Gerard Piqué

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerard Piqué
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gerard Piqué Bernabeu

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1987
Barcelona

Wzrost

192 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1997–2004 FC Barcelona
2004–2005 Manchester United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2004–2008 Manchester United 12 (0)
2006–2007 Real Saragossa (wyp.) 22 (2)
2008–2022 FC Barcelona 397 (29)
W sumie: 431 (31)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2003  Hiszpania U-16 7 (2)
2004  Hiszpania U-17 8 (3)
2006  Hiszpania U-19 8 (3)
2007  Hiszpania U-20 5 (1)
2006–2008  Hiszpania U-21 12 (1)
2009–2018  Hiszpania 102 (5)
2008–2019  Katalonia 10 (0)
W sumie: 152 (15)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
złoto Południowa Afryka 2010
Mistrzostwa Europy
złoto Polska/Ukraina 2012
Puchar Konfederacji
srebro Brazylia 2013
brąz Południowa Afryka 2009
Mistrzostwa Europy U-19
złoto Polska 2006
Odznaczenia
Strona internetowa
Piqué przed meczem reprezentacji Katalonii (2013)

Gerard Piqué Bernabeu (katalońska wymowa [ʒəˈɾar piˈke]; ur. 2 lutego 1987 w Barcelonie) – hiszpański piłkarz narodowości katalońskiej, który występował na pozycji środkowego obrońcy, w latach 2009–2018 reprezentant Hiszpanii. Złoty medalista Mistrzostw Świata 2010 i Mistrzostw Europy 2012. Jeden z założycieli firmy Kosmos[1].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Młodzieżowa kariera[edytuj | edytuj kod]

Gerard karierę zaczynał w młodzieżowych zespołach FC Barcelony, skąd w lutym 2004 trafił do Manchesteru United. Od początku uznawany był za utalentowanego obrońcę.

Manchester United[edytuj | edytuj kod]

Debiut w klubie zaliczył w 2004 roku w meczu przeciwko Crewe Alexandra w pucharze Carling Cup zastępując John O'Shea. Ostatecznie spotkanie zakończyło się wynikiem 3:0[2].

Swój debiut w Premier League zaliczył w październiku 2005 w wygranym 3:1 meczu z Sunderlandem, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych[3].

Po raz pierwszy w wyjściowym składzie wyszedł 29 marca 2006 przeciwko West Hamowi United, rozpoczynając mecz na prawej obronie, gdzie zastępował Gary’ego Neville’a[4].

Jednak na początku sezonu 2006/2007 Sir Alex Ferguson zdecydował się go wypożyczyć do klubu z jego ojczyzny, Realu Saragossa, aby umożliwić mu częstsze występy w podstawowej jedenastce. Hiszpan był obok braci (Gabriela i Diego) Milito jednym z lepszych piłkarzy swojej ekipy, która zajęła w tabeli Primera División 6. miejsce, premiowane startem w Pucharze UEFA w kolejnym sezonie[5][6].

Pique nie dane jednak było wystąpić w tych rozgrywkach, gdyż w lipcu 2007 musiał wrócić do Manchesteru United. W sezonie 2007/2008 był tylko graczem rezerwowym i wystąpił w zaledwie 9 meczach (z czego 5 w podstawowej jedenastce), jego wkład w wygranie rozgrywek Premier League i Ligi Mistrzów był niewielki[7][8][9].

FC Barcelona[edytuj | edytuj kod]

Katalończyk w letnim oknie transferowym przed sezonem 2008/09 wrócił do Barçy, którą niewiele wcześniej przejął Pep Guardiola[10]. Jak się okazało, był to znakomity ruch zarówno dla klubu, jak i samego piłkarza. FC Barcelona zwyciężyła wtedy we wszystkich rozgrywkach, w których brała udział, a Piqué zaliczył 45 występów. Jednym z najlepszych momentów dla Gerarda był gol strzelony w El Clásico, które zakończyło się zwycięstwem Barcelony 6:2[11].

W tym samym sezonie Barcelona zdobyła tytuł La Ligi 2008–09 po tym, jak Real Madryt przegrał 2–3 z Villarrealem[12], pozostawiając dwa mecze do końca sezonu[13]

13 maja 2009 zdobył swoje pierwsze trofeum w barwach Barcelony, pomagając drużynie w zwycięstwie 4–1 nad Athletic Bilbao w finale Copa del Rey[14].

19 grudnia 2009 roku znalazł się w składzie swojej drużyny, która pokonała argentyński klub Estudiantes 2–1 w finale Klubowego Pucharu Świata FIFA 2009 w Abu Dhabi, kompletnie zdobywając niespotykany sześciokrotny sukces. Piqué asystował przy wyrównującym golu Pedro w 89. minucie, który przeniósł mecz do dogrywki[15].

26 lutego 2010 roku podpisał przedłużenie kontraktu, zobowiązując się pozostać w Barcelonie co najmniej do lata 2015 roku[16][17].

28 kwietnia 2010 roku strzelił gola w zwycięstwie 1–0 w drugim meczu półfinałowym Ligi Mistrzów z Interem Mediolan, chociaż jego drużyna odpadła z wynikiem 3–2 w dwumeczu[18][19].

7 grudnia 2010 roku pełnił funkcję kapitana Barcelony w meczu przeciwko rosyjskiemu klubowi Rubinowi Kazań, który zakończył się zwycięstwem 2–0 na Camp Nou w ostatnim meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów, z powodu absencji regularnego kapitana Carlesa Puyola i wicekapitana Xaviego[20][21].

28 maja 2011 roku wystąpił w swoim drugim finale Ligi Mistrzów. Barcelona pokonała Manchester United 3–1 na stadionie Wembley, zdobywając drugi raz tytuł Ligi Mistrzów w ciągu trzech sezonów[22][23].

18 grudnia 2011 roku wystąpił w wyjściowym składzie podczas zwycięstwa rezultatem 4–0 nad brazylijskim klubem Santos w finale Klubowych Mistrzostw Świata w 2011 roku w Yokohamie[24].

W sezonie 2012/13 wystąpił w 44 spotkaniach, w których strzelił 3 bramki[25][26]. W trakcie tego samego sezonu wielokrotnie zmuszony był do przerwania gry z powodu kontuzji kostki, jednak mimo tego znacząco przyczynił się do triumfu katalońskiego klubu w hiszpańskiej lidze[27].

W kolejnych latach Piqué stał się niekwestionowanym piłkarzem pierwszego składu zarówno w klubie, jak i reprezentacji Hiszpanii.

20 maja 2014 roku przedłużył kontrakt z Barceloną, zobowiązując się pozostać w klubie do 2019 roku[28].

6 czerwca 2015 roku pojawił się w podstawowym składzie katalońskiego klubu w finałowym starciu Ligi Mistrzów w 2015 roku, gdzie klub zdobył swoje piąte mistrzostwo Europy[29], zwyciężając włoski Juventus wynikiem 3–1 na Olympiastadion w Berlinie[30]. Barcelona stała się tym samym pierwszym klubem w historii, który dwukrotnie zdobył potrójną koronę: krajową ligę, puchar krajowy i Puchar Europy[31]. Piqué, Xavi, Lionel Messi, Andrés Iniesta, Sergio Busquets, Dani Alves i Pedro są jedynymi zawodnikami, którzy byli częścią obu drużyn zdobywających potrójną koronę[31].

20 grudnia 2015 roku zagrał w finale Klubowych Mistrzostw Świata w 2015 przeciwko argentyńskiemu klubowi River Plate w Yokohamie, a klub z Hiszpanii zwyciężył 3–0[32].

W sezonie 2015/2016 wystąpił w 46 spotkaniach, strzelił 5 bramek i zaliczył jedną asystę[33], gdzie zdobył cztery trofea: Mistrzostwo Hiszpanii, Puchar Króla, Superpuchar UEFA, Klubowe Mistrzostw Świata[34][35].

Podczas sezonu 2017/18 rozegrał 49 spotkań, gdzie strzelił 5 bramek[36] oraz zdobył Mistrzostwo Hiszpanii i Puchar Króla[37].

18 stycznia 2018 roku ponownie przedłużył swój kontrakt, tym razem do 2022 roku[38]. 25 sierpnia 2019 roku wystąpił przez pełne 90 minut w zwycięstwie wynikiem 5–2 przeciwko Real Betis, zaliczając tym samym swoje 500 spotkanie w barwach klubu[39][40].

20 października 2020 roku podpisał kolejne przedłużenie kontraktu, zobowiązując się pozostać w klubie do 20 czerwca 2024 roku[41].

3 marca 2021 roku zdobył decydującą bramkę głową w półfinale Pucharu Króla przeciwko Sevilli, wyrównując wynik łączny i przynosząc dogrywkę. Barcelona wygrała ten mecz 3–0 po dogrywce, awansując do finału Pucharu Króla w 2021 roku, który ostatecznie wygrała[42][43].

5 listopada 2022 roku rozegrał swój ostatni mecz w barwach FC Barcelony, będący jednocześnie jego ostatnim meczem w karierze piłkarskiej, której zakończenie zapowiedział kilka dni wcześniej[44][45].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Klub Sezon Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Razem
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Manchester United 2004/2005 0 0 1 0 1 0 1 0 0 0 3 0
2005/2006 3 0 2 0 2 0 0 0 7 0
2006/2007 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
2007/2008 9 0 0 0 1 0 3 2 0 0 13 2
Ogólnie 12 0 3 0 4 0 4 2 0 0 23 2
Real Saragossa (wyp.) 2006/2007 22 2 6 1 28 3
Ogólnie 22 2 6 1 0 0 0 0 0 0 28 3
FC Barcelona 2008/2009 25 1 6 1 14 1 0 0 45 3
2009/2010 32 2 1 0 11 2 5 0 49 4
2010/2011 31 3 7 0 12 1 1 0 51 4
2011/2012 22 2 8 0 5 0 3 0 38 2
2012/2013 28 2 4 1 10 0 2 0 44 3
2013/2014 26 2 2 0 9 2 2 0 39 4
2014/2015 27 5 6 1 11 1 44 7
2015/2016 30 2 5 2 7 1 4 0 46 5
2016/2017 25 2 7 0 8 1 1 0 41 3
2017/2018 30 2 7 1 9 1 2 0 48 4
2018/2019 35 4 5 0 11 2 1 1 52 7
2019/2020 35 1 2 0 7 0 1 0 45 1
2020/2021 18 0 2 1 3 1 0 0 23 2
2021/2022 27 1 2 0 10 2 1 0 40 3
2022/2023 6 0 0 0 4 0 0 0 10 0
Ogólnie 397 29 65 7 0 0 131 15 23 1 616 52
W karierze 431 31 74 8 4 0 135 17 23 1 667 57

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Hiszpania 2009 13 4
2010 16 0
2011 8 0
2012 11 0
2013 11 0
2014 6 0
2015 8 0
2016 12 1
2017 9 0
2018 8 0
Łącznie 102 5

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Największymi sukcesami Katalończyka są potrójne korony z FC Barceloną zdobyte w sezonach 2008/2009 i 2014/2015. Piłkarz wywalczył także mistrzostwo Anglii i Ligę Mistrzów z Manchesterem United w 2008. Poszczycić może się ponadto triumfem w Pucharze Ligi Angielskiej. Z reprezentacją Hiszpanii wywalczył mistrzostwo świata w 2010, mistrzostwo Europy w 2012, a także mistrzostwo Europy w reprezentacjach do lat 19 oraz 17.

Ponadto strzelił gola w El Clásico, który był setną bramką strzeloną przez piłkarzy FC Barcelony w rozgrywkach Primera División w sezonie 2008/2009.

W sezonie 2009/2010 zdobył po raz kolejny mistrzostwo Hiszpanii, a także Superpuchar Hiszpanii. W sezonie 2010/2011 wraz z Barceloną, zdobył mistrzostwo Hiszpanii oraz wygrał Ligę Mistrzów.

Manchester United[edytuj | edytuj kod]

FC Barcelona[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Hiszpanii[edytuj | edytuj kod]

Gerard Piqué zadebiutował w pierwszej reprezentacji Hiszpanii w piłce nożnej 11 lutego 2009 w wygranym 2:0 meczu z Anglią. Brał udział w Mistrzostwach Świata do lat dwudziestu w Kanadzie w 2007 roku. Zagrał tam we wszystkich sześciu spotkaniach swojej reprezentacji, strzelił jednego gola (w wygranym 4:2 meczu z Brazylią w 1/8 finału). W ćwierćfinałowym meczu z reprezentacją Czech nie wykorzystał decydującej „jedenastki” w konkursie rzutów karnych i Hiszpania odpadła z turnieju.

W 2010 w RPA zdobył z reprezentacją Hiszpanii mistrzostwo świata. La Furia Roja pokonała w finale mundialu Holandię 1:0. Mecz rozstrzygnęła dogrywka, a bramkę zdobył Andrés Iniesta. W 2012 podczas Mistrzostw Europy 2012 w Polsce i na Ukrainie zdobył z reprezentacją Hiszpanii Mistrzostwo Europy w Piłce Nożnej. W finale w Kijowie pokonali Włochów 4:0, bramki dla Hiszpanii strzelili David Silva, Jordi Alba, Fernando Torres i Juan Mata[46].

W 2018 był uczestnikiem Mistrzostw Świata w Rosji. Po przegranym meczu w 1/8 finału z reprezentacją gospodarzy ogłosił, że kończy karierę reprezentacyjną[47][48].

Gole w reprezentacji Hiszpanii[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Miejsce Rywal Ocena Wynik Konkurencja
1. 28 marca 2009 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt, Hiszpania  Turcja 1 – 0 1 – 0 el. do MŚ 2010
2. 12 sierpnia 2009 Philip II Arena, Skopje, Macedonia  Macedonia Północna 2 – 2 2 – 3 towarzyski
3. 5 września 2009 Estadio Riazor, A Coruña, Hiszpania  Belgia 3 – 0 5 – 0 el. do MŚ 2010
4. 14 października 2009 Bilino Polje, Zenica, Bośnia i Hercegowina  Bośnia i Hercegowina 0 – 1 2 – 5 el. do MŚ 2010
5. 13 czerwca 2016 Stadium Municipal, Tuluza, Francja  Czechy 1 – 0 1 – 0 Mistrzostwa Europy 2016

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Wielki Orderu Zasług Sportowych (Hiszpania)

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec Joan jest prawnikiem, a mama Montserrat dyrektorką szpitala. Ma młodszego brata Marca. Jego dziadek Amador Bernabeu był wiceprezydentem FC Barcelony.

W latach 2010–2022 był w związku z kolumbijską piosenkarką Shakirą[49]. Za pośrednictwem Facebooka oraz Twittera Shakira i Gerard poinformowali, że zostali rodzicami. 22 stycznia 2013 roku urodził im się syn, którego nazwali Milan, a 29 stycznia 2015 drugi syn, Sasha[50][51].

Przyjaźni się z Ceskiem Fàbregasem, Carlesem Puyolem i Bojanem Krkiciem[52].

We wrześniu 2021 r. Piqué poinformował o założeniu organizacji e-sportowej KOI, w porozumieniu z hiszpańskim streamerem Ibai'em Llanosem(inne języki)[53]. W 2022 r. drużyna KOI brała udział w rozgrywkach ligi hiszpańskiej w League of Legends, a w październiku podczas Mistrzostw Świata 2022 w League of Legends poifnormowano o fuzji z amerykańską drużyną Rogue, w wyniku której organizacja jest współwłaścicielem miejsca we franczyzowej lidze LEC[54]. Organizacja bierze udział w turniejach League of Legends oraz Valorant[55][56], Rainbow Six Siege, Teamfight Tactics, Call of Duty i Rocket League[54].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 127 (16)
    Liga Europy UEFA – 5 (1)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 2 (0).
  2. Uwzględniono:
    Klubowe mistrzostwa świata – 5 (0)
    Superpuchar Europy UEFA – 2 (0)
    Superpuchar Hiszpanii – 16 (1).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. m, kosmos-website, kosmos-website [dostęp 2021-05-22] (ang.).
  2. Crewe 0-3 Man Utd, 26 października 2004 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  3. Sunderland v Man Utd, 2005/06 | Premier League, www.premierleague.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  4. Man Utd 1-0 West Ham, 29 marca 2006 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  5. Real Zaragoza - Squad 2006/2007, worldfootball.net, 6 stycznia 2022 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  6. Zaragoza's Pique: My future is with Man Utd - Ontheminute.com, www.ontheminute.com [dostęp 2024-01-17].
  7. Roma 1 Manchester United 1: Pique's joy on pitch marred by violence, The Independent, 13 grudnia 2007 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  8. Gerard Pique - Manchester United Player Profile & Stats, www.mufcinfo.com [dostęp 2024-01-17].
  9. Roma 1 Manchester United 1: Pique's joy on pitch marred by violence, The Independent, 13 grudnia 2007 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  10. Gerard Pique wraca do Barcelony › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  11. Zemsta rozkoszą bogów: Real Madryt – FC Barcelona 2:6 › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  12. Villarreal 3-2 Real Madrid (May 16, 2009) Final Score, ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  13. Real Madrid loss hands La Liga title to Barcelona, The Telegraph, 16 maja 2009 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  14. Barcelona defeat Athletic Bilbao to win Copa del Rey, The Telegraph, 14 maja 2009 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  15. Barcelona add world title to trophy haul - CNN.com, www.cnn.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  16. UEFA.com, Piqué extends Barcelona contract | UEFA Champions League, UEFA.com, 26 lutego 2010 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  17. Football: News, opinion, previews, results & live scores - Mirror Online, The Mirror [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  18. Mourinho talks up 'biggest' game, 19 maja 2010 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  19. Internazionale 0-1 Barcelona (Apr 28, 2010) Final Score, ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  20. Barca end Rubin hoodoo, Sky Sports [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  21. FC Barcelona - Rubin Kazań, 7 gru 2010 - Liga Mistrzów UEFA - Protokół meczowy, www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  22. No answer to Barca genius, Sky Sports [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  23. UEFA.com, History: Barcelona-Man United: UEFA Champions League 2010/11 Final, UEFA.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  24. Barcelona 4-0 Santos (Dec 18, 2011) Final Score, ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  25. F.C.B. Jugadors, Gerard Piqué Bernabeu stats | FC Barcelona Players, FCB Jugadors [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  26. Gerard Piqué - Występy 12/13, www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  27. Barcelona celebrating La Liga title, News Nation English, 20 maja 2013 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  28. News - FC Barcelona Official Channel, www.fcbarcelona.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  29. Historia FC Barcelony w pigułce, www.labotiga.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  30. UEFA.com, History: Juventus-Barcelona: UEFA Champions League 2014/15 Final, UEFA.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  31. a b Barça make history with second treble! | FC Barcelona, web.archive.org, 7 czerwca 2015 [dostęp 2024-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-07].
  32. Matt Jones, Barcelona vs. River Plate: Score, Reaction for 2015 FIFA Club World Cup Final, Bleacher Report [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  33. Gerard Piqué - Występy 15/16, www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  34. Barcelona - Liga hiszpańska 2015/16 - Terminarz meczów - PiłkaNożna.pl, pilkanozna.pl [dostęp 2024-01-17].
  35. sezon 2015/16 • Aktualności › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  36. Gerard Piqué - Występy 17/18, www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  37. F.C.B. Jugadors, Squad FCBarcelona season 2017-18 | FC Barcelona Players, FCB Jugadors [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  38. Piqué and FC Barcelona renew contract through to 2022 - FC Barcelona, web.archive.org, 1 października 2018 [dostęp 2024-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01].
  39. Gerard Piqué reaches 500 games for FC Barcelona, www.fcbarcelona.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  40. Barcelona 5-2 Real Betis (Aug 25, 2019) Final Score, ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  41. Agreement for contract extensions for Piqué, Ter Stegen, De Jong and Lenglet, www.fcbarcelona.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  42. Barca thrash Athletic to win Copa del Rey, „BBC Sport” [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  43. Barcelona vs. Sevilla score: Barca reach Copa del Rey final as Pique, Braithwaite rescue trophy chance, CBSSports.com, 4 marca 2021 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  44. Gerard Pique kończy karierę. Wkrótce ostatni mecz dla Barcelony, TVN24.pl [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  45. Wzruszające pożegnanie Gerarda Pique na Camp Nou, TVN24.pl [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  46. Hiszpania mistrzem Świata 2010.
  47. Wirtualna Polska Media, Mundial 2018: mecz z Rosją ostatnim dla Gerarda Pique w kadrze Hiszpanii – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 lipca 2018 [dostęp 2018-07-02] (pol.).
  48. INTERIA.PL, Mundial 2018: Andres Iniesta i Gerard Pique zakończyli kariery reprezentacyjne [dostęp 2018-07-02] (pol.).
  49. Shakira y Gerard Piqué confirman que se separan. cnnespanol.cnn.com. [dostęp 2022-06-24]. (hiszp.).
  50. Paul Cockerton, First picture: Shakira and Gerard Pique’s two-week-old baby Milan, mirror, 4 lutego 2013 [dostęp 2021-11-16] (ang.).
  51. Shakira baby: The name of the little boy revealed, HELLO!, 30 stycznia 2015 [dostęp 2021-11-16] (ang.).
  52. Messi, Piqué i Cesc nie strzelali razem od dziesięciu lat › FCBarca.com, fcbarca.com [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  53. Kolejna zaskakująca decyzja hiszpańskiej gwiazdy, e.sport.interia.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  54. a b Nowa siła w LEC. Rogue i KOI oficjalnie łączą siły, Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2022-12-17] (pol.).
  55. Oficjalnie: Ibai i Piqué tworzą esportowy zespół!, Cybersport.pl [dostęp 2022-12-17].
  56. Kolejna zaskakująca decyzja hiszpańskiej gwiazdy, e.sport.interia.pl [dostęp 2022-12-17] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]