014, s. 1082–1095, DOI10.1007/s11095-013-1232-z, PMID24249037 [dostęp 2023-03-16] (ang.), patrz Electronic supplementary material.
  4. A. Pohland, H.R. Sullivan, Preparation of α-d- and α-l-4-Dimethylamino-1,2-diphenyl-3-methyl-2- propionyloxybutane, „Journal of the American Chemical Society”, 77 (12), 1955, s. 3400–3401, DOI10.1021/ja01617a081 (ang.).
  5. Dextropropoxyphene, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00647 (ang.).
  6. Dextropropoxyphene, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 5 listopada 2011, numer katalogowy: D0524 [dostęp 2023-03-17]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  7. propoxyphene napsylate [online], Reference.MD [dostęp 2020-04-19] (ang.).
  8. a b Pochodne difenyloizopentanolu, [w:] Wojciech Kostowski (red.), Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, wyd. 3, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2014, s. 219, ISBN 978-83-200-4186-6, OCLC 1010880214.
  9. Europejska Agencja Leków potwierdziła zalecenie wycofania dekstropropoksyfenu, „Almanach”, 5 (2), 2010, s. 55–56 [dostęp 2023-03-16].
  10. W Wlk. Brytanii mniej zgonów z powodu przedawkowania popularnego leku przeciwbólowego [online], Nauka w Polsce, 22 czerwca 2009 [dostęp 2023-03-16].