Przejdź do zawartości

The Edge

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Edge
Ilustracja
Imię i nazwisko

David Howell Evans

Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1961
Barking

Instrumenty

gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa, mandolina, banjo, instrumenty klawiszowe

Gatunki

rock, post-punk, rock alternatywny

Zawód

muzyk

Powiązania

Daniel Lanois, Brian Eno, Steve Lillywhite, Mark Ellis

Zespoły
U2
Odznaczenia
Oficer Orderu Wolności (Portugalia) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)
podpis
Strona internetowa

The Edge[a], właśc. David Howell Evans (ur. 8 sierpnia 1961 w Barking w hrabstwie Essex, obecnie dzielnicy Londynu[4][1]) – brytyjski muzyk, kompozytor i multiinstrumentalista; gitarzysta zespołu U2.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Barking w Anglii, ale już rok później przeniósł się z rodziną do Malahide w okolicach Dublina. Oboje rodzice byli Walijczykami. Pochodzi z rodziny wielowyznaniowej: Ojciec Garvin (z zawodu inżynier mechanik) był starszym kościoła prezbiteriańskiego, a matka Gwenda (z zawodu nauczycielka) – baptystką. Ma dwoje rodzeństwa: starszego brata Dick i młodszą siostrę Jill.

Edukację rozpoczął w szkole St. Andrew’s i szybko zdobył opinię ucznia inteligentnego i obdarzonego poczuciem humoru. Następnie uczył się w Mount Temple Comprehensive School, jednak nie czuł się tam dobrze, ponieważ był nieśmiały, dlatego też dużo czasu poświęcał muzyce. Wraz z bratem Dickiem samodzielnie poznawał podstawy gry na gitarze (chodził na lekcje gry na gitarze hiszpańskiej), uczył się również gry na fortepianie. Szukał szansy wyrażenia swoich pomysłów i przemyśleń, dlatego zainteresował się ogłoszeniem Larry’ego Mullena, który poszukiwał muzyków do zespołu. Kiedy pojawił się na pierwszej próbie zespołu Feedback (którego nazwę później zmieniono na U2), był już całkiem niezłym muzykiem, dlatego dość szybko przeszedł do gitary prowadzącej, gdyż grał lepiej niż Bono.

Jest głównym kompozytorem w zespole U2 oraz autorem słów do utworu „Sunday Bloody Sunday”, odpowiada też za pisanie muzyki do tekstów Bono. Jego gra charakteryzuje się melodyjnym, rytmicznym brzmieniem. Jego muzyka stała się inspiracją dla wielu współczesnych zespołów rocka alternatywnego.

Oprócz grania w zespole U2, skomponował piosenki dla artystów, takich jak m.in. Tina Turner czy Roy Orbison. Współpracował również z muzykami: Johnnym Cashem, B.B. Kingiem i Ronem Woodem.

W 2003 magazyn Rolling Stone umieścił go na 24. miejscu rankingu najlepszych gitarzystów wszech czasów[5].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1983 ożenił się ze szkolną miłością, Aislinn O’Sullivan, z którą ma trzy córki: Hollie, Arun i Blue Angel. Para rozstała się w 1990[6], a rozwiodła sześć lat później. W 1993 zaczął spotykać się z Morleigh Steinberg, amerykańską tancerką i choreografką trasy koncertowej „ZOO TV”. Parze w październiku 1997 urodziła się córka, Sian, a dwa lata później syn, Levi. W czerwcu 2002 wzięli ślub[1][3].

W kwietniu 2007 został doktorem honoris causa Berklee College of Music w Bostonie za osiągnięcia muzyczne oraz wkład, jaki wniósł do amerykańskiej i międzynarodowej kultury.

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Rok Rola Uwagi Źródło
Będzie głośno 2008 jako on sam film dokumentalny, reżyseria: Davis Guggenheim [7]
Glen Campbell: I’ll Be Me 2014 film dokumentalny, reżyseria: James Keach [8]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c The Edge: Biography from @U2 [online], www.atu2.com [dostęp 2016-02-09].
  2. IrishCentral Staff: Happy Birthday to the coolest member of U2, The Edge. Irish Central, 2018-08-08. [dostęp 2019-05-23]. (ang.).
  3. a b Edge’s biography. Three Chords and the Truth. [dostęp 2019-05-23]. (ang.).
  4. Pete Prown, Harvey P. Newquist, Jon F. Eiche: Legends of rock guitar: the essential reference of rock’s greatest guitarists Biographies and Commentary. Hal Leonard Corporation, 1997, s. 176. ISBN 978-0-7935-4042-6.
  5. Rolling Stone’s „The 100 Greatest Guitarists of All Time” The Edge. Rolling Stone. [dostęp 2013-05-23]. (ang.).
  6. Bono 2022 ↓, s. 291.
  7. Będzie głośno (2008). www.filmweb.pl. [dostęp 2016-04-07]. (pol.).
  8. Glen Campbell: I’ll Be Me (2014). www.filmweb.pl. [dostęp 2016-04-07]. (pol.).
  9. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-30]. (ukr.).
  1. Przydomek „The Edge” nadali mu członkowie grupy Lypton Village, do którego należał z Bono. Inspiracją był ponoć ostry kształt jego twarzy, choć inne teorie mówią, że chodzi o niechęć do zdecydowanego angażowania się w problemy, czyli pozostawania „na krawędzi”, błyskotliwego umysłu lub stylu gry na gitarze[1][2][3]