Epirubicyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Epirubicyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C27H29NO11

Masa molowa

543,52 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

56420-45-2
56390-09-1 (chlorowodorek)

PubChem

41867

DrugBank

DB00445

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

L01 DB03

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Epirubicyna (łac. Epirubicinum) – lek, pochodna doksorubicyny o działaniu cytostatycznym.

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Jej zakres działania jest podobny jak w przypadku doksorubicyny, mniejsza natomiast jest jej toksyczność, a szczególnie kardiotoksyczność.

Zastosowania[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie: rak sutka, rak gruczołu tarczowego, rak gruczołu krokowego, rak trzustki, chłoniaki złośliwe, mięsaki tkanek miękkich, rak płuc.

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Supresja szpiku, nudności i wymioty (niekiedy o ciężkim przebiegu)[2], uszkodzenie mięśnia sercowego, zmiany skórne (przebarwienia), wypadanie włosów, uszkodzenie błon śluzowych (zapalenie i bolesne nadżerki) przeważnie jamy ustnej, hiperurykemia

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Epirubicynę podaje się dożylnie lub dotętniczo w postaci wlewu kroplowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Epirubicin, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00445 (ang.).
  2. Jest zaliczona do cytostatyków o dużym ryzyku wywołania wymiotów. Zob. http://www.mp.pl/artykuly/?aid=11646