Województwo bracławskie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) →Historia: Unia Hadziacka |
ilustracja |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
}} |
}} |
||
[[Plik:ProwincjaMalopolska.png|mały|270px|Małopolska prowincja Korony Polskiej (na czerwono) z zaznaczonym województwem bracławskim, [[1635]]]] |
[[Plik:ProwincjaMalopolska.png|mały|270px|Małopolska prowincja Korony Polskiej (na czerwono) z zaznaczonym województwem bracławskim, [[1635]]]] |
||
⚫ | |||
'''Województwo bracławskie''' – [[województwo]] [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]], część [[Prowincja małopolska|prowincji małopolskiej]]. Utworzone w [[1566]], na [[unia lubelska|sejmie w Lublinie]] w roku [[1569]] przyłączone do [[Korona Królestwa Polskiego|Korony]]<ref>Volumina Legum T. II s. 80.</ref>. Województwo obejmowało wschodnią część Podola, zwanego ''Podolem litewskim'' lub ''Podolem ukrainnym''. |
'''Województwo bracławskie''' – [[województwo]] [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]], część [[Prowincja małopolska|prowincji małopolskiej]]. Utworzone w [[1566]], na [[unia lubelska|sejmie w Lublinie]] w roku [[1569]] przyłączone do [[Korona Królestwa Polskiego|Korony]]<ref>Volumina Legum T. II s. 80.</ref>. Województwo obejmowało wschodnią część Podola, zwanego ''Podolem litewskim'' lub ''Podolem ukrainnym''. |
||
Linia 72: | Linia 71: | ||
== Opisy == |
== Opisy == |
||
{{cytat|... Pszczelnictwo najznakomitsze tam było z całéj Polski, i stale zawsze kwitnące; kukuruzy też znaczne czyniono w polach zasiewy, tuczone nią bydło wzbogacało mieszkańców. Ziberano téż w polach wyborne kawony; i winogrona bujnie rosną w licznych ozdobnych winnicach. O tej krainie rzec można: płynęła mlékiem i miodem. Podole i Ukraina ku sobie zwabić nie mogły tych, którzy w Bracławszczyźnie na Pobereżu zamieszkali. Dniestr pięknością swoją wszystkie polskie przewyższa rzeki. To województwo zaludniło się pod opiekuńczym skrzydłem szlachetnego rodu Koniecpolskich, którzy w tym województwie 740 dziedzicznych wsi mieli<ref>[[Eustachy Iwanowski]], Województwo bracławskie, [http://archive.org/stream/rozmowyopolskij00iwangoog#page/n519/mode/2up Rozmowy o polskiéj koronie], na str. 508.</ref>.}} |
{{cytat|... Pszczelnictwo najznakomitsze tam było z całéj Polski, i stale zawsze kwitnące; kukuruzy też znaczne czyniono w polach zasiewy, tuczone nią bydło wzbogacało mieszkańców. Ziberano téż w polach wyborne kawony; i winogrona bujnie rosną w licznych ozdobnych winnicach. O tej krainie rzec można: płynęła mlékiem i miodem. Podole i Ukraina ku sobie zwabić nie mogły tych, którzy w Bracławszczyźnie na Pobereżu zamieszkali. Dniestr pięknością swoją wszystkie polskie przewyższa rzeki. To województwo zaludniło się pod opiekuńczym skrzydłem szlachetnego rodu Koniecpolskich, którzy w tym województwie 740 dziedzicznych wsi mieli<ref>[[Eustachy Iwanowski]], Województwo bracławskie, [http://archive.org/stream/rozmowyopolskij00iwangoog#page/n519/mode/2up Rozmowy o polskiéj koronie], na str. 508.</ref>.}} |
||
== Mapy == |
|||
<gallery> |
|||
⚫ | |||
Карта Брацлавського воєводства (1670).jpg|Województwo bracławskie z 1670 r. |
|||
Географічна карта Брацлавського воєводства (1790).jpg|Województwo bracławskie z 1790 r. |
|||
</gallery> |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 13:52, 6 paź 2017
| ||||
1566–1795 | ||||
| ||||
Sentencja: Signata iustitia[1] | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Prowincja | ||||
Data powstania |
1566 | |||
Siedziba wojewody | ||||
Wojewoda |
zobacz: wojewodowie bracławscy | |||
Siedziba sejmiku | ||||
Powierzchnia |
31 660 km² | |||
Populacja (1790[2]) • liczba ludności |
| |||
Podział administracyjny | ||||
| ||||
Liczba reprezentantów | ||||
| ||||
Położenie na mapie Rzeczypospolitej [[Plik:{{{mapa Polski}}}|240x240px|alt=Położenie na mapie Polski|]] | ||||
Położenie na mapie Polski Współrzędne spoza mapy: 48.819400 28.944900 | ||||
48°49′09,8400″N 28°56′41,6400″E/48,819400 28,944900 |
Województwo bracławskie – województwo I Rzeczypospolitej, część prowincji małopolskiej. Utworzone w 1566, na sejmie w Lublinie w roku 1569 przyłączone do Korony[3]. Województwo obejmowało wschodnią część Podola, zwanego Podolem litewskim lub Podolem ukrainnym.
W XVII wieku w województwie bracławskim szlachta stanowiła zaledwie 1% mieszkańców, co było jednym z najniższych udziałów tej ludności w ogóle mieszkańców na terenie Rzeczypospolitej[4][5].
Historia
Stolicą województwa był Bracław, jednak później nieformalną siedzibą wojewodów stała się Winnica. Zezwoleniem sejmu 1654 roku sejmiki, sądy oraz akta ziemskie i grodzkie przeniesiono do Winnicy[6]. Pierwszym wojewodą został Roman Sanguszko.
W 1589 r. nadano województwu herb – na czerwonym krzyżu błękitna tarcza ze złotym półksiężycem. Województwo było podzielone na 2 powiaty: winnicki i bracławski (składający się z dwóch obwodów: bracławskiego i zwinogrodzkiego). Województwo bracławskie miało dwóch senatorów większych: wojewodę i kasztelana bracławskich: posłów na sejm wybierało sześciu, to jest po dwóch z powiatu, utrzymując nominalnie, choć nie faktycznie, istnienie powiatu zwinogrodzkiego.
Województwo bracławskie leżało na Podolu ukrainnym [1], w odróżnieniu od Podola właściwego, które obejmowało województwo podolskie. Sejm Czteroletni utworzył formalnie w 1791 czwarty powiat nadbohski jednak z powodu wojny z Rosją i rozbiorów Polski decyzji nie wprowadzono w życie[7].
W myśl Unii Hadziackiej województwo miało być częścią Księstwa Ruskiego.
W XVIII wieku województwo było terenem licznych napadów band hajdamackich. Tylko w samym roku 1750 Kozacy z Zaporoża i Ukrainy Lewobrzeżnej zrujnowali 27 miast i 111 wsi w województwie bracławskim, co stanowiło ponad połowę wszystkich miast i ponad 10% wsi tego regionu[8].
Sejmik poselski i sejmik deputacki odbywał się w mieście Winnica.
Wojewodowie
- Roman Sanguszko od 1569
- Janusz Zbaraski od 1576
- Stanisław Rewera Potocki (1631–1636)
- Andrzej Potocki (od 1661)
- Stanisław Lubomirski (od 1764)
Granice
Na zachodzie granicą była od Podola rzeka Murachwa, na południo-zachodzie od strony Wołoszczyzny Dniestr. Granica od północno-wschodniego krańca Podola, z okolicy Ułanowa, i skierowana Czarnym szlakiem pomiędzy Teterwią, Hniłopiatem i Rastawicą z jednej strony, a Śniwodą, Deśnicą i dopływami górnej Rosi z drugiej. Stefan Batory w 1584 roku w przywileju dla miasta Korsunia, za linię graniczną dwóch województw ukrainnych (Kijowskiego i Bracławskiego) przeznaczył Uhorski Tykicz (poczynając od Woronnego). Granica południowo-wschodnia województwa Bracławskiego biegła od Dniestru, znacznie niżej Kuczurhanu przez Kujalnik i Teliguł do rzeki Boh, powyżej ujścia Czyczaklei, gdzie znajdował się zamek turecki Bałaklej nad rzeką Suchą. Stamtąd granica biegła do Ingułu w punkcie, przez który prowadził „szlak Czarny”, idący ku Targowicy poniżej „Czarnego lasu”[2].
Opisy
... Pszczelnictwo najznakomitsze tam było z całéj Polski, i stale zawsze kwitnące; kukuruzy też znaczne czyniono w polach zasiewy, tuczone nią bydło wzbogacało mieszkańców. Ziberano téż w polach wyborne kawony; i winogrona bujnie rosną w licznych ozdobnych winnicach. O tej krainie rzec można: płynęła mlékiem i miodem. Podole i Ukraina ku sobie zwabić nie mogły tych, którzy w Bracławszczyźnie na Pobereżu zamieszkali. Dniestr pięknością swoją wszystkie polskie przewyższa rzeki. To województwo zaludniło się pod opiekuńczym skrzydłem szlachetnego rodu Koniecpolskich, którzy w tym województwie 740 dziedzicznych wsi mieli[9].
Mapy
-
Województwo bracławskie w 1648 r.
-
Województwo bracławskie z 1670 r.
-
Województwo bracławskie z 1790 r.
- ↑ Stefan Krzysztof Kuczyński, Polskie herby ziemskie. Geneza, treści, funkcje, Warszawa 1993, s. 215.
- ↑ Tabela: Summaryusz Generalny wszelkich dochodów Rzeczypospolitey tak w Koronie iako i w Litwie z kalkulacyą mil kwadratowych, tak со do dymów, podatków, iako i ludzi, w: Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fabryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta. Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II. Warszawa 1790.
- ↑ Volumina Legum T. II s. 80.
- ↑ Anna Laszuk , Ludność województwa podlaskiego w drugiej połowie XVII wieku, Białostockie Towarzystwo Naukowe, 1999 [dostęp 2016-10-07] .
- ↑ Jolanta Choińska-Mika, Między społeczeństwem szlacheckim a władzą. Problemy komunikacji: społeczności lokalne – władza w epoce Jana Kazimierza, Warszawa 2002, s. 20.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom I, Warszawa 1880, s. 346.
- ↑ Volumina Legum T. IX CCCLXIV, s. 330.
- ↑ Karol Mazur, W Kozaki pójdziesz czy Lachem zostaniesz..., Księga Kresów Wschodnich – Biuletyn „Rzeczpospolitej”, nr. 22.
- ↑ Eustachy Iwanowski, Województwo bracławskie, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 508.
Linki zewnętrzne
- Bracław, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 345 .
- Pobereże), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 338 .