Gianfranco Ravasi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gianfranco Ravasi
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Gianfranco Ravasi (2018)
Herb duchownego Praedica verbum
Głoś naukę
Kraj działania

Watykan

Data i miejsce urodzenia

18 października 1942
Merate

Przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Archeologii Sakralnej
Okres sprawowania

2007–2022

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury
Okres sprawowania

2007–2022

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 czerwca 1966

Nominacja biskupia

3 września 2007

Sakra biskupia

29 września 2007

Kreacja kardynalska

20 listopada 2010
Benedykt XVI

Kościół tytularny

św. Jerzego na Velabrum

Faksymile
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 września 2007

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Benedykt XVI

Współkonsekratorzy

Tarcisio Bertone
Marian Jaworski

Gianfranco Ravasi (ur. 18 października 1942 w Merate) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii biblijnej i specjalista od języka hebrajskiego, arcybiskup, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury w latach 2007–2022, przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Dziedzictwa Kulturowego Kościoła w latach 2007–2012, przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Archeologii Sakralnej w latach 2007–2022, kardynał od 2010 (najpierw w stopniu diakona, w 2021 promowany do stopnia prezbitera).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1966 uzyskał święcenia kapłańskie w Mediolanie z rąk kardynała Giovanniego Colombo. Był prefektem Biblioteki-Pinakoteki Ambrozjańskiej i wykładowcą teologii biblijnej na Wydziale Teologicznym Północnych Włoch. Od 1995 jest członkiem Papieskiej Komisji Biblijnej. Ravasi jest też autorem rozważań Drogi Krzyżowej w rzymskim Koloseum w 2007. 3 września 2007 papież Benedykt XVI powołał go na przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury, która co roku honoruje artystów Medalem Per Artem Ad Deum, oraz komisji ds. Dziedzictwa Kulturowego Kościoła i komisji ds. Archeologii. Sakrę biskupią przyjął 29 września z rąk papieża. 20 października 2010 znalazł się na ogłoszonej przez papieża liście nowych kardynałów. Kreacja kardynalska miała miejsce na konsystorzu zaplanowanym na 20 listopada 2010. Wraz z kard. Ravasim, kreowany był wówczas m.in. kard. Kazimierz Nycz.

Gianfranco Ravasi popularny jest we Włoszech jako popularyzator Pisma Świętego. Prowadzi programy w telewizji, publikuje w prasie. Od lat 80. wydaje też pozycje książkowe na temat Biblii, m.in. komentarze do różnych ksiąg biblijnych. Od 2007 roku co tydzień publikuje artykuły biblijne w Przewodniku Katolickim[1].

Dwukrotnie osobiście wręczał Medal Per Artem ad Deum podczas Międzynarodowej Wystawy Budownictwa i Wyposażenia Kościołów Sztuki Sakralnej i Dewocjonaliów Sacroexpo w Targach Kielce - w 2009 roku Wojciechowi Kilarowi, a w 2012 - Ennio Morricone.

28 września 2012 otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[2].

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

3 maja 2021 został podniesiony przez papieża Franciszka do rangi kardynała prezbitera[3].

W związku z reformą Kurii Rzymskiej ogłoszoną w konstytucji apostolskiej Praedicate Evangelium z dniem 5 czerwca 2022 Papieska Rada ds. Kultury została zniesiona, a jej uprawnienia, wraz z uprawnieniami zniesionej Kongregacji Edukacji Katolickiej przejęła nowo utworzona Dykasteria ds. Kultury i Edukacji. Tym samym Ravasi zakończył przewodniczenie Radzie[4][5].

18 października 2022 po ukończeniu 80 lat utracił prawo do udziału w konklawe[6][7].

Publikacje w Polsce[edytuj | edytuj kod]

  • Zgodnie z Pismem, Rok A. Wydawnictwo św. Antoniego, 1999.
  • Biblia. Odpowiedzi na najbardziej prowokacyjne pytania. Edycja Świętego Pawła.
  • Pan Świtu. Poranek. Jedność, 2001.
  • Góry Boga. Jedność, 2002.
  • Apokalipsa. Jedność, 2002.
  • Przykazania w Piśmie Świętym i sztuce. Jedność, 2003.
  • Martini - moje trzy miasta. Salwator, 2003.
  • Jak Długo Panie?. Jedność, 2004.
  • Modlitwa - ateista i wierzący przed Bogiem. Jedność, 2005.
  • Piękno Biblii. Salwator, 2006.
  • Tajemnica Boga. Dehon Wydawnictwo Księży Sercanów, 2006.
  • Krótka historia duszy. Salwator, 2008.
  • Biblia jest dla ciebie. Mały kurs teologii biblijnej. Wydawnictwo Święty Wojciech, 2011.

Seria "Rozumieć Stary Testament":

  • Księga Rodzaju (1-11). Kraków: Wydawnictwo m, 1997.
  • Księga Rodzaju (12-50). Kraków: Wydawnictwo m, 1997.

Seria "Zgłębiać Biblię":

  • Kohelet. Najbardziej oryginalna i „skandaliczna” księga Starego Testamentu. Salwator, 2004.
  • Hiob. Dramat Boga i człowieka, cz. 1. Salwator, 2004.
  • Hiob. Dramat Boga i człowieka, cz. 2. Salwator, 2004.
  • Pieśń nad pieśniami ... jak pieczęć na twoim sercu. Salwator, 2005.
  • Psalmy, cz. 1. Salwator, 2007.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]