Drew Barrymore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drew Barrymore
Ilustracja
Drew Barrymore (Berlin, 2014)
Imię i nazwisko

Drew Blythe Barrymore

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1975
Culver City

Zawód

aktorka, autorka, reżyserka, modelka, producentka filmowa

Współmałżonek

Jeremy Thomas
(1994–1995; rozwód)
Tom Green
(2001–2002; rozwód)
Will Kopelman
(2012–2016; rozwód)

Lata aktywności

od 1978

Strona internetowa
Drew Barrymore podczas Tribeca Film Festival w maju 2007 roku

Drew Blythe Barrymore[1] (ur. 22 lutego 1975 w Culver City) – amerykańska aktorka, autorka, reżyserka, modelka i producentka filmowa[2]. Zdobywczyni Złotego Globu za rolę w filmie telewizyjnym Szare ogrody[3][4][5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Culver City w Kalifornii rodzinie aktorskiej jako córka Johna Drew Barrymore (1932–2004)[6][7] i Jaid (z domu Ildikó Jaid Makó; ur. 1946)[8]. Jej babka ze strony ojca Dolores Costello (1903-1979)[9] była aktorką, a jej dziadek John Barrymore (1882-1942)[10] to znany amerykański aktor szekspirowski. Pradziadek ze strony ojca Maurice Costello (1877–1950)[11] był też aktorem.

Dorastała w Poinsetta Place w West Hollywood. Kiedy miała siedem lat, przeprowadziła się z rodziną do Sherman Oaks, dzielnicy Los Angeles. Uczęszczała do szkoły podstawowej w Fountain Day School w West Hollywood i Country School. Jej rodzice rozwiedli się w 1984 roku, kiedy miała dziewięć lat. Miała przyrodnie rodzeństwo: brata Johna oraz dwie siostry – Jessicę i Blyth Dolores[12].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W wieku 11 miesięcy pojawiła się pierwszy raz na ekranie w reklamie jedzenia dla psów[13], a jako dwulatka trafiła do telewizyjnego melodramatu NBC Suddenly, Love (1978)[14] z Cindy Williams, Eileen Heckart i Paulem Shenarem. W wieku pięciu lat wzięła udział w biograficznym dramacie telewizyjnym CBS Bogie (1980) z Kevinem O’Connorem i thrillerze sci-fi Kena Russella Odmienne stany świadomości (Altered States, 1980) z Williamem Hurtem. Mając sześć lat stała się znana dzięki roli Gertie w filmie Stevena Spielberga E.T. (1982), za którą otrzymała Young Artist Award w kategorii najlepsza młoda aktorka drugoplanowa[15]. Jako 7-latka była najmłodszą osobą, która kiedykolwiek pełniła funkcję gospodarza Saturday Night Live[12]. Dwa lata później Mark L. Lester zaangażował ją do filmu Podpalaczka (Firestarter, 1984) u boku Davida Keitha i Heather Locklear. Za rolę Casey Brodsky w komediodramacie Charlesa Shyera Różnice nie do pogodzenia (Irreconcilable Differences, 1984) z Shelley Long i Ryanem O’Nealem została nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

Nagła popularność niefortunnie wpłynęła na jej dzieciństwo, gdyż szybko sięgnęła po alkohol i narkotyki, uzależniając się od nich. Ten okres opisała w wydanej w 1991 roku (gdy miała 16 lat) autobiografii Little Girl Lost (Mała zagubiona dziewczynka)[16]. Po wielu kuracjach odwykowych zaczęła pojawiać się w mediach jako symbol seksu, co sprowokowało Spielberga (jej mentora) do podarowania jej na 20. urodziny kocyka z napisem „Przykryj się”. W 1989 roku ogłosiła, że ostatecznie zerwała z nałogami. Jednak niedługo potem próbowała popełnić samobójstwo podcinając sobie żyły.

Kiedy miała 17 lat jej nagie zdjęcie ukazało się na okładce magazynu Interview. Dostała główną rolę w thrillerze Trujący bluszcz (Poison Ivy, 1992) z Cheryl Ladd. Jej rola Anity Minteer w Guncrazy – Zawsze strzelaj dwa razy (Guncrazy, 1992) po raz drugi przyniosła nominację do Złotego Globu[17]. W opartym na faktach dramacie telewizyjnym ABC Historia Amy Fisher (The Amy Fisher Story, 1993) zagrała postać nastoletniej zabójczyni żony swojego kochanka. W kobiecym westernie Wystrzałowe dziewczyny (Bad Girls, 1994) z Madeleine Stowe, Mary Stuart Masterson i Andie MacDowell wystąpiła jako Lilly Laronette. W 1995 roku pozowała dla Playboya, a także pokazała swoje piersi w talk-show Davida Lettermana. Po występie w Batman Forever (1995) Joela Schumachera jako Sugar, moll dla Dwie Twarze (Tommy Lee Jones) i Chłopaki na bok (Boys on the Side, 1995) z Whoopi Goldberg i Mary-Louise Parker, wcieliła się w rolę psychicznie chorej Casey Roberts w melodramacie Szalona miłość (Mad Love, 1995) z Chrisem O’Donnellem. Wzięła udział w serii reklam Guess.

Z czasem Barrymore stała się dojrzałą aktorką. Za rolę licealistki Casey Becker, terroryzowanej serią telefonów od zabójcy w masce, w slasherze Wesa Cravena Krzyk (Scream, 1996) była nominowana do Nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Zaczęła również angażować się w produkcję filmów; założyła agencję produkcji Flower Films, w tym Aniołki Charliego (Charlie’s Angels, 2000), sequel Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003) i Starsza pani musi zniknąć (Duplex, 2003).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Drew była trzykrotnie zamężna. Po raz pierwszy wyszła za mąż 20 marca 1994, w wieku 19 lat; jej wybrankiem był Jeremy Thomas. Niecałe dwa miesiące po ślubie Drew złożyła pozew o rozwód[18]. W 1999 roku zaczęła spotkać się z Tomem Greenem. Barrymore i Green zaręczyli się w lipcu 2000 roku, a w lipcu 2001 roku wzięli ślub[19]. Zaledwie pięć miesięcy później, w grudniu 2001 roku, Green złożył pozew o rozwód, podając za powód różnice nie do pogodzenia[20]. W 2002 roku Drew poznała na festiwalu Coachella Fabrizio Morettiego, perkusistę zespołu The Strokes. Spotykali się przez blisko pięć lat, kończąc swój związek w styczniu 2007 roku[21]. Między 2007 a 2010 Drew kilkakrotnie spotykała i rozstawała się z aktorem Justinem Longiem.

W 2011 Drew zaczęła spotykać się z Willem Kopelmanem, handlarzem dziełami sztuki. W styczniu 2012 roku para potwierdziła swoje zaręczyny[22]. Barrymore i Kopelman wzięli ślub 2 czerwca 2012 roku w Montecito w Kalifornii[23]. Mają dwie córki: Olive Barrymore Kopelman (ur. 26 września 2012) i Frankie Barrymore Kopelman (ur. 22 kwietnia 2014)[24]. 2 kwietnia 2016 roku Barrymore i Kopelman wydali za pośrednictwem magazynu „People” oświadczenie, w którym oficjalnie potwierdzili doniesienia o ich separacji i planowanym rozwodzie[25]. Rozwiedli się 3 sierpnia 2016[26].

Przez pewien czas do 2002 była wegetarianką i promowała działania organizacji PETA na rzecz zwierząt.

Od okresu nastoletniego deklaruje się jako osoba biseksualna[27].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Aktorka[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

Seriale, reżyseria, produkcja[edytuj | edytuj kod]

L.p. Seriale Producent wykonawczy Producent Reżyser
1. 1985: ABC Weekend Specials – Con Sawyer 1999: Ten pierwszy raz (Never Been Kissed) 2000: Aniołki Charliego (Charlie’s Angels) 2004: Choose or Lose Presents: The Best Place to Start
2. 1986: The Ray Bradbury Theater − Heather Leary 1999: Olive, the Other Reindeer 2003: Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle) 2009: Dziewczyna z marzeniami (Whip It)
3. 1989: CBS Schoolbreak Special – Susan 2001: Donnie Darko 2003: Starsza pani musi zniknąć (Duplex)
4. 1992: Malibu Road 2000 – Lindsay Rule 2008: Shoot to Kill 2005: Miłosna zagrywka (Fever Pitch)
5. 2000: Simpsonowie (The Simpsons) − Sophie (głos) 2009: Dziewczyna z marzeniami (Whip It)
6. 2005–2013: Głowa rodziny
(Family Guy) − pani Lockhart / Jillian Russell (głos)
2009: Kobiety pragną bardziej (He's Just Not That Into You)
7. 2016: Odd Mom Out − Meredith
8. 2017: Santa Clarita Diet − Sheila Hammond

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Drew Barrymore Actor, Producer, Director. TV Guide. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  2. Drew Barrymore. AdoroCinema. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  3. Personalidade: Drew Barrymore (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  4. Drew Barrymore. Listal. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  5. Drew Barrymore – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-05-11]. (węg.).
  6. John Drew Barrymore (4 de Junho de 1932). Filmow.com. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  7. John Drew Barrymore Genealogia. Geni. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  8. Drew Barrymore Biography (1975-). FilmReference.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  9. Dolores Costello (1903-1979). Find a Grave. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  10. John Sidney Barrymore (1882-1942). Find a Grave. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  11. Maurice Costello (1877–1950). Find a Grave. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  12. a b Fast Facts. TVGuide.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  13. Drew Barrymore. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  14. Suddenly, Love (1978) – Overview. TCM.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  15. Drew Barrymore facts, information. Encyclopedia.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  16. Drew Barrymore (22 de Fevereiro de 1975). Filmow.com. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  17. Drew Barrymore. MYmovies. [dostęp 2017-05-11]. (wł.).
  18. Gallery Shortest Hollywood marriages. Daily News (Nowy Jork). [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  19. Drew Barrymore Biography. Hello Magazine. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  20. Jeanne Darst (2001-12-18): Tom Green Files for a Divorce from Drew. People. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  21. Barrymore splits with Strokes star. Metro News. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  22. Sarah Michaud (2012-01-05): Will Kopelman & Drew Barrymore Engaged. „People”. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  23. Michelle Tauber (2016-09-23): Drew Barrymore Weds Will Kopelman. People. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  24. Drew Barrymore gives birth to baby girl. Reuters. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  25. Julie Jordan (2016-04-02): Drew Barrymore and Will Kopelman Divorce Statement. „People”. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  26. Drew Barrymore Officially Divorced From Will Kopelman. [w:] Yahoo! [on-line]. 2016-08-04. [dostęp 2019-08-26]. (ang.).
  27. World Entertainment News Network (2003-07-16): Drew Barrymore: 'I Am Bisexual'. Contactmusic.com. [dostęp 2020-03-23]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]