Rauno Miettinen

Rauno Miettinen

Data i miejsce urodzenia	25 maja 1949 Kuopio
Klub	Suonenjoen Vasama
Wzrost	176 cm
Debiut w PŚ	17.12 1983, Seefeld (10. miejsce – Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	17.12 1983, Seefeld (10. miejsce – Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	24.02 1984, Falun (1. miejsce – Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Finlandia Igrzyska olimpijskie srebro Sapporo 1972 kombinacja norweska (indywidualnie) Mistrzostwa świata srebro Lahti 1978 indywidualnie srebro Oslo 1982 sztafeta srebro Rovaniemi 1984 sztafeta Mistrzostwa świata juniorów złoto Morez 1968 Indywidualnie złoto Bollnäs 1969 Indywidualnie
Inne nagrody
Medal Holmenkollen 1972

Raunoo Martti Juhani Miettinen (ur. 25 maja 1949 w Kuopio) – fiński dwuboista klasyczny oraz skoczek narciarski, srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny mistrz świata juniorów w kombinacji.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1968, kiedy wywalczył indywidualnie złoty medali na mistrzostwach świata juniorów w Morez. Sukces ten powtórzył rok później, podczas mistrzostw w Bollnäs. W 1970 wystartował na mistrzostwach świata w Wysokich Tartach. Po skokach był siódmy, a w biegu uzyskał trzeci czas, co łącznie dało czwartą lokatę (brąz zdobył Wiaczesław Driagin).

W 1972 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sapporo, gdzie zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych. Miettinena wyprzedził tylko Ulrich Wehling, a trzecie miejsce zajął Karl-Heinz Luck. Na japońskich igrzyskach Fin wystąpił także w obu konkursach skoków narciarskich, zajmując 32. pozycję na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie był siedemnasty. Dwa lata później, podczas mistrzostw świata w Falun był szósty. Blisko medalu był także na igrzyskach w Innsbrucku w 1976, gdzie zajął czwartą pozycję po tym, jak przegrał rywalizację o brązowy medal z Konradem Winklerem. Po skokach Miettinen zajmował drugą pozycję, lecz nie zdołał jej obronić na trasie biegu. Wystartował także w konkursie skoków na dużej skoczni, gdzie zajął 21. miejsce.

Na mistrzostwach świata w Lahti w 1978 po skokach Fin znalazł się na prowadzeniu, z kilkoma punktami przewagi nad Winklerem. W biegu osiągnął gorszy wynik od Niemca i ostatecznie zdobył srebrny medal. Trzecie miejsce zajął ówczesny mistrz olimpijski – Ulrich Wehling. Swój najsłabszy wynik w kombinacji norweskiej na imprezach mistrzowskich zanotował w 1980, podczas igrzysk olimpijskich w Lake Placid. Po skokach zajął dopiero 24. pozycję, przy czym w biegu zdołał awansować tylko o jedno miejsce.

Na mistrzostwach świata w Oslo w 1982 zdobył kolejny medal. Indywidualnie zajął tam 10. pozycję, lecz w zawodach drużynowych wspólnie z Jouko Karjalainenem i Jormą Etelälahtim wywalczył srebrny medal. Po skokach zajmowali trzecie miejsce, z niewielką stratą do zajmujących drugie miejsce Norwegów. W biegu zdołali ich wyprzedzić, jednak po podliczeniu punktów okazało się, że Norwegowie i Finowie uzyskali identyczny wynik punktowy (1243.60 pkt), wobec czego srebrne medale przyznano obu drużynom.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 w Seefeld. Zajął wtedy dziesiąte miejsce, tym samym zdobywając pierwsze pucharowe punkty już w swoim debiucie. Wystartował w czterech z sześciu pozostałych konkursów sezonu 1983/1984 jeszcze dwukrotnie plasując się w czołowej dziesiątce. W jednym z tych startów, 24 lutego 1984 w Falun wywalczył swoje jedyne pucharowe podium zwyciężając w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie szóstą pozycję. W lutym 1984 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie po raz kolejny w karierze zajął czwarte miejsce. Miettinen był najstarszym uczestnikiem tego konkursu. Miesiąc później razem z Jukką Ylipullim i Jouko Karjalainenem zdobył kolejny srebrny medal podczas mistrzostw świata w Rovaniemi. Było to ostatnie trofeum w karierze Fina.

Ponadto wygrywał zawody w kombinacji podczas Holmenkollen Ski Festival w latach 1969, 1971, 1972, 1973 oraz 1978. Jest jednym z czterech sportowców, którzy wygrali te zawody pięciokrotnie. W latach 1976 i 1982 wygrał także fińskie zawody Salpausselän Kisat, a w latach 1974, 1975 i 1978 wygrywał niemiecki Schwarzwald Pokal. W 1972 otrzymał medal Holmenkollen wraz z norweskim biegaczem narciarskim Magne Myrmo.

Osiągnięcia w kombinacji

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
2.	5 lutego	1972	Sapporo	Indywidualnie K-90/15 km	413.340 pkt	-7.835 pkt	Ulrich Wehling
4.	9 lutego	1976	Innsbruck	Indywidualnie K-90/15 km	423.39 pkt	-12.09 pkt	Ulrich Wehling
23.	19 lutego	1980	Lake Placid	Indywidualnie K-90/15 km	432.200 pkt	-64.66 pkt	Ulrich Wehling
4.	12 lutego	1984	Sarajewo	Indywidualnie K-90/15 km	422.595 pkt	-19.625 pkt	Tom Sandberg

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
4.	14 lutego	1970	Wysokie Tatry	Indywidualnie K-90/15 km	410.50 pkt	-8.10 pkt	Ladislav Rygl
6.	19 lutego	1974	Falun	Indywidualnie K-90/15 km	421.14 pkt	-16.92 pkt	Ulrich Wehling
2.	20 lutego	1978	Lahti	Indywidualnie K-90/15 km	435.24 pkt	-3.58 pkt	Konrad Winkler
6.	19 lutego	1982	Oslo	Gundersen K-90/15 km	426.600 pkt	-19.090 pkt	Tom Sandberg
2.	26 lutego	1982	Oslo	Sztafeta K-90/3x5 km	1295.92 pkt	-52.32 pkt	NRD
2.	18 marca	1984	Rovaniemi	Sztafeta K-90/3x5 km	1189.46 pkt	-3.14 pkt	Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
1.	3 lutego	1968	Morez	Indywidualnie K-90/15 km	?	-	-
1.	28 lutego	1969	Bollnäs	Indywidualnie K-90/15 km	?	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1983/1984: 6.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	24 lutego 1984	Falun	Gundersen K90/15 km	411.935 pkt	1.	-	-

Osiągnięcia w skokach

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
17.	6 lutego	1972	Sapporo	Skocznia normalna indywidualnie	244,2 pkt	32,2 pkt	Yukio Kasaya
32.	11 lutego	1972	Sapporo	Skocznia duża indywidualnie	219,9 pkt	49,2 pkt	Wojciech Fortuna
21.	15 lutego	1976	Innsbruck	Skocznia duża indywidualnie	234,8 pkt	49,4 pkt	Karl Schnabl

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-07)]. (ang.).