PRP-4

PRP-4
	; PRP-4A Argus
	Dane podstawowe
Państwo	ZSRR, Rosja
Producent	Rubcowski Zakład Budowy Maszyn
Typ pojazdu	wóz rozpoznania artyleryjskiego
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4
	Historia
Produkcja	1984 – nadal
	Dane techniczne
Silnik	UTD20; o mocy 300 KM
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	stalowy, 6-22 mm
Długość	6735 mm
Szerokość	2940 mm
Wysokość	2146 mm
Prześwit	370 mm
Nacisk jedn.	0,6 kg/cm2
	Osiągi
Prędkość	65 km/h; w wodzie: 7 km/h
Zasięg pojazdu	550-600
	Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	bez przygotowania: pływający
Rowy (szer.)	2,5
Ściany (wys.)	0,7
Kąt podjazdu	35°
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 x czkm PKT kalibru 7,62 mm
	Wyposażenie
	systemy: ochrony ABC, przeciwpożarowy, aparatura dymotwórcza, radarowe, łączności, obrony
	Użytkownicy
	ZSRR, Rosja
	Multimedia w Wikimedia Commons

PRP-4 Nard (ros. ПРП-4 «Нард» – 1В121) – wóz rozpoznania artyleryjskiego (ros. Подвижный Разведывательный Пункт, Podwiżnyj Razwiedywatielnyj Punkt) znajdujący się na wyposażeniu armii rosyjskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 80. XX w. podjęto prace nad rozwojem pojazdu PRP-3. Centralne Biuro Projektowe w Czelabińskiej Fabryce Traktorów, kierowane przez inż. W.L. Werszyńskiego, prowadziło prace nad projektem, który otrzymał oznaczenie Obiekt 779. Nowa maszyna miała być głęboką modernizacją PRP-3 i zapewnić armii prowadzenie naziemnego rozpoznania na potrzeby jednostek artylerii. Do jej opracowania wykorzystano kadłub transportera BMP-2, w którym zamontowano dodatkowe wyposażenie w postaci kamery termowizyjnej 1PN61 oraz dalmierz laserowy 1D11M-1. Pozwoliło to na znaczne rozszerzenie możliwości rozpoznawczych – zasięg identyfikacji celów w paśmie termowizyjnym wyniósł 3000 metrów, a dalmierza 10-12 km^[1].

Pojazd otrzymał też nowy radar oraz kalkulator artyleryjski 1W520 Saczok. Z uwagi na zastosowanie sprzętu termowizyjnego z pojazdu usunięto wyrzutnik flar oświetleniowych. Nowy pojazd został przyjęty na uzbrojenie Armii Radzieckiej w 1984 r., produkcja seryjna została rozpoczęta przez Rubcowski Zakład Budowy Maszyn w Rubcowsku^[2]. Prace modernizacyjne podjęto w 1988 r. Nowy pojazd, oznaczony jako PRP-4M Diejtierij (ПРП-4М «Дейтерий», 1В145, Obiekt 779M) został wyposażony nowocześniejszą stację radiolokacyjną 1RŁ133-1 i środki optycznego rozpoznania i sprzęt łączności. Konstrukcja przeszła pomyślnie testy odbiorcze i została skierowana do produkcji seryjnej. Pod koniec lat 90. XX w. na wyposażenie pojazdu wprowadzono nowocześniejszą stację radiolokacyjną PRP-4MU. Dodatkowo zainstalowano stację radiolokacyjną 1RŁ133-3 zamiast 1RŁ133-1^[3].

Ostatnią wersją rozwojową jest opracowany w zakładach Uralwagonzawod PRP-4A Argus (ПРП-4А «Аргус»)^[4]. Testy nowego pojazdu zakończono w 2008 r.^[5] Od maszyny bazowej różni się bardziej zaawansowanym wyposażeniem, w szczególności systemem radarowym 1Ł-120-1, noktowizorem, kamerą termowizyjną oraz systemu ochrony Zasłon. Zainstalowany sprzęt elektroniczny ma możliwość pracy podczas ruchu pojazdu. Do maskowania pojazdu załoga może wykorzystać system mocowania siatek maskujących i generator zasłony dymnej. W nowej konstrukcji zastosowano silnik UTD-20S1, który pozwala na uzyskanie prędkości 65 km/h na drogach i 7 km/h podczas pływania. Pojazd dysponuje zasięgiem 550 km. PRP-4A Argus został oficjalnie zaprezentowany na „Russia Arms Expo 2013”, następnie na targach „Armia 2016”. Został wprowadzony na wyposażenie jednostek wojskowych Południowego Okręgu Wojskowego^[6].

Następcą pojazdu PRP-4 w armii rosyjskiej jest PRP-5 („Mars-2000”) zaprezentowany w 2020 r. w Tule na Paradzie Zwycięstwa^[7].

Wersje[edytuj | edytuj kod]

Pojazd występuje w następujących wersjach^[8]:

PRP-4 – wersja podstawowa,
PRP-4M – rozwinięcie PRP-4, wyposażony w urządzenie termowizyjne oraz peryskopowy dalmierz laserowy 1D14 o ulepszonych parametrach. Do zdalnego stanowiska obserwacyjnego wprowadzono dodatkowo przenośne laserowe urządzenie rozpoznawcze 1D13,
PRP-4MU Diejtierij – zmodernizowana wersja PRP-4M,
PRP-4A Argus – modyfikacja PRP-4M Diejtierij.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Kadłub składa się z przedziału kierowania, przedziału silnikowo-przekładniowego, bojowego i rufowego. W skład załogi wchodzi dowódca, operator sprzętu rozpoznawczego umieszczonego w wieży, radiotelegrafista umieszczony w przedziale rufowym oraz operator komputerowy. Wszyscy członkowie załogi bojowej dysponują własnymi włazami umieszczonymi na górnej powierzchni kadłuba. Dodatkowo załoga dysponuje włazem ewakuacyjnym umieszczonym w tylnej części pojazdu. W wieży zainstalowano karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm z zapasem 1000 sztuk amunicji. Sprzęt nawigacyjny PRP-4 „Nard” zawiera wyznacznik kursu KP-4 (1W44), żyrokompas 1G25-1 i wskaźnik żyroskopowy 1G13M. Dodatkowo na wyposażeniu pojazdu znajduje się kalkulator 1W520, urządzenie łączności R-173 o zasięgu 20 km, urządzenie do szyfrowanej transmisji danych T-235-1U, radiostacja R-163-50U T4 o zasięgu do 15 km. Kadłub i stożkowa wieża o niskim profilu są spawane z walcowanych stalowych płyt pancernych o grubości od 6 do 26 mm. Płyty są nachylone pod znacznymi kątami w celu zwiększenia ochrony przed pociskami. Opancerzenie zapewnia załodze ochronę przed pociskami broni strzeleckiej oraz odłamkami^[8]. Pojazd dysponuje dodatkowym APU umożliwiającym zasilanie urządzeń bez uruchamiania silnika^[9].

Użycie bojowe[edytuj | edytuj kod]

Pojazd PRP-4A Argus został wykorzystany przez siły rosyjskie biorące udział w wojnie domowej w Syrii^[4]. Po agresji Rosji na Ukrainę w 2022 r. odnotowano obecność PRP-4 na terenach objętych działaniami zbrojnymi^[10].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

PRP-4M
PRP-4M
PRP-4A
PRP-4A
PRP-4A

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

ПРП-4 (небольшой прогон) w serwisie YouTube, dostęp: 2022-07-09
ПРП-4 w serwisie YouTube, dostęp: 2022-07-09

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Подвижный разведывательный пункт ПРП-4 (СССР). Артиллерия на столе. [dostęp 2022-07-07]. (ros.).
↑ Тактико-технические характеристики ПРП-3 «Вал» и ПРП-4М «Дейтерий». Вездеход, снегоход, болотоход!. [dostęp 2022-07-11]. (ros.).
↑ Подвижный Разведывательный Пункт ПРП-4 „Нард” (1В121), ПРП-4М „Дейтерий” (1В145). Вооружение, военная техники и форма одежды российской и советской армии и ВМФ. [dostęp 2022-07-07]. (ros.).
↑ ^a ^b Всевидящий ПРП-4А «Аргус». Макспарк. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).
↑ Подвижный разведывательный пункт ПРП-4А «Аргус». ИРПТОРГ. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).
↑ Новейшему бронеразведчику ПРМ-4А Аргус не страшно высокоточное оружие. Мировое обозрение. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).
↑ Тульский «Марс»: что известно о новейшей российской разведывательной машине. ПравдоРУБ. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).
↑ ^a ^b Подвижный Разведывательный Пункт ПРП-4 «Нард». Оружие отечества. [dostęp 2022-07-07]. (ros.).
↑ Карпенко 1996 ↓, s. 133.
↑ ПРП-3, ПРП-4 в военном конфликте на Украине (фотосборник). LiveJournal. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

А.В. Карпенко: Обозрение отечественной бронетанковой техники (1905-1995). Санкт-Петербург: Невский бастион, 1996.

[1] Подвижный разведывательный пункт ПРП-4 (СССР). Артиллерия на столе. [dostęp 2022-07-07]. (ros.).

[2] Тактико-технические характеристики ПРП-3 «Вал» и ПРП-4М «Дейтерий». Вездеход, снегоход, болотоход!. [dostęp 2022-07-11]. (ros.).

[3] Подвижный Разведывательный Пункт ПРП-4 „Нард” (1В121), ПРП-4М „Дейтерий” (1В145). Вооружение, военная техники и форма одежды российской и советской армии и ВМФ. [dostęp 2022-07-07]. (ros.).

[Max-4] Всевидящий ПРП-4А «Аргус». Макспарк. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).

[5] Подвижный разведывательный пункт ПРП-4А «Аргус». ИРПТОРГ. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).

[6] Новейшему бронеразведчику ПРМ-4А Аргус не страшно высокоточное оружие. Мировое обозрение. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).

[7] Тульский «Марс»: что известно о новейшей российской разведывательной машине. ПравдоРУБ. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).

[OO-8] Подвижный Разведывательный Пункт ПРП-4 «Нард». Оружие отечества. [dostęp 2022-07-07]. (ros.).

[CITEREFКарпенко1996133-9] Карпенко 1996 ↓, s. 133.

[10] ПРП-3, ПРП-4 в военном конфликте на Украине (фотосборник). LiveJournal. [dostęp 2022-07-09]. (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Czołgi	PT-76 IS-3 IS-4 IT-1 T-10 T-34-85 T-44 T-54 T-55 T-62 T-64 T-72 T-80 T-90 T-14
Działa samobieżne i moździerze	SU-122-54 ASU-57 ASU-85 2S1 2S3 2S4 2S5 2S7 2S9 2S19 2S23 2S25 2S31 2S34 2S35 2S39 2S40 2S41 2S42 2S43
Pojazdy przeciwlotnicze	ZSU-23-4 Szyłka ZSU-57-2 2K11 Krug 2K12 Kub 2K22 Tunguska 9K31 Strieła-1 9K33 Osa 9K35 Strieła-10 9K37 Buk 9K330 Tor Pancyr 2S38
Samobieżne wyrzutnie rakietowe	2K5 Korszun BM-14 BM-21 Grad BM-24 BM-27 Uragan BM-30 Smiercz BMD-20 9A52-4 Tornado TOS-1 TOS-2
Transportery opancerzone	BTR-152 BTR-40 BTR-50 BTR-60 BTR-70 BTR-80 BTR-82 BTR-90 Bumierang BTR-D Witiaź BPM-97 BTR-22
Bojowe wozy piechoty	BMP-1 BMP-2 BMP-3 BMD-1 BMD-2 BMD-3 BMD-4 BMPT Kurganiec-25 T-15
Pojazdy rozpoznawcze	BRDM-1 BRDM-2 BRM-1 BRM-3K PRP-3 PRP-4 PRP-5
Samochody ciężarowe	GAZ-51 GAZ-63 GAZ-66 ZiS-5 ZiS-151 ZiŁ-157 ZiŁ-131 Ural-375 Ural-4320 KrAZ-214 KrAZ-255 KrAZ-260 ZiŁ-135
Inne pojazdy	ATS-59 BAW MT-LB PTS UR-77 Meteorit GAZ-46 MAW GAZ-67 GAZ-69 UAZ 469 UAZ Hunter GAZ Tigr GAZ 3927 GAZ-3937 MAZ-535 MAZ-537 GMZ-3 MTU-12 MTU-20 PMR-3
Pociągi pancerne	BP-1
Konstrukcje doświadczalne i prototypowe	1K17 IS-7 BTR-T Czarny Orzeł Obiekt 477
Pojazdy bezzałogowe	Uran-6 Uran-9