Longin Komołowski

Longin Komołowski

Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1948 Czaplinek
Data śmierci	30 grudnia 2016
Minister pracy i polityki społecznej
Okres	od 31 października 1997 do 19 października 2001
Przynależność polityczna	Akcja Wyborcza Solidarność
Poprzednik	Tadeusz Zieliński
Następca	Jerzy Hausner
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 19 października 1999 do 19 października 2001
Przynależność polityczna	Akcja Wyborcza Solidarność
Odznaczenia

Longin Komołowski (ur. 5 stycznia 1948 w Czaplinku) – polski polityk, były minister pracy i wicepremier, działacz związkowy i społeczny, poseł na Sejm III i VI kadencji, od 2000 prezes Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego, a od 2010 prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.

Życiorys

W 1974 ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn i Okrętów Politechniki Szczecińskiej.

Zawodowo do 2002 był związany ze Stocznią Szczecińską. Pracował jako ślusarz, zaopatrzeniowiec oraz kierownik Wydziału Kontroli Jakości. Jako pracownik Stoczni brał udział w strajku okupacyjnym w czasie wydarzeń grudniowych (17–22 grudnia 1970) oraz w tzw. strajku Bałuki (24–27 stycznia 1971). W latach 1977–1980 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 17 do 30 sierpnia 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Szczecińskiej zakończonym zawarciem porozumienia z delegacją rządową. We wrześniu 1980 został członkiem NSZZ „Solidarność”. W 1981 należał do grupy roboczej opracowującej projekty ustaw o samorządzie pracowniczym i przedsiębiorstwie państwowym. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w strajku okupacyjnym w Stoczni Szczecińskiej (13–16 grudnia 1981).

W 1982 współorganizował podziemne struktury „Solidarności” w Szczecinie, w kolejnych latach uczestniczył w podziemnej działalności związku, organizował druk i kolportaż wydawnictw drugiego obiegu oraz ich przerzut do Szwecji. Od 1984 był członkiem Rady Koordynacyjnej Pomorza Zachodniego. W latach 1988–1989 współtworzył Międzyzakładowy Komitet Organizacyjny „Solidarności”. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez organy bezpieczeństwa.

W 1989 powrócił do legalnej działalności w „Solidarności”. Został przewodniczącym Komisji Zakładowej w Stoczni Szczecińskiej oraz wiceprzewodniczącym Zarządu Regionu. W latach 1990–1997 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Regionu Pomorza Zachodniego, zasiadał w Komisji Krajowej oraz Prezydium. W 1996 inicjował powołanie Szczecińskiego Porozumienia Prawicy. W wyborach parlamentarnych w 1997 zdobył mandat posła na Sejm z listy Akcji Wyborczej Solidarność w okręgu szczecińskim. Od 31 października 1997 sprawował urząd ministra pracy i polityki socjalnej, a od 19 października 1999 do 19 października 2001 wiceprezesa Rady Ministrów oraz ministra pracy i polityki społecznej w rządzie Jerzego Buzka.

W latach 1998–2002 był przewodniczącym Ruchu Społecznego AWS w regionie zachodniopomorskim. W wyborach do Sejmu w 2001 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję. W 2002 został właścicielem firmy Longin Komołowski Konsulting zajmującej się doradztwem gospodarczym. W 2007 wszedł w skład zarządu firmy ENEA Operator. W wyborach parlamentarnych, które odbyły się 21 października 2007, po raz drugi uzyskał mandat posła (na Sejm VI kadencji) jako bezpartyjny kandydat z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu szczecińskim liczbą 10 223 głosów. Po kilkunastu dniach wystąpił z klubu parlamentarnego PiS.

W 1994 zasiadł w Komisji Trójstronnej do spraw Społeczno-Gospodarczych. W 2000 został prezesem Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. 13 czerwca 2010 został wybrany na stanowisko prezesa Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. W wyborach w 2011 kandydował bez powodzenia na senatora z własnego komitetu wyborczego.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2006
• Medal "Milito Pro Christo" – 2015

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 14 czerwca 2010].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 14 czerwca 2010].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. III kadencja. Przewodnik (2), Warszawa 1999
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VI kadencja. Przewodnik, Warszawa 2008