Bogdan Borusewicz

Bogdan Borusewicz

Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1949 Lidzbark Warmiński
Marszałek Senatu
Okres	od 20 października 2005
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Longin Pastusiak
Tymczasowo wykonujący obowiązki Prezydenta RP
Okres	od 8 lipca 2010 do 8 lipca 2010
Poprzednik	Bronisław Komorowski
Następca	Grzegorz Schetyna
Odznaczenia

{{Polityk infobox}} Nieoczekiwana grafika: "grafika".

Bogdan Michał Borusewicz (ur. 11 stycznia 1949 w Lidzbarku Warmińskim) – polski polityk, działacz opozycji demokratycznej w latach PRL, poseł na Sejm I, II, III kadencji, od 2005 marszałek Senatu VI, VII i VIII kadencji, 8 lipca 2010 formalnie był tymczasowo wykonującym obowiązki Prezydenta RP.

Życiorys

Wykształcenie

Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Z wykształcenia historyk, w 1975 ukończył studia na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Promotorem jego pracy magisterskiej był profesor Ryszard Bender, który w 2007, na pierwszym posiedzeniu Senatu VII kadencji, jako marszałek senior przekazał Bogdanowi Borusewiczowi prowadzenie obrad po jego wybraniu na stanowisko marszałka Senatu.

Działalność opozycyjna w PRL

W 1968, jeszcze jako licealista, został skazany na karę trzech lat pozbawienia wolności za rozklejanie ulotek własnej produkcji dotyczących wydarzeń marcowych. W izolacji pozostawał przez okres półtora roku. W 1976 brał udział w akcji pomocy robotnikom Radomia. Został członkiem Komitetu Obrony Robotników. W latach 1977–1978 współorganizował Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża, był również w zespole pisma „Robotnik”.

W 1980 brał udział w przygotowywaniu strony organizacyjnej strajku sierpniowego w Stoczni Gdańskiej i opracowywaniu postulatów strajkowych. Brał udział w zakładaniu NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego ukrywał się i organizował struktury podziemne NSZZ „S”. Był m.in. przewodniczącym zarządu Regionu Gdańskiego oraz wiceprzewodniczącym Komisji Krajowej. W 1986 został aresztowany i uwięziony, a w 1988 zwolniony z więzienia na mocy amnestii. Wspierał strajk majowy i sierpniowy w Stoczni Gdańskiej w tym samym roku.

Działalność w III RP do 2005

W lutym 1991 na III Zjeździe „Solidarności” był jednym z kandydatów (obok Mariana Krzaklewskiego i Lecha Kaczyńskiego) na stanowisko przewodniczącego Związku (po rezygnacji Lecha Wałęsy, który w grudniu 1990 został wybrany na prezydenta).

Od 1991 do 2001 sprawował mandat posła I, II i III kadencji Sejmu. W I kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Klubu Parlamentarnego NSZZ „Solidarność” oraz przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego. Opowiadał się za współpracą z Unią Demokratyczną, m.in. przy tworzeniu rządu Hanny Suchockiej. Sprzeciwiał się, wbrew stanowisku NSZZ „S”, uchwaleniu wotum nieufności dla tego gabinetu w maju 1993. Po rozwiązaniu parlamentu przez prezydenta odszedł ze związku, a w wyborach parlamentarnych w tym samym roku wystartował z listy Unii Demokratycznej. W II kadencji Sejmu był m.in. przewodniczącym Komisji ds. Służb Specjalnych. W 1994 został członkiem Unii Wolności.

Z listy UW był posłem III kadencji. W rządzie Jerzego Buzka pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Podał się do dymisji w 2000 po wyjściu Unii Wolności z koalicji rządowej. W wyborach parlamentarnych w 2001 nie zdobył mandatu.

Od października 2001 do września 2005 był członkiem zarządu województwa pomorskiego. W 2002 bez powodzenia startował w wyborach samorządowych na urząd prezydenta Gdańska (zdobył 16,32% głosów). Uzyskał wówczas mandat radnego miasta, z którego wkrótce zrezygnował. Został wyróżniony tytułem Honorowego Obywatelska Miasta Gdańska.

W 2005 nie przystąpił do tworzonej przez działaczy Unii Wolności Partii Demokratycznej – demokraci.pl, nie zgadzając się na udział w nowym ugrupowaniu osób związanych z SLD. Udzielił również poparcia Lechowi Kaczyńskiemu jako kandydatowi na prezydenta.

Marszałek Senatu

Jako kandydat niezależny (reprezentujący Komitet Wyborczy Wyborców Bogdana Borusewicza), będąc popieranym przez PiS oraz PO, uzyskał mandat senatora w wyborach parlamentarnych w 2005, startując w okręgu gdańskim. 20 października tego samego roku głosami senatorów Prawa i Sprawiedliwości oraz Platformy Obywatelskiej został wybrany na marszałka Senatu VI kadencji. Zakończył urzędowanie z dniem 4 listopada 2007.

W wyborach parlamentarnych w 2007 zdecydował się wystartować do Senatu jako kandydat Platformy Obywatelskiej. Po raz drugi uzyskał mandat senatora z okręgu gdańskiego (z wynikiem 267 066 głosów). Nie przystąpił do klubu parlamentarnego PO, pozostając senatorem niezrzeszonym. 5 listopada 2007, podczas pierwszego posiedzenia izby wyższej parlamentu, został ponownie wybrany na urząd marszałka Senatu (z rekomendacji PO).

20 maja 2010 został powołany przez tymczasowo wykonującego obowiązki Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego.

8 lipca 2010 w wyniku rezygnacji Bronisława Komorowskiego z funkcji Marszałka Sejmu Bogdan Borusewicz jako Marszałek Senatu przejął tymczasowo obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Funkcję tę pełnił przez niecałe 10 godzin, tj. do czasu wyboru tego samego dnia Grzegorza Schetyny na nowego Marszałka Sejmu.

W 2011 wstąpił do PO. Z jej ramienia wystartował w wyborach parlamentarnych w tym samym roku. W jednomandatowym okręgu wyborczym nr 65 uzyskał reelekcję, otrzymując 147 909 głosów. 8 listopada 2011 podczas pierwszego posiedzenia Senatu VIII kadencji został wybrany kolejny raz na marszałka Senatu.

Życie prywatne

Syn Konstantego i Rozalii Borusewiczów. Był mężem zmarłej w 2002 byłej działaczki Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża i „Solidarności” oraz senator II kadencji, Aliny Pienkowskiej. Ma dwoje dzieci.

Odznaczenia

• Honorowa Złota Odznaka Krajowej Izby Gospodarczej – 2009
• Wielki Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina – 2006, Litwa
• Order Za Zasługi I Stopnia – 2006, Ukraina
• Narodowy Order Zasługi Republiki Malty II Klasy – 2009, Malta
• Order Gwiazdy Polarnej – 2010, Mongolia
• Komandor Krzyża Wielkiego Królewskiego Orderu Gwiazdy Polarnej – 2011, Szwecja
• Komandor Legii Honorowej – 2012, Francja

Bibliografia

• Biogram na stronie Senatu (VII kadencja). [dostęp 8 lipca 2010].

Linki zewnętrzne

• Bogdan Borusewicz – strona prywatna. [dostęp 8 lipca 2010].

{{Kontrola autorytatywna}} Nieznane pola: "VIAF".