Epafrodyt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Epafrodyt
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

22 marca (kat.)
12 kwietnia i 21 grudnia (praw.)

Epafrodyt – postać biblijna wymieniana w Nowym Testamencie, uczeń św. Pawła, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej.

Wymieniony przez apostoła Pawła w napisanym między 56 a 57 rokiem w Efezie lub 61 a 63 r. w Rzymie Liście do Filipian (2,25-30 BT), chrześcijanin z Filippi[1]. W czasie misji dostarczenia datków do Rzymu zachorował, a po powrocie do zdrowia wraz z Tymoteuszem z Efezu z polecenia apostoła został posłańcem do Filipian, dostarczając list z podziękowaniami[a][2].

Był nazywany apostołem (przez Greków) i współwięźniem św. Pawła, zaliczany do siedemdziesięciu uczniów Pańskich. Przypisywano mu biskupstwo Andriaki (w Licji) – jak chciał Pseudo-Doroteusz, Filippi – według Teodoreta lub – jak twierdzą inni – Terraciny. Mylnie identyfikowano Epafrodyta z Epafrasem.

Jego wspomnienie obchodzono w Kościele katolickim 22 marca, a w Cerkwi prawosławnej 12 kwietnia i 21 grudnia[3][4]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zobacz też: Flp 4, 18; Rdz 8,21; Wj 29,18 BT)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]