Generał major: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Stopnie wojskowe w siłach zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej" za pomocą HotCat
CommonsDelinker zamienia link do pliku z Wehrmacht_Generalmajor_(1).png na WMacht_H_OF6_GenMaj01_h_1945.png. Powód: [[:c:COM:FR|File renam
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:04. Generał major.JPG|thumb|240px|Generał major w 1775]]
[[Plik:04. Generał major.JPG|thumb|240px|Generał major w 1775]]
[[Plik:Wehrmacht Generalmajor (1).png|thumb|Epolet generała majora]]
[[Plik:WMacht H OF6 GenMaj01 h 1945.png|thumb|Epolet generała majora]]
'''Generał major''' – stopień wojskowy m.in. w [[Wojsko I Rzeczypospolitej|wojsku I Rzeczypospolitej]]{{odn|Machynia|Rakutis|Srzednicki|1999|s=4}}, odpowiednik [[Generał|generała brygady]] lub [[Generał|generała dywizji]] w [[Wojsko Polskie|Wojsku Polskim]].
'''Generał major''' – stopień wojskowy m.in. w [[Wojsko I Rzeczypospolitej|wojsku I Rzeczypospolitej]]{{odn|Machynia|Rakutis|Srzednicki|1999|s=4}}, odpowiednik [[Generał|generała brygady]] lub [[Generał|generała dywizji]] w [[Wojsko Polskie|Wojsku Polskim]].



Wersja z 13:31, 7 wrz 2020

Generał major w 1775
Epolet generała majora

Generał major – stopień wojskowy m.in. w wojsku I Rzeczypospolitej[1], odpowiednik generała brygady lub generała dywizji w Wojsku Polskim.

W I Rzeczypospolitej był generałem „komenderującym” w dywizji. Teoretycznie generałowie majorowie – dwóch dla każdej dywizji – mieli sobie podporządkowaną: jeden piechotę, drugi kawalerię. W czasie reform przeprowadzanych przez Sejm Czteroletni nie przestrzegano tego zwyczaju i mieli oni podporządkowane sobie zarówno pułki piesze jak i kawaleryjskie. Dopiero w 1793 roku powrócono do podporządkowania kawalerii i piechoty osobnym generałom majorom[1].

Stopień generała majora funkcjonował również min. w:

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 4.
  2. Władimir Bieszanow, Pogrom Pancerny 1941. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11530-9.
  3. Samuel M. Witcham, Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11596-5

Bibliografia

  • Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.