Ulica Białoskórnicza we Wrocławiu
 Wrocław
| |||||||||||||||||||||
| ulica | |||||||||||||||||||||
| Białoskórnicza | |||||||||||||||||||||
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||||
| Długość: | 1 km | ||||||||||||||||||||
 Kamieniczki przy ul. Białoskórniczej i parkujące na tej ulicy samochody; na pierwszym planie jezdnie trasy W-Z | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Wrocławia   ulica Białoskórnicza | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  ulica Białoskórnicza | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  ulica Białoskórnicza | |||||||||||||||||||||
 51°06′44,5″N 17°01′39,0″E/51,112361 17,027500
| |||||||||||||||||||||
Ulica Białoskórnicza we Wrocławiu – ulica we Wrocławiu, biegnąca niegdyś wzdłuż krawędzi wewnętrznej (wschodniej) Czarnej Oławy (fosy miejskiej wewnętrznej), na zewnątrz linii wewnętrznych murów miejskich, na odcinku pomiędzy dzisiejszymi ulicami Ruską na południu a ulicą Łazienną na północy, pośrodku przecięta ulicą św. Mikołaja.
Sąsiedztwo wody w Czarnej Oławie sprzyjało osiedlaniu się tu i zakładaniu warsztatów przez rzemieślników garbarzy, należących do założonego w 1273 cechu białoskórników. Warsztaty te i domy były lekkie i bardzo niewielkie ze względu na szczupłość miejsca na położonych między murami miejskimi a fosą działkach.
Weißgerbergasse wzmiankowana była w 1355 jako odcinek drogi łączącej – wzdłuż Czarnej Oławy – ulicę św. Mikołaja z Odrą w sąsiedztwie wieży wodnej znajdującej się niegdyś nieopodal dzisiejszego skrzyżowania z ul. Łazienną. Południowy odcinek ulicy Białoskórniczej, pomiędzy Ruską a św. Mikołaja aż do I połowy XIX wieku nosił nazwę Töpfergasse ("Zaułek Garncarski")[1].
Po epidemii cholery w 1866 Czarną Oławę zasypano; na jej miejscu powstał nowy zaułek, nazwany na swoim północnym odcinku Weißgerber Ohle ("Oława Białoskórnicza"), a na południowym – Reussen Ohle ("Oława Ruska").
Podczas oblężenia Festung Breslau wiosną 1945 w gruzach legła zachodnia pierzeja ulicy Białoskórniczej (podobnie jak zabudowa Oławy Białoskórniczej i część Oławy Ruskiej, którym nadano wspólną nazwę Zaułka Ruskiego), a i pierzeja wschodnia uległa poważnym uszkodzeniom. Kamienice te odbudowano w latach sześćdziesiątych. W następnym dziesięcioleciu przez przestrzeń pomiędzy Białoskórniczą a Nowym Światem przeprowadzono trasę średnicową. Dziś ulica Białoskórnicza jest w części północnej wąską zatoczką parkingową równoległą do wschodniej jezdni trasy średnicowej. W części południowej, między ulicami Ruską a Św.Mikołaja jedynie szeroki asfaltowy chodnik, kryjący kostkę brukową, wraz z zatoczką autobusową stanowi ulicę Białoskórniczą.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Na mapie z 1807 występuje jeszcze Töpfergasse, a w 1837 – już na obu odcinkach Weißgerber Gasse.
