Przejdź do zawartości

Pałac w Siemianowicach Śląskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
herb, drobne merytoryczne
Linia 8: Linia 8:
|adres = ul. Chopina 11-17
|adres = ul. Chopina 11-17
|typ budynku = pałac
|typ budynku = pałac
|styl architektoniczny = [[klasycyzm]]
|styl architektoniczny = [[architektura baroku|barok]], [[architektura klasycystyczna|klasycyzm]]
|architekt =
|architekt =
|inwestor =
|inwestor =
Linia 17: Linia 17:
|rozpoczęcie budowy = XVII wiek
|rozpoczęcie budowy = XVII wiek
|ukończenie budowy =
|ukończenie budowy =
|przebudowy = XVIII, XIX w.
|przebudowy = 1778, XIX w.
|zniszczono =
|zniszczono =
|odbudowano =
|odbudowano =
|pierwszy właściciel = Mieroszewscy
|pierwszy właściciel = [[Mieroszewscy]]
|kolejni właściciele = Donnersmarckowie
|kolejni właściciele = Hunter von Gradon, Donnersmarckowie
|właściciel =
|właściciel =
|kod mapy =
|kod mapy =
Linia 34: Linia 34:
}}
}}


[[Plik:Siemianowice_palace_tower.jpg|thumb|Pałac (2007)]]
'''Pałac w Siemianowicach''' (nazywany również '''Pałacem Mieroszewskich''' lub Pałacem Donnersmarcków) – klasycystyczny pałac znajdujący się w [[Siemianowice Śląskie|Siemianowicach Śląskich]] przy ulicy Chopina.
'''Pałac w Siemianowicach''' (nazywany również '''Pałacem Mieroszewskich''' lub Pałacem Donnersmarcków) – klasycystyczny pałac znajdujący się w [[Siemianowice Śląskie|Siemianowicach Śląskich]] przy ulicy Chopina.


Budowę pałacu zapoczątkował ród Mieroszewskich w XVII wieku i z ich czasów pochodzi najstarsza [[barok]]owa część pałacu nakryta łamanym dachem. Dobra Mieroszewskich w 1692 roku stały się własnością Kaspera Hunter von Gradon, który następnie w 1718 roku sprzedał pałac Julianie Maksymilianie Coob von Neyding, po śmierci której odziedziczył go jej syn [[Karol Józef Erdmann Henckel von Donnersmarck|Karol Henckel von Donnersmarck]]. Jednak jako stałą rezydencję rodu wybrał go dopiero jego syn [[Łazarz III Henckel von Donnersmarck|Łazarz Henckel von Donnersmarck]]. Niedługo później, w latach 1760-1778 pałac został rozbudowany. W czasie wojen napoleońskich ([[IV koalicja antyfrancuska]]) w [[1807]] r. pałac został splądrowany. Niedługo później w latach 30. XIX wieku miała miejsce trzecia rozbudowa, podczas której połączono stare północne skrzydło z barokową wieżą z nowym skrzydłem zachodnim w stylu [[Klasycyzm|klasycystycznym]]. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali pałac.
Budowę pałacu zapoczątkował w XVII wieku ród [[Mieroszewscy|Mieroszewskich]] herbu [[Ślepowron_(herb_szlachecki)|Ślepowron]], którzy byli właścicielami miejscowych dóbr od co najmniej XVI wieku. Z czasów Mieroszewskich pochodzi najstarsza [[barok]]owa część pałacu nakryta [[Łamany dach polski|łamanym "dachem polskim"]]. Dobra w skład których wchodził pałac zostały sprzedane w 1692 roku przez Stanisława Mieroszewskiego i stały się własnością Bogusława Hunter von Gradon, który następnie w 1718 roku sprzedał pałac Julianie Maksymilianie Coob von Neyding, po śmierci której odziedziczył go jej syn [[Karol Józef Erdmann Henckel von Donnersmarck|Karol Henckel von Donnersmarck]]. Jednak jako stałą rezydencję rodu wybrał go dopiero jego syn [[Łazarz III Henckel von Donnersmarck|Łazarz Henckel von Donnersmarck]]. Niedługo później, w latach 1760-1778 pałac został rozbudowany poprzez dobudowanie do skrzydła północnego Mieroszewskich nowego skrzydła od zachodu. W czasie wojen napoleońskich ([[IV koalicja antyfrancuska]]) w [[1807]] r. pałac został splądrowany. Niedługo później w latach 30. XIX wieku nastąpiła kolejna rozbudowa, podczas której połączono północne barokowe skrzydło Mieroszewskich z nowym skrzydłem w stylu [[Klasycyzm|klasycystycznym]] od wschodu, w które wtopiono wcześniejszą wieżę bramną. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali zespół pałacowy.

[[Plik:Siemianowice palace gate house.jpg|thumb|left|Barokowa brama Mieroszewskich (2007)]]


W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był [[Józef Kiedroń]] - b. minister w [[Drugi rząd Władysława Grabskiego|rządzie Władysława Grabskiego]], gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura. <br />
W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był [[Józef Kiedroń]] - b. minister w [[Drugi rząd Władysława Grabskiego|rządzie Władysława Grabskiego]], gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura. <br />
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od [[Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice|kopalni "Siemianowice"]]. W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie [[kubatura]] głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od [[Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice|kopalni "Siemianowice"]]. W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie [[kubatura]] głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.


W zapisach śląskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków zaniżono wiek obiektu, co zdecydowanie obniża jego rzeczywistą wartość historyczną pośród pałaców i zamków Śląska. <br />
W zapisach śląskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków zaniżono wiek obiektu, co obniża jego rzeczywistą wartość historyczną pośród pałaców Górnego Śląska. <br />


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
Linia 52: Linia 49:
* Antoni Halor, ''Przewodnik Siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy'', Siemianowice 2000
* Antoni Halor, ''Przewodnik Siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy'', Siemianowice 2000
{{Commons|Category:Donnersmarck Palace in Siemianowice Śląskie}}
{{Commons|Category:Donnersmarck Palace in Siemianowice Śląskie}}

== Galeria ==
<gallery>
Plik:Siemianowice palace gate house.jpg|<div style="text-align: center">Barokowa brama z XVIII w.</div>
Plik:Siemianowice_palace_tower.jpg|<div style="text-align: center">Skrzydło z XIX wieku</div>
</gallery>

{{Zamki i pałace Górnego Śląska}}
{{Zamki i pałace Górnego Śląska}}
[[Kategoria:Zabytki Siemianowic Śląskich]]
[[Kategoria:Zabytki Siemianowic Śląskich]]

Wersja z 14:41, 13 mar 2012

Pałac Mieroszewskich
Symbol zabytku nr rej. R.9/46 z 4.12.1946
A-1289/82 z z 19.04.1982[1]
Ilustracja
Pałac w 2007 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Siemianowice Śląskie

Adres

ul. Chopina 11-17

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok, klasycyzm

Rozpoczęcie budowy

XVII wiek

Ważniejsze przebudowy

1778, XIX w.

Pierwszy właściciel

Mieroszewscy

Kolejni właściciele

Hunter von Gradon, Donnersmarckowie

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Pałac w Siemianowicach (nazywany również Pałacem Mieroszewskich lub Pałacem Donnersmarcków) – klasycystyczny pałac znajdujący się w Siemianowicach Śląskich przy ulicy Chopina.

Budowę pałacu zapoczątkował w XVII wieku ród Mieroszewskich herbu Ślepowron, którzy byli właścicielami miejscowych dóbr od co najmniej XVI wieku. Z czasów Mieroszewskich pochodzi najstarsza barokowa część pałacu nakryta łamanym "dachem polskim". Dobra w skład których wchodził pałac zostały sprzedane w 1692 roku przez Stanisława Mieroszewskiego i stały się własnością Bogusława Hunter von Gradon, który następnie w 1718 roku sprzedał pałac Julianie Maksymilianie Coob von Neyding, po śmierci której odziedziczył go jej syn Karol Henckel von Donnersmarck. Jednak jako stałą rezydencję rodu wybrał go dopiero jego syn Łazarz Henckel von Donnersmarck. Niedługo później, w latach 1760-1778 pałac został rozbudowany poprzez dobudowanie do skrzydła północnego Mieroszewskich nowego skrzydła od zachodu. W czasie wojen napoleońskich (IV koalicja antyfrancuska) w 1807 r. pałac został splądrowany. Niedługo później w latach 30. XIX wieku nastąpiła kolejna rozbudowa, podczas której połączono północne barokowe skrzydło Mieroszewskich z nowym skrzydłem w stylu klasycystycznym od wschodu, w które wtopiono wcześniejszą wieżę bramną. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali zespół pałacowy.

W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był Józef Kiedroń - b. minister w rządzie Władysława Grabskiego, gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura.
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od kopalni "Siemianowice". W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie kubatura głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.

W zapisach śląskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków zaniżono wiek obiektu, co obniża jego rzeczywistą wartość historyczną pośród pałaców Górnego Śląska.

Bibliografia

  • Antoni Halor, Wokół dawnej kaplicy siemianowickiego pałacu, Siemianowice 1998
  • Antoni Halor, Przewodnik Siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, Siemianowice 2000

Galeria