Południowa Obwodnica Kolejowa Warszawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Południowa Obwodnica Kolejowa Warszawy – planowana linia kolejowa w Warszawie, element przyjętego przez Sejm w 1929 r. projektu rozbudowy warszawskiego węzła kolejowego, który przewidywał jej budowę na terenie Ochoty, Mokotowa i Grochowa (łącząca nad Wisłą lewobrzeżną i prawobrzeżną części miasta)[1]. Do koncepcji południowej obwodnicy powrócono w latach 1950., pierwsze prace budowlane miały rozpocząć się w 1959 r. i miały trwać 10 lat. Na linii mającej biec m.in. po moście Łazienkowskim zaplanowano wówczas przystanki Podskarbińska, Saska Kępa-Wersalska, Siekierki, Pole Mokotowskie, Pole Mokotowskie II[2]. Linia kolejowa o przebiegu zbliżonym do obwodnicy południowej została umieszczona w rządowej koncepcji rozwoju sieci kolejowej związanej z budową Centralnego Portu Komunikacyjnego[3].

W czasie kampanii samorządowej w 2018 do koncepcji powróciło stowarzyszenie Miasto Jest Nasze, proponując linię zaczynającą się na linii radomskiej w rejonie lotniska Okęcie i prowadzącą po południowej stronie Służewca, tunelem do Wierzbna, następnie przez Czerniaków z włączeniem na linię otwocką w rejonie przystanków Anin i Wawer[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Warszawski Węzeł Kolejowy - historia [online], Uwagi o Przestrzeni, listopad 2014 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
  2. Włodzimierz Winek, Warszawa. Niedokończona koncepcja Warszawskiego Węzła Kolejowego [online], transport-publiczny.pl/, 2 maja 2018 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
  3. Leszek Wiśniewski, Miasto Jest Nasze, MJN: Kolejowy ring Warszawy. Dlaczego południowa linia obwodowa ma sens [online], transport-publiczny.pl/, 3 października 2018 [dostęp 2018-10-08] (pol.).
  4. Witold Urbanowicz, Warszawa: Kolej wyborcza jak 10 linii metra. Powstanie nowa linia obwodowa? [online], transport-publiczny.pl/, 1 sierpnia 2018 [dostęp 2018-08-02] (pol.).