Drohiczyn (Polska): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
m zabytki
Konarski (dyskusja | edycje)
m drobne
Linia 51: Linia 51:


Miasto położone jest we wschodniej [[Polska|Polsce]], w południowej części województwa podlaskiego. Przez miasto przebiega droga krajowa nr 62 [[Siemiatycze]] – [[Włocławek]]. Ośrodek usługowy dla rolnictwa; drobne przetwórstwo drzewne i rolno-spożywcze.
Miasto położone jest we wschodniej [[Polska|Polsce]], w południowej części województwa podlaskiego. Przez miasto przebiega droga krajowa nr 62 [[Siemiatycze]] – [[Włocławek]]. Ośrodek usługowy dla rolnictwa; drobne przetwórstwo drzewne i rolno-spożywcze.

==Historia==
Historyczna stolica [[Podlasie|Podlasia]]. W [[XI wiek|XI]] w. gród na pograniczu rusko-polskim, w XII-XIII wieku stolica [[Ruś Halicko-Wołyńska|ruskiego]] księstwa drohiczyńskiego, roku przejściowo należał do [[Mazowsze|Mazowsza]] i w końcu [[XIII wiek|XIII]] w. opanowany przez [[Litwa|Litwę]]. [[Prawa miejskie]] otrzymał Drohiczyn w [[1498]] r. z rąk [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra Jagiellończyka]]. Od [[1520]] r. stolica województwa podlaskiego, Drohiczyn pozostał nią aż do okresu rozbiorów. Od [[1569]] r. miasto zostało włączone do Korony. [[XVI wiek]] to okres największego rozkwitu miasta.

Na początku [[XVII wiek|XVII]] w. były w Drohiczynie trzy kościoły, pięć cerkwi i cztery klasztory w tym dwa katolickie. W mieście istniał także szpital, apteka i szkoła. Okres pomyślnego rozwoju miasta przerwał [[potop szwedzki]]. W [[XVIII wiek|XVIII]] w. odnowiono, odbudowano lub wybudowano drohiczyńskie kościoły i klasztory. Pozbawiony dawnej świetności Drohiczyn zasłynął w tym okresie ze wspaniałych szkół: szkółki prowadzonej przez franciszkanów i jezuickiego Colegium Nobillium.

[[XIX wiek]] to okres upadku miasta. Drohiczyn przekształcił się w prowincjonalne miasteczko bez perspektyw rozwoju, oddalone od nowych szlaków komunikacyjnych. Liczba mieszkańców z ok. 2000 w [[1775]] r. zmniejszyła się do 835 w [[1857]] r. Na początku [[XX wiek|XX]] w. napływ ludności żydowskiej spowodował, iż liczba jej wzrosła ponownie do 2000. Podczas dwóch wojen światowych miasto ponownie zostało zniszczone, a potem ponownie odbudowane. Dziś Drohiczyn pełni funkcje usługowo-handlowe dla okolicznych wsi, a ze względu na malownicze położenie jest też miejscowością letniskową. Tradycje drohiczyńskich szkół podtrzymują: Wyższe Seminarium Duchowne i Liceum Ogólnokształcące. Od [[1991]] r. Drohiczyn jest siedzibą [[diecezja drohiczyńska|diecezji drohiczyńskiej]]. Znajdują tu się trzy kościoły i jedna cerkiew prawosławna. 10 czerwca 1999 odbyło tu się spotkanie ekumeniczne z Ojcem Świętym [[Jan Paweł II|Janem Pawłem II]].


[[Grafika:1212.jpg|250px|thumb|right|Góra Zamkowa]]
[[Grafika:1212.jpg|250px|thumb|right|Góra Zamkowa]]
Linia 56: Linia 63:
[[Image:Kościół pw. Najświętszej Marii Panny w Drohiczynie.JPG|250px|thumb|right|Kościół franciszkanów pw. NMP]]
[[Image:Kościół pw. Najświętszej Marii Panny w Drohiczynie.JPG|250px|thumb|right|Kościół franciszkanów pw. NMP]]
[[Image:Wnętrze katedry w Drohiczynie.JPG|250px|thumb|right|Katedra pw. św. Trójcy]]
[[Image:Wnętrze katedry w Drohiczynie.JPG|250px|thumb|right|Katedra pw. św. Trójcy]]
[[Image:Klasztor pw.Wszystkich Świętych w Drohiczynie.JPG|250px|thumb|right|Klasztor benedyktynek]]
[[Image:Klasztor pw.Wszystkich Świętych w Drohiczynie.JPG|250px|thumb|right|Katedra pw. św. Trójcy]]
[[Grafika:Panorama Drohiczyna.jpg|250px|thumb|right|Panorama Drohiczyna]]
[[Grafika:Panorama Drohiczyna.jpg|250px|thumb|right|Panorama Drohiczyna]]
[[Grafika:PICT0152.jpg|250px|thumb|right|Widok z Góry Zamkowej]]
[[Grafika:PICT0152.jpg|250px|thumb|right|Widok z Góry Zamkowej]]
[[Image:Drohiczyn.JPG|thumb|250px|Drohiczyn]]
[[Image:Drohiczyn.JPG|thumb|250px|Drohiczyn]]

==Historia==
Historyczna stolica [[Podlasie|Podlasia]]. W [[XI wiek|XI]] w. gród na pograniczu rusko-polskim, w XII-XIII wieku stolica [[Ruś Halicko-Wołyńska|ruskiego]] księstwa drohiczyńskiego, roku przejściowo należał do [[Mazowsze|Mazowsza]] i w końcu [[XIII wiek|XIII]] w. opanowany przez [[Litwa|Litwę]]. [[Prawa miejskie]] otrzymał Drohiczyn w [[1498]] r. z rąk [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra Jagiellończyka]]. Od [[1520]] r. stolica województwa podlaskiego, Drohiczyn pozostał nią aż do okresu rozbiorów. Od [[1569]] r. miasto zostało włączone do Korony. [[XVI wiek]] to okres największego rozkwitu miasta.

Na początku [[XVII wiek|XVII]] w. były w Drohiczynie trzy kościoły, pięć cerkwi i cztery klasztory w tym dwa katolickie. W mieście istniał także szpital, apteka i szkoła. Okres pomyślnego rozwoju miasta przerwał [[potop szwedzki]]. W [[XVIII wiek|XVIII]] w. odnowiono, odbudowano lub wybudowano drohiczyńskie kościoły i klasztory. Pozbawiony dawnej świetności Drohiczyn zasłynął w tym okresie ze wspaniałych szkół: szkółki prowadzonej przez franciszkanów i jezuickiego Colegium Nobillium.

[[XIX wiek]] to okres upadku miasta. Drohiczyn przekształcił się w prowincjonalne miasteczko bez perspektyw rozwoju, oddalone od nowych szlaków komunikacyjnych. Liczba mieszkańców z ok. 2000 w [[1775]] r. zmniejszyła się do 835 w [[1857]] r. Na początku [[XX wiek|XX]] w. napływ ludności żydowskiej spowodował, iż liczba jej wzrosła ponownie do 2000. Podczas dwóch wojen światowych miasto ponownie zostało zniszczone, a potem ponownie odbudowane. Dziś Drohiczyn pełni funkcje usługowo-handlowe dla okolicznych wsi, a ze względu na malownicze położenie jest też miejscowością letniskową. Tradycje drohiczyńskich szkół podtrzymują: Wyższe Seminarium Duchowne i Liceum Ogólnokształcące. Od [[1991]] r. Drohiczyn jest siedzibą [[diecezja drohiczyńska|diecezji drohiczyńskiej]]. Znajdują tu się trzy kościoły i jedna cerkiew prawosławna. 10 czerwca 1999 odbyło tu się spotkanie ekumeniczne z Ojcem Świętym [[Jan Paweł II|Janem Pawłem II]].


===Chronologia===
===Chronologia===

Wersja z 14:48, 4 kwi 2007

{{{nazwa}}}
{{{nazwa oryginalna}}}
[[Plik:{{{zdjęcie}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis zdjęcia}}}]]
{{{opis zdjęcia}}}
Herb [[Plik:{{{flaga}}}| 100x130px| alt=Flaga]]
[[Herb {{{dopełniacz nazwy}}}|Herb]] [[Flaga {{{dopełniacz nazwy}}}|Flaga]]
Państwo {{{państwo}}}
Zarządzający

Burmistrz

Powierzchnia

15,68 km²

Populacja (2004)
• liczba ludności
• gęstość


{{{liczba ludności}}}
{{{gęstość zaludnienia}}} os./km²

Nr kierunkowy

{{{numer kierunkowy}}}

Kod pocztowy

{{{kod pocztowy}}}

Tablice rejestracyjne

{{{tablice rejestracyjne}}}

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Strona internetowa

Drohiczynmiasto w woj. podlaskim, w powiecie siemiatyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Drohiczyn. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. białostockiego.

Dane ogólne

Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 2111 mieszkańców.

Miasto położone jest we wschodniej Polsce, w południowej części województwa podlaskiego. Przez miasto przebiega droga krajowa nr 62 SiemiatyczeWłocławek. Ośrodek usługowy dla rolnictwa; drobne przetwórstwo drzewne i rolno-spożywcze.

Historia

Historyczna stolica Podlasia. W XI w. gród na pograniczu rusko-polskim, w XII-XIII wieku stolica ruskiego księstwa drohiczyńskiego, roku przejściowo należał do Mazowsza i w końcu XIII w. opanowany przez Litwę. Prawa miejskie otrzymał Drohiczyn w 1498 r. z rąk Aleksandra Jagiellończyka. Od 1520 r. stolica województwa podlaskiego, Drohiczyn pozostał nią aż do okresu rozbiorów. Od 1569 r. miasto zostało włączone do Korony. XVI wiek to okres największego rozkwitu miasta.

Na początku XVII w. były w Drohiczynie trzy kościoły, pięć cerkwi i cztery klasztory w tym dwa katolickie. W mieście istniał także szpital, apteka i szkoła. Okres pomyślnego rozwoju miasta przerwał potop szwedzki. W XVIII w. odnowiono, odbudowano lub wybudowano drohiczyńskie kościoły i klasztory. Pozbawiony dawnej świetności Drohiczyn zasłynął w tym okresie ze wspaniałych szkół: szkółki prowadzonej przez franciszkanów i jezuickiego Colegium Nobillium.

XIX wiek to okres upadku miasta. Drohiczyn przekształcił się w prowincjonalne miasteczko bez perspektyw rozwoju, oddalone od nowych szlaków komunikacyjnych. Liczba mieszkańców z ok. 2000 w 1775 r. zmniejszyła się do 835 w 1857 r. Na początku XX w. napływ ludności żydowskiej spowodował, iż liczba jej wzrosła ponownie do 2000. Podczas dwóch wojen światowych miasto ponownie zostało zniszczone, a potem ponownie odbudowane. Dziś Drohiczyn pełni funkcje usługowo-handlowe dla okolicznych wsi, a ze względu na malownicze położenie jest też miejscowością letniskową. Tradycje drohiczyńskich szkół podtrzymują: Wyższe Seminarium Duchowne i Liceum Ogólnokształcące. Od 1991 r. Drohiczyn jest siedzibą diecezji drohiczyńskiej. Znajdują tu się trzy kościoły i jedna cerkiew prawosławna. 10 czerwca 1999 odbyło tu się spotkanie ekumeniczne z Ojcem Świętym Janem Pawłem II.

Góra Zamkowa
Kościół benedyktynek pw. Wszystkich Świętych
Kościół franciszkanów pw. NMP
Katedra pw. św. Trójcy
Plik:Klasztor pw.Wszystkich Świętych w Drohiczynie.JPG
Katedra pw. św. Trójcy
Panorama Drohiczyna
Plik:PICT0152.jpg
Widok z Góry Zamkowej
Drohiczyn

Chronologia

18 czerwca 2004 – Daniel Olbychski wystąpił w roli króla Rusi na scenie MGOK

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

zabytki Zabytki

zachowane:

  • Grodzisko na Górze Zamkowej;
  • Zespół pojezuicki
    • Katedra Św. Trójcy (budowa: 1696 – 1709), obecnie kościół parafialny. Barokowa, orientowana. Pierwotny kościół fundował Władysław Jagiełło w 1392 r., w 1657 r. przekazano parafię jezuitom. Po kasacie jezuitów parafie przekazano zakonowi pijarów. Kościół zniszczony w latach 1914-18. Odbudowany w 1919. Zdewastowany w latach 1939-1940 (szczególnie wnętrze).
    • Klasztor jezuitów obecnie siedziba Kurii Biskupiej (budowa 1729 – 1744), w stylu barokowym, na planie podkowy.
    • Kolegium jezuitów obecnie Seminarium Duchowne (budowa: 1746-1751); spalone w latach 1914-1918
  • Zespół pofranciszkański
    • Kościół franciszkanów pw. Wniebowzięcia NMP (budowa: 1682-1715) z ołtarzem głównym z 1762 r. zbudowany w miejscu kościoła z 1400 r. fundacji wojewody Mikołaja Nasuty
    • Dzwonnica z 1700 r. w stylu późnobarokowym wg proj. Kazimierza Kamieńskiego
    • Klasztor franciszkanów (budowa 1737-1751) zbudowany kosztem chorążego ziemi bielskiej Marcina Kuczyńskiego. Po kasacie po powstaniu listopadowym w 1832 roku, mieściły się w nim koszary. W 1889 r. przebudowany na szkołę. Obecnie pozbawiony cech stylowych.
    • zabudowania gospodarcze – pozbawione na skutek przebudów cech stylowych
  • Kościół benedyktynek pw. Wszystkich Świętych (budowa: 1733-1738) w stylu późnobarokowym, projekt: Jakub Fontana
  • Klasztor benedyktynek – rozebrane przez władze carskie po powstaniu styczniowym, odbudowano go bez cech stylowych w latach 1958-1992.
  • Cerkiew pw. Mikołaja Cudotwórcy z 1798 r., w stylu klasycystycznym, poprzednio pw Św. Trójcy. Wzniesiona pierwotnie jako cerkiew klasztorna unickiego zakonu bazylianów. Od 1839 roku prawosławna czego efektem była przebudowa w 1848 r. i dodanie kopułek, usuniecie ołtarzy, ambony i organów.
  • Kapliczka przy ul. Świętojańskiej z figurą św. Jana Nepomucena z XVIII wieku.
  • Schrony bojowe z 1940-1941 roku (Linia Mołotowa)

niezachowane:

  • Zamek królewski
  • Klasztor bazylianów z 1798 r. znajdujący się koło cerkwii pw. Mikołaja Cudotwórcy, skierowany piętrowym frontem do rynku i dłuższym parterowym od ul. Mazowieckiej.
  • Port rzeczny w zachodniej części Ruskiej Strony

Muzea

  • Muzeum Diecezjalne w Drohiczynie
  • Muzeum Regionalne w Drohiczynie

Linki zewnętrzne

Szablon:Linki do map Polski