Ministerstwo Sportu (Polska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ministerstwo Sportu
Ilustracja
Pałac Blanka – siedziba Ministerstwa Sportu i Turystyki
Państwo  Polska
Data utworzenia 1 września 2005[1]
Minister Danuta Dmowska-Andrzejuk
Sekretarz Stanu Anna Krupka
Adres
ul. Senatorska 14
00-082 Warszawa
brak współrzędnych
Strona internetowa

Ministerstwo Sportu (MS) – polskie ministerstwo kierowane przez ministra właściwego do spraw sportu; od grudnia 2019 ministrem jest Danuta Dmowska-Andrzejuk.

Do głównych zadań ministra należą rozwój sportu powszechnego i wyczynowego oraz nadzór nad wszystkimi związkami sportowymi. Natomiast w zakres spraw zaliczanych do działu kultura fizyczna i sport, zgodnie z ustawą z dnia 4 września 1997 o działach administracji rządowej (Dz.U. z 2019 r. poz. 945, ze zm.), wchodzą: kultura fizyczna, rekreacja i rehabilitacja ruchowa, sport dzieci i młodzieży, sport kwalifikowany oraz sport osób niepełnosprawnych.

Siedziba ministerstwa znajduje się w pałacu Blanka przy ul. Senatorskiej 14 w Warszawie.

Kierownictwo[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

W skład ministerstwa wchodzi Gabinet Polityczny Ministra oraz następujące jednostki organizacyjne[4]:

  • Departament Ekonomiczno-Finansowy
  • Departament Infrastruktury Sportowej
  • Departament Kontroli i Nadzoru
  • Departament Prawny
  • Departament Sportu dla Wszystkich
  • Departament Sportu Wyczynowego
  • Biuro Dyrektora Generalnego
  • Biuro Komunikacji
  • Biuro Ministra.

Jednostki organizacyjne nadzorowane przez ministra[5]:

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym w Polsce organem publicznym związanym ze sportem była Naczelna Rada Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, utworzona przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego rozporządzeniem Rady Ministrów z 25 kwietnia 1925 (Dz.U. z 1925 r. nr 45, poz. 314). Organ ten zlikwidowano 28 stycznia 1927, tworząc tego samego dnia w jego miejsce Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[6], który miał za zadanie koordynować działalność urzędów państwowych i organizacji społecznych w zakresie podnoszenia kultury fizycznej oraz przysposobienia wojskowego i podlegał Ministerstwu Spraw Wojskowych. Dyrektorami Urzędu byli Juliusz Ulrych (1927–1929), Władysław Kiliński (1929–1935), Józef Olszyna-Wilczyński (1935–1937) oraz Kazimierz Sawicki (1938–1939). Ministerstwo Wyznań i Oświecenia w tym czasie również zajmowało się kwestią wychowania fizycznego w szkołach.

Dekretem z 16 stycznia 1946 PUWFiPW został utworzony na nowo (Dz.U. z 1946 r. nr 3, poz. 25). Kierował nim Tadeusz Kuchar[7], który od lutego 1948 szefował powołanemu w miejsce PUWFiPW Głównemu Urzędowi Kultury Fizycznej. Od grudnia 1949 centralnym organem administracji państwowej ds. sportu był Główny Komitet Kultury Fizycznej, zajmujący się kulturą fizyczną, sportem i turystyką. Kierowali nim kolejno Lucjan Motyka (w latach 1949–1950 jako dyrektor, w latach 1950–1951 jako przewodniczący), Józef Faruga (1951–1952) i Włodzimierz Reczek (1952–1960)[8]. Nadzorowany przez Prezesa Rady Ministrów GKKF w 1960 został przemianowany na Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki (przewodzili mu w latach 1960–1973 Reczek i w latach 1973–1978 Bolesław Kapitan).

W 1973 utworzono Polską Federację Sportu, którą do likwidacji w 1978 kierował Marian Renke[7], a której GKKFiT przekazał część swoich zadań. Statutowym celem organizacji był rozwój sportu kwalifikowanego. W 1978 z zakresu działań Komitetu wyłączono turystykę, a w jej miejsce wpisano sport. GKKFiT podzielony został na Główny Komitet Kultury Fizycznej i Sportu (z Renkem jako przewodniczącym) oraz na Główny Komitet Turystyki. W 1985 obie struktury ponownie połączono w Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki, którym do 1987 kierował Kapitan. W latach 1987–1990 urząd funkcjonował pod szyldem Komitetu do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej, a przewodniczył mu Aleksander Kwaśniewski (w latach 1985–1989 równolegle pełnił urząd ministra-członka Rady Ministrów). Po rezygnacji Kwaśniewskiego od 18 czerwca 1990 p.o. przewodniczącego Komitetu był Zygmunt Lenkiewicz[9]. W 1991 powstał Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki (szefowali mu kolejno Zygmunt Lenkiewicz, Michał Bidas, Zygmunt Zalewski, Marek Paszucha, od 1993 do 1997 Stanisław Stefan Paszczyk i w latach 1997–2000 Jacek Dębski). Po kolejnych reorganizacjach, 20 stycznia 2000 utworzony został Urząd Kultury Fizycznej i Sportu (przewodniczącymi byli w 2000 Dębski, po nim do 2001 Mieczysław Nowicki, którego zastąpił Adam Giersz). Urząd działał do 30 czerwca 2002.

Już wcześniej rozwiązywanie zagadnień z zakresu kultury fizycznej w społeczeństwie przeniesiono do Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu pod kierownictwem Krystyny Łybackiej. W rzeczywistości jednak władztwo nad sportem, zwłaszcza wyczynowym, przejęła utworzona wówczas Polska Konfederacja Sportu. Jej pierwszym prezesem został Giersz (pełnił tę funkcję do końca roku), którego w styczniu 2003 zastąpił Andrzej Kraśnicki[10].

W lipcu 2005 rozwiązano PKS, wyłączono sport z zakresu obowiązków resortu edukacji i utworzono Ministerstwo Sportu (działało od 1 września 2005, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 2005 w sprawie utworzenia Ministerstwa Sportu). Pracownicy Polskiej Konfederacji Sportu z dniem wejścia w życie ustawy o sporcie kwalifikowanym z 29 lipca 2005 stali się pracownikami urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu.

23 lipca 2007 włączono do zakresu działań resortu dział turystyki (którym poprzednio zajmowało się Ministerstwo Gospodarki) i odtąd funkcjonuje on jako Ministerstwo Sportu i Turystyki.

19 listopada 2019 z mocą obowiązującą od dnia 15 listopada 2019 weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2019 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Sportu[11], natomiast dział turystyka oraz pracowników obsługujących sprawy tego działu zostały rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2019 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Rozwoju włączone w kompetencje Ministerstwa Rozwoju[12].

Lista ministrów[edytuj | edytuj kod]

Lp. Zdjęcie Imię i nazwisko
(partia polityczna) 		Objęcie
urzędu[a] 		Złożenie
urzędu[b] 		Długość
urzędowania 		Rząd
Minister edukacji narodowej i sportu
1. Krystyna Łybacka.JPG Krystyna Łybacka (SLD)
(ur. 1946) 		19 X 2001 2 V 2004 926 dni Rząd Leszka Millera
2. Mirosław Sawicki.JPG Mirosław Sawicki
(1946–2016) 		2 V 2004 1 IX 2005 487 dni Pierwszy rząd Marka Belki
Drugi rząd Marka Belki
Minister sportu
3. Marek Belka 2004.jpg Marek Belka
(ur. 1952) 		1 IX 2005 31 X 2005 60 dni
4. Lipiec Tomasz.jpg Tomasz Lipiec
(ur. 1971) 		31 X 2005 9 VII 2007 616 dni Rząd Kazimierza Marcinkiewicza
Rząd Jarosława Kaczyńskiego
Minister sportu i turystyki
5. Elzbieta Jakubiak.jpg Elżbieta Jakubiak
(ur. 1966) 		23 VII 2007 16 XI 2007 116 dni
6. Mirosław Drzewiecki.JPG Mirosław Drzewiecki (PO)
(ur. 1956) 		16 XI 2007 13 X 2009 697 dni Pierwszy rząd Donalda Tuska
7. Adam Giersz 2011.jpg Adam Giersz
(ur. 1947) 		14 X 2009 18 XI 2011 765 dni
8. Joanna Mucha.jpg Joanna Mucha (PO)
(ur. 1976) 		18 XI 2011 27 XI 2013 740 dni Drugi rząd Donalda Tuska
9. Andrzej Biernat z wizytą w Lublinie.jpg Andrzej Biernat (PO)
(ur. 1960) 		27 XI 2013 15 VI 2015 565 dni
Rząd Ewy Kopacz
10. Korol crop.jpg Adam Korol
(ur. 1974) 		16 VI 2015 16 XI 2015 153 dni
11. Witold Bańka Pedro's Cup Łódź 2016.jpg Witold Bańka (PiS)
(ur. 1984) 		16 XI 2015 15 XI 2019 1461 dni Rząd Beaty Szydło
Pierwszy rząd Mateusza Morawieckiego
Minister sportu
12. Mateusz Morawiecki Prezes Rady Ministrów (cropped).jpg Mateusz Morawiecki (PiS)
(ur. 1968) 		15 XI 2019 5 XII 2019 20 dni
Drugi rząd Mateusza Morawieckiego
13. Danuta Dmowska-Andrzejuk (PiS)
(ur. 1982) 		5 XII 2019 nadal 2 dni

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Objęcie urzędu – pierwszy dzień urzędowania – zaprzysiężenie.
  2. ↑ Złożenie urzędu – ostatni dzień urzędowania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jako Ministerstwo Sportu, od 23 lipca 2007 do 15 listopada 2019 jako Ministerstwo Sportu i Turystyki, od 15 listopada 2019 jako Ministerstwo Sportu
  2. ↑ Michał Kita, Poseł Anna Krupka wiceministrem sportu i turystyki, radio.kielce.pl, 27 listopada 2018 [dostęp 2018-11-28].
  3. ↑ Dariusz Rogowski - Kierownictwo - Ministerstwo Sportu i Turystyki, msit.gov.pl [dostęp 2018-08-05] (pol.).
  4. ↑ M.P. z 2018 r. poz. 926
  5. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 180
  6. ↑ Robert Gawkowski, Sport w II Rzeczypospolitej [dostęp 2017-06-30] (pol.).
  7. ↑ a b Zygmunt Jaworski, O źródłach „ choroby sportu” w Polsce [dostęp 2017-06-30] (pol.).
  8. ↑ Wojciech Cywiński, Władze sportowe w Polsce w latach 1944–1956 [dostęp 2017-06-30] (pol.).
  9. ↑ Sport. Z różnych dyscyplin. Z. Lenkiewicz na miejsce A. Kwaśniewskiego. „Nowiny”. Nr 131, s. 2, 19 czerwca 1990. 
  10. ↑ l, Kraśnicki prezesem Polskiej Konfederacji Sportu [dostęp 2017-06-30] (pol.).
  11. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2019 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Sportu (Dz.U. z 2019 r. poz. 2292)
  12. ↑ Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2019 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Rozwoju (Dz.U. z 2019 r. poz. 2291)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Ministrowie sportu i turystyki III Rzeczypospolitej
Ministrowie sportu Godło Polski
Ministrowie sportu i turystyki
p • d • e
Ministerstwa w III Rzeczypospolitej
Obecne Godło Polski
Byłe
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ministerstwo_Sportu_(Polska)&oldid=58178093”