Lubow Iwanowna Jegorowa (ros.: Любовь Ивановна Егорова, ur. 5 maja1966 r. w Siewiersku) – radziecka i rosyjska biegaczka narciarska, dziewięciokrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, a także zdobywczyni Pucharu Świata.
W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutowała w sezonie 1983/1984. Już w swoim pierwszym starcie zdobyła punkty Pucharu Świata. W sezonie tym nie stanęła na podium, a zgromadzona ilość punktów pozwoliła jej zająć 45 miejsce w klasyfikacji generalnej. Pierwszy raz na podium stanęła 20 lutego 1990 r. we włoskimVal di Fiemme, gdzie zajęła 2. miejsce w biegu na 10 km stylem dowolnym. W tym samym sezonie jeszcze trzy razy stawała na podium oraz kilka razy była w pierwszej dziesiątce, co pozwoliło jej zająć 6 miejsce w klasyfikacji generalnej. Swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata odniosła 16 lutego 1991 r. także w Val di Fiemme, gdzie tym razem wygrała bieg na 30 km techniką dowolną. Łącznie 42 razy stawała na podium zawodów PŚ, w tym 13 razy zwyciężała. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1992/1993, kiedy to triumfowała w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 1993/1994 była druga, a w sezonach 1990/1991 i 1991/1992 trzecia w klasyfikacji generalnej.
Igrzyska olimpijskie w Albertville w 1992 r. były jej olimpijskim debiutem. Były to zarazem najlepsze igrzyska w jej karierze, zdobyła tam bowiem aż 5 medali. Wraz z Raisą Smetaniną, Larisą Łazutiną i Jeleną Välbe wywalczyła złoty medal w sztafecie 4x5 km. Została także indywidualną mistrzynią olimpijską w biegu na 15 km techniką klasyczną oraz w biegu pościgowym. Zdobyła ponadto srebrne medale w biegu na 5 km techniką klasyczną, gdzie uległa FinceMarjut Rolig, oraz w biegu na 30 km techniką dowolną, w którym lepsza była jedynie WłoszkaStefania Belmondo. Bardzo dobre wyniki osiągnęła także na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie zdobyła cztery medale. Obroniła tytuł mistrzyni olimpijskiej w biegu pościgowym, a wspólnie z koleżankami także w sztafecie. Ponadto zdobyła złoto w biegu na 5 km techniką klasyczną oraz zdobyła srebrny medal w biegu na 15 km stylem dowolnym, przegrywając jedynie z Włoszką Manuelą Di Centą. Startowała także na igrzyskach w Salt Lake City, ale bez sukcesów. W swoim najlepszym starcie, w biegu na 10 km techniką klasyczną zajęła piąte miejsce.
W 1991 r. zadebiutowała na mistrzostwach świata biorąc udział w mistrzostwach w Val di Fiemme. Wspólnie z Raisą Smietaniną, Tamarą Tichonową i Jeleną Välbe zdobyła tam złoty medal w sztafecie, a indywidualnie także w biegu na 30 km techniką dowolną. Dwa lata później, podczas mistrzostw świata w Falun wraz z koleżankami zdobyła kolejne złoto w sztafecie. Ponadto zdobyła srebrny medal w biegu na 5 km techniką klasyczną, w którym lepsza była jej rodaczka Larisa Łazutina. Wywalczyła także brązowy medal w biegu pościgowym plasując się za zwyciężczynią - Włoszką Belmondo oraz drugą na mecie Łazutiną. Jej start na mistrzostwach świata w Trondheim w 1997 r. zakończył się skandalem. Została bowiem zdyskwalifikowana za używanie środków dopingujących (bromantanu) i pozbawiona złotego medalu w biegu na 5 km. Na późniejszych mistrzostwach świata już nie startowała.
W 2003 r. zakończyła karierę sportową. Jest mężatką, ma syna. Wraz z rodziną mieszka w Petersburgu, gdzie jest rektorem na miejscowym Państwowym Uniwersytecie Kultury Fizycznej, Sportu i Zdrowia. Od marca 2007 r. jest członkiem Zgromadzenia Ustawodawczego Sankt Petersburga, przedstawicielem zgromadzenia do spraw Edukacji, Kultury i Nauki.
Jegorowa jest także członkiem partii komunistycznej. Była jedną z trzech osób, które stały na czele partii komunistycznej w wyborach do Zgromadzenia Ustawodawczego w dniu 11 marca 2007 roku w Petersburgu.
ZSRR (do 1991) 
WNP (1992) 
Rosja (od 1992)
Albertville
Marjut Lukkarinen
Stefania Belmondo
Lillehammer
Salt Lake City
Falun
Davos
Bohinj
Silver Star
Štrbské Pleso
