Mauro Gambetti
| Kardynał diakon | |||
 Mauro Gambetti (2020) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 października 1965 | ||
| Archiprezbiter bazyliki watykańskiej i przewodniczący Fabryki Świętego Piotra | |||
| Okres sprawowania |
od 2021 | ||
| Kustosz bazyliki papieskiej św. Franciszka i Przełożony kustodii w Asyżu | |||
| Okres sprawowania |
2013–2020 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | |||
| Śluby zakonne |
20 września 1998 | ||
| Prezbiterat |
8 stycznia 2000 | ||
| Nominacja biskupia |
30 października 2020 | ||
| Sakra biskupia |
22 listopada 2020 | ||
| Kreacja kardynalska |
28 listopada 2020 | ||
| Kościół tytularny | |||
.svg)
| Data konsekracji |
22 listopada 2020 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
| |||||
Mauro Gambetti OFMConv (ur. 27 października 1965 w Castel San Pietro Terme) – włoski duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin konwentualny, arcybiskup, kustosz papieskiej bazyliki św. Franciszka i przełożony kustodii świętego klasztoru w Asyżu w latach 2013–2020, kardynał diakon od 2020, archiprezbiter bazyliki watykańskiej od 2021, przewodniczący Fabryki Świętego Piotra i tym samym wikariusz generalny Państwa Watykańskiego od 2021, członek Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego od 2021.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 października 1965 w Castel San Pietro Terme. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie we wrześniu 1992 uzyskał licencjat z inżynierii mechanicznej. Następnie wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, w którym odbył nowicjat[1]. 29 sierpnia 1995 złożył tymczasowe śluby zakonne, wieczyste 20 września 1998, zaś 8 stycznia 2000 w Longiano został wyświęcony na prezbitera[1][2]. Na Instytucie Teologicznym w Asyżu uzyskał bakalaureat z teologii, zaś na Wydziale Teologicznym Środkowych Włoch we Florencji licencjat naukowy z antropologii teologicznej[1][2].
Po święceniach kapłańskich pracował w Longiano jako animator duszpasterstwa powołań i młodzieży regionu Emilia-Romania, zaś w latach 2005–2009 pełnił również funkcję opiekuna tej wspólnoty. W 2009 został wybrany przez braci z prowincji bolońskiej, mających władzę nad konwentami w Emilii-Romanii, na pozycję ministra prowincjalnego. W 2013 został przeniesiony na funkcję kustosza bazyliki Świętego Franciszka w Asyżu[1][2]. W 2017 został ponownie wybrany na czteroletnią kadencję[3]. Równocześnie arcybiskup Domenico Sorrentino, biskup Asyżu-Nocery Umbry-Gualdo Tadino, mianował go wikariuszem biskupim dla duszpasterstwa bazyliki Świętego Franciszka i innych kościołów prowadzonych przez franciszkanów konwentualnych w diecezji. We wrześniu 2017 został wybrany prezydentem Śródziemnomorskiej Federacji Ministrów Prowincjonalnych Franciszkanów Konwentualnych[1]. Po ogłoszeniu jego nominacji kardynalskiej złożył rezygnację z urzędu kustosza bazyliki w Asyżu[3].
25 października 2020 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek ogłosił, że mianował go kardynałem[1]. 30 października 2020 został mianowany arcybiskupem tytularnym Thisiduo[4]. Święcenia biskupie otrzymał 22 listopada 2020 w bazylice Świętego Franciszka w Asyżu. Udzielił mu ich kardynał Agostino Vallini, emerytowany wikariusz generalny Rzymu, w asyście arcybiskupa Domenica Sorrentina, biskupa Asyżu-Nocery Umbry-Gualdo Tadino i Giovanniego Mosciattiego, biskupa Imoli[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Omnibus subiecti in Caritate” (Wszystko poddać miłości)[3]. 28 listopada 2020 na konsystorzu kreowany kardynałem diakonem, a jako kościół tytularny otrzymał kościół Najświętszego Imienia Maryi na Forum Trajana. 29 maja 2021 uroczyście objął swój kościół tytularny w Rzymie.
20 lutego 2021 papież Franciszek mianował go wikariuszem generalnym Państwa Watykańskiego, przewodniczącym Fabryki Świętego Piotra, i archiprezbiterem bazyliki watykańskiej[5][6].
4 listopada 2021 papież Franciszek mianował go członkiem Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego[7], natomiast 16 grudnia 2021 został mianowany członkiem Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Annuncio di Concistoro il 28 novembre per la creazione di nuovi Cardinali. press.vatican.va, 2020-10-25. [dostęp 2020-11-06]. (wł.).
- ↑ a b c Salvador Miranda: (84) 9. GAMBETTI, O.F.M.Conv., Mauro. [dostęp 2020-11-06]. (ang.).
- ↑ a b c Padre Mauro Gambetti sarà ordinato vescovo il 22 novembre. corrierecesenate.it, 2020-11-13. [dostęp 2020-11-18]. (wł.).
- ↑ a b Mauro Gambetti. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-11-18]. (ang.).
- ↑ Rinuncia e Nomina del Vicario Generale di Sua Santità per la Città del Vaticano, Arciprete della Basilica Papale di San Pietro in Vaticano e Presidente della Fabbrica di San Pietro. press.vatican.va, 2021-02-20. [dostęp 2021-02-20]. (wł.).
- ↑ Franciszek dokonał zmian na dwóch ważnych stanowiskach w Watykanie. deon.pl, 20-02-2021. [dostęp 2021-02-21].
- ↑ Nomina di Membro della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. press.vatican.va, 04-11-2021. [dostęp 2021-11-04].
- ↑ Appointment of members of the Dicasteries of the Roman Curia. press.vatican.va, 16-12-2020. [dostęp 2020-12-16].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna Mauro Gambettiego na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-04-30]. (wł.).
- Mauro Gambetti w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2020-12-08] (ang.)
- Mauro Gambetti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-02-20] (ang.).
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat