Korpus Piechoty (Królestwo Kongresowe)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Korpus Piechoty
Historia
Państwo

 Królestwo Polskie

Dowódcy
Pierwszy

Izydor Krasiński

Organizacja
Rodzaj wojsk

Piechota

Korpus Piechoty Królestwa Polskiego - piechotę tworzyły dwie dywizje piechoty po trzy brygady - dwie piechoty liniowej i jedna strzelców pieszych. Pułki składały się z dwóch batalionów, a te posiadały w swoim składzie cztery kompanie (na czas wojny pułki rozwijały się do czterech batalionów po osiem kompanii)

Dowódcą całej piechoty był od 1817 roku generał piechoty Izydor Krasiński[1].

Stanowisko dowódcy korpusu utworzono dopiero w 1826 roku. Dowódcą został generał piechoty (broni) Izydor Krasiński[2]. W 1828 obowiązki objął je generał piechoty Stanisław Potocki[2]. Korpus Piechoty Królestwa Polskiego liczył według etatu z końca 1830 w 24 batalionach (96 kompaniach) około 24 600 żołnierzy i oficerów.

Struktura organizacyjna oddziałów[edytuj | edytuj kod]

1 Dywizja Piechoty

2 Dywizja Piechoty

  • 1 Brygada Piechoty Liniowej
  • 2 Brygada Piechoty Liniowej
    • pułk piechoty liniowej
    • pułk piechoty liniowej
      • batalion piechoty liniowej
      • batalion piechoty liniowej
        • kompania wyborcza (grenadierska lub woltyżerska)[a]
        • kompania fizylierska
        • kompania fizylierska
        • kompania fizylierska
          • pluton fizylierski
          • pluton fizylierski
  • Brygada Strzelców Pieszych
    • pułk strzelców pieszych
    • pułk strzelców pieszych
      • batalion strzelców pieszych
      • batalion strzelców pieszych
        • kompania karabinierów (kompania wyborcza)[a]
        • kompania
        • kompania
        • kompania
          • pluton
          • pluton
          • półpluton
          • półpluton
            • sekcja
            • sekcja

W czasie wojny przewidywano rozwinięcie pułku do czterech batalionów po 8 kompanii każdy. W każdym batalionie etatu wojennego tworzono na bazie jednej z nowo powstałych kompanii kompanię woltyżerską jako dodatkową kompanię wyborcza[a][3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c skupiały najlepszych żołnierzy batalionu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
  • Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
  • Wacław Tokarz: Armja Królestwa Polskiego (1815-1830). Piotrków: Departament Wojskowy Naczelnego Komitetu Narodowego, 1917.
  • Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.