Przejdź do zawartości

Sunitynib

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sunitinib
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C22H27FN4O2

Masa molowa

398,47 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

341031-54-7

PubChem

5329102

DrugBank

DB01268

Klasyfikacja medyczna
ATC

L01EX01

Sunitiniborganiczny związek chemiczny, inhibitor kinazy białkowej.

Wskazania

[edytuj | edytuj kod]

Wskazany w leczeniu:

W 2009 roku Agencji Oceny Technologii Medycznych zarekomendowała finansowanie ze środków publicznych sunitynibu w leczeniu zaawansowanego raka nerki z przerzutami[3]

Mechanizm działania

[edytuj | edytuj kod]

Sunitynib hamuje liczne receptory kinazy tyrozynowej (RTK), które biorą udział we wzroście nowotworów, w neoangiogenezie i w rozsiewie choroby nowotworowej z przerzutami. Sunitynib został zidentyfikowany jako inhibitor receptorów płytkowego czynnika wzrostu, receptorów czynników wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGFR1, VEGFR2 i VEGFR3), receptorów czynnika komórek pnia (KIT), kinazy tyrozynowej podobnej do Fms-3 (FLT3), receptorów czynnika stymulującego powstawanie kolonii (CSF-1R) i receptorów glejopochodnego czynnika neurotroficznego (ang. RET). W testach biochemicznych i komórkowych podstawowy metabolit sunitynibu wykazuje działanie podobne do sunitynibu[4].

Właściwości farmakokinetyczne

[edytuj | edytuj kod]

Wchłanianie

[edytuj | edytuj kod]

Po podaniu doustnym sunitynibu maksymalne stężenie (Cmax) stwierdza się na ogół po upływie 6 – 12 godzin (Tmax). Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną sunitynibu[5].

Dystrybucja

[edytuj | edytuj kod]

W badaniach in vitro stopień wiązania się sunitynibu i jego podstawowego czynnego metabolitu z ludzkimi białkami osocza wynosił odpowiednio 95% i 90% niezależnie od stężenia. Pozorna objętość dystrybucji (Vd) w przypadku sunitynibu była znaczna – 2230 l, co wskazuje na penetrację leku do tkanek[6].

Biotransformacja

[edytuj | edytuj kod]

Sunitynib jest metabolizowany przede wszystkim przez izoenzym CYP3A4 cytochromu P450, który katalizuje reakcję powstawania głównego czynnego metabolitu dietylu sunitynibu podlegającego dalszemu metabolizmowi katalizowanemu przez ten sam izoenzym[7].

Eliminacja

[edytuj | edytuj kod]

Substancja czynna jest wydalana przede wszystkim z kałem (61%), natomiast przez nerki ulega wydaleniu 16% podanej dawki w postaci niezmienionej i metabolitów.[8]

Częste i bardzo częste działania niepożądane

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Therapeutic Uses. pubchem. [dostęp 2015-05-15].
  2. SUTENT® w nowotworach neuroendokrynnych trzustki. www.alivia.org.pl. [dostęp 2015-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  3. AOTM: Stanowisko nr 19/05/2009 z dnia 2 marca 2009 r. w sprawie finansowania sunitynibu (Sutent®) w leczeniu zaawansowanego raka nerki z przerzutami. [dostęp 2010-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-02)]. (pol.).
  4. L. Sun, C. Liang, S. Shirazian, Y. Zhou i inni. Discovery of 5-[5-fluoro-2-oxo-1,2- dihydroindol-(3Z)-ylidenemethyl]-2,4- dimethyl-1H-pyrrole-3-carboxylic acid (2-diethylaminoethyl)amide, a novel tyrosine kinase inhibitor targeting vascular endothelial and platelet-derived growth factor receptor tyrosine kinase. „J Med Chem”. 46 (7), s. 1116–1119, Mar 2003. DOI: 10.1021/jm0204183. PMID: 12646019. 
  5. A. Lindauer, P. Di Gion, F. Kanefendt, D. Tomalik-Scharte i inni. Pharmacokinetic/pharmacodynamic modeling of biomarker response to sunitinib in healthy volunteers. „Clin Pharmacol Ther”. 87 (5), s. 601–608, May 2010. DOI: 10.1038/clpt.2010.20. PMID: 20376000. 
  6. S.P. Ivy, J.Y. Wick, B.M. Kaufman. An overview of small-molecule inhibitors of VEGFR signaling. „Nat Rev Clin Oncol”. 6 (10), s. 569–579, Oct 2009. DOI: 10.1038/nrclinonc.2009.130. PMID: 19736552. 
  7. R. Roskoski. Sunitinib: a VEGF and PDGF receptor protein kinase and angiogenesis inhibitor. „Biochem Biophys Res Commun”. 356 (2), s. 323–328, May 2007. DOI: 10.1016/j.bbrc.2007.02.156. PMID: 17367763. 
  8. N.P. van Erp, H. Gelderblom, H.J. Guchelaar. Clinical pharmacokinetics of tyrosine kinase inhibitors. „Cancer Treat Rev”. 35 (8), s. 692–706, Dec 2009. DOI: 10.1016/j.ctrv.2009.08.004. PMID: 19733976. 
  9. S. Sahai, B.L. Swick. Hyperkeratotic eruption, hand-foot skin reaction, facial erythema, and stomatitis secondary to multi-targeted kinase inhibitor sorafenib. „Int J Dermatol”. 49 (10), s. 1203–1206, Oct 2010. DOI: 10.1111/j.1365-4632.2010.04606.x. PMID: 20883411. 
  10. G. Aparicio-Gallego, F.J. Afonso-Afonso, L. León-Mateos, J.L. Fírvida-Pérez i inni. Molecular basis of hypertension side effects induced by sunitinib. „Anticancer Drugs”, Oct 2010. DOI: 10.1097/CAD.0b013e3283403806. PMID: 20938340. 
  11. EMA: Charakterystyka produktu leczniczego sunitynibu (Sutent®). [dostęp 2010-11-02]. (pol.).