Grand Prix Bahrajnu 2010

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Bahrajnu 2010
2010 Formula 1 Gulf Air Bahrain Grand Prix
1. wyścig z 19 w sezonie
821. Grand Prix Formuły 1
Tor Bahrain International Circuit
Bahrajn Bahrain International Circuit
Data

12–14 marca 2010

Trasa
Liczba okrążeń

49

Długość okrążenia

6,299 km

Dystans

308,405 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

24 kierowców

Zakwalifikowało się

24 kierowców

Ukończyło wyścig

17 kierowców

Wyniki
Pole position

Sebastian Vettel
(1:54,101, Red Bull)

Zwycięzca

Fernando Alonso
(1h39:20,396, Ferrari)

Najszybsze
okrążenie

Fernando Alonso
(1:58,287, Ferrari)

1. Grand Prix w sezonie 2010
Następne

Grand Prix Australii

Grand Prix Bahrajnu
2009 2010 2011
Multimedia w Wikimedia Commons
Bahrajn Grand Prix Bahrajnu 2010
Fernando Alonso (Ferrari) – zwycięzca wyścigu i autor najszybszego okrążenia
Felipe Massa (Ferrari) – 2. miejsce
Lewis Hamilton (McLaren) – 3. miejsce
Sebastian Vettel (Red Bull) – pole position
Parada kierowców przed startem wyścigu
Witalij Pietrow – pierwszy rosyjski kierowca Formuły 1, za kierownicą bolidu Renault R30
Powracający po trzech latach przerwy siedmiokrotny mistrz świata – Michael Schumacher w bolidzie Mercedes MGP W01
Jarno Trulli w bolidzie powracającego do Formuły 1 zespołu Lotus F1 Racing
Bruno Senna – siostrzeniec trzykrotnego mistrza świata – Ayrtona Senny, w bolidzie debiutującego w Formule 1 zespołu HRT
Robert Kubica podczas swojego debiutu w zespole Renault
Lucas Di Grassi w swoim pierwszym wyścigu w Formule 1, w bolidzie nowego zespołu Virgin
Kamui Kobayashi debiutujący w barwach powracającego do Formuły 1 zespołu Petera Saubera
Mistrz świata z 2009 roku – Jenson Button podczas swojego pierwszego wyścigu w teamie McLaren

Grand Prix Bahrajnu 2010 (oryg. 2010 Formula 1 Gulf Air Bahrain Grand Prix) – wyścig będący inauguracyjną rundą Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2010. Weekend Grand Prix odbył się w dniach 12–14 marca 2010 roku na torze Bahrain International Circuit na pustyni As-Sachir. Było to siódme Grand Prix Bahrajnu w historii (wszystkie odbyły się na tym torze). Pierwszy raz od sezonu 2006, wyścig ten był rundą otwierającą sezon i po raz pierwszy odbył się on na wydłużonym układzie toru, który służył wcześniej do rozgrywania wyścigów długodystansowych[1][2].

Wyścig zakończył się dubletem zespołu Ferrari – Fernando Alonso jako pierwszy minął linię mety, Felipe Massa zajął drugą pozycję. Podium uzupełnił Lewis Hamilton z McLarena, a zdobywca pole position – Sebastian Vettel z Red Bulla ukończył wyścig na 4. pozycji[3].

Opis weekendu Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Tło wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Wyścig ten był debiutem zespołów HRT oraz Virgin, a także powrotem do stawki Mercedesa, który po zakończeniu sezonu 2009 przejął zespół Brawn GP[4], Lotusa, który wrócił do stawki po 16. latach dzięki wsparciu malezyjskiej spółki 1Malaysia F1 Team Sdn Bhd i szefa Tune Group – Tony’ego Fernandesa[5] oraz Saubera – zespołu prowadzonego przez Petera Saubera, który odkupił udziały w zespole BMW Sauber, jednak zachował w nazwie człon BMW[6].

Był to pierwszy wyścig w Formule 1 dla Nico Hülkenberga, który zadebiutował za kierownicą Williamsa[7], Lucasa di Grassi, który zadebiutował w zespole Virgin[8], Witalija Pietrowa, który został kierowcą Renault[9] oraz Karuna Chandhoka[10] i Bruno Senny[11], dla których był to pierwszy wyścig w zespole HRT. Pietrow to pierwszy rosyjski kierowca Formuły 1; Chandhok to drugi, po Narainie Karthikeyanie, hinduski kierowca Formuły 1; Senna to siostrzeniec trzykrotnego mistrza świata – Ayrtona Senny.

Mistrz świata z 2009 roku – Jenson Button przeniósł się z zespołu Brawn GP do McLarena[12]. Siedmiokrotny mistrz świata – Michael Schumacher po 3 latach przerwy powrócił do Formuły 1 w zespole Mercedes GP[13], a jego partnerem zespołowym został Nico Rosberg, który w sezonie 2009 reprezentował barwy zespołu Williams[14]. Felipe Massa powrócił po kontuzji odniesionej podczas Grand Prix Węgier, a Timo Glock powrócił z zespołem Virgin po wypadku podczas Grand Prix Japonii. Robert Kubica został kierowcą zespołu Renault[15], zajął on tam miejsce Fernando Alonso, który przeniósł się do Ferrari[16]. Rubens Barrichello, który w sezonie 2009 był kierowcą zespołu Brawn GP, przeniósł się do Williamsa. Jarno Trulli i Heikki Kovalainen zostali kierowcami Lotusa, pierwszy przeniósł się tam z Toyoty, a drugi z McLarena[17]. Pedro de la Rosa – wieloletni kierowca testowy McLarena oraz Kamui Kobayashi, który był kierowcą testowym Toyoty w sezonie 2009, zostali kierowcami zespołu BMW Sauber[18][19].

W wyścigu wystartowali wszyscy poprzedni zwycięzcy tego wyścigu: Jenson Button (zwycięzca z sezonu 2009), Felipe Massa (2007 i 2008), Fernando Alonso (2005 i 2006) oraz Michael Schumacher (2004).

Był to pierwszy wyścig od Grand Prix Australii w 1993 roku, w którym zakazane było dotankowywanie bolidów podczas wyścigu[20]. W tym wyścigu zadebiutował także nowy system punktacji dający dużą przewagę zwycięzcy wyścigu[21]. W wyścigu tym wystartowało także największa stawka kierowców od 1995 roku.

Po raz pierwszy podczas wyścigu sędziom pomagał były kierowca Formuły 1, był nim czterokrotny mistrz świata – Alain Prost[22][23][24].

Sesje treningowe[edytuj | edytuj kod]

Kierowca zespołu Force India – Adrian Sutil ustanowił najlepszy czas w pierwszej piątkowej sesji treningowej. Kolejne miejsca zajęli kierowca Ferrari – Fernando Alonso, Robert Kubica (Renault), Felipe Massa (Ferrari), Jenson Button, Lewis Hamilton (obaj McLaren). Powracający po trzech latach przerwy, siedmiokrotny mistrz świata Michael Schumacher uplasował się na 10. miejscu, dwa miejsca niżej od swojego kolegi z zespołu Mercedes GP – Nico Rosberga. Z nowych zespołów tylko kierowcom Lotusa – Heikiemu Kovalainenowi i Jarno Trullemu oraz Timo Glockowi z zespołu Virgin udało się ustanowić czasy okrążenia. Drugi kierowca zespołu Virgin – Lucas Di Grassi oraz Bruno Senna (HRT) wyjechali jedynie na okrążenia instalacyjne[25], gdyż ich bolidy nie były do końca zmontowane, a Karun Chandhok z tego samego powodu w ogóle nie pojawił się na torze[26][27][28].

W drugim treningu najlepszy czas uzyskał Nico Rosberg, trzeci był jego kolega z zespołu – Michael Schumacher, a przedzielił ich Lewis Hamilton. Na torze pojawili się także kierowcy nowych zespołów, jednak ich czasy znacznie odstawały od reszty stawki, najlepsze czasy z nowych zespołów uzyskali kierowcy Lotusa, a Bruno Senna uzyskał nieco lepszy czas od najlepszego kierowcy azjatyckiej serii GP2. Problemy z bolidem miał kierowca Toro Rosso – Sébastien Buemi, który wyjechał tylko na jedno okrążenie instalacyjne i nie ustanowił żadnego czasu, a Karun Chandhok po raz kolejny nie wyjechał na tor[29][30][31].

Fernando Alonso zakończył sobotnią sesję treningową przed pierwszym wyścigiem sezonu z najlepszym czasem, uzyskując lepszy czas od drugiego Nico Rosberga i trzeciego Marka Webbera (Red Bull), ósmy czas uzyskał Robert Kubica. Bolidy nowych zespołów po raz kolejny uzyskiwały słabe czasy, tym razem najlepszy czas wśród nowych zespołów uzyskał Timo Glock, jednak podczas przejazdu od samochodu odpadło mu lewe, przednie koło; jego kolega z zespołu – Lucas Di Grassi nie uzyskał żadnego czasu okrążenia, pojawił się na torze tylko po to by wykonać okrążenia instalacyjne, a Karun Chandhok znowu nie pojawił się na torze[32][33][34].

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej części sesji kwalifikacyjnej brali udział wszyscy zawodnicy, w tym Karun Chandhok z HRT, który nie pojawił się na torze w żadnej z sesji treningowych. Najlepszy czas uzyskał Fernando Alonso, drugi wynik uzyskał kierowca Red Bulla – Sebastian Vettel, a trzeci Adrian Sutil z Force India. Robert Kubica wywalczył ósmy rezultat. Stawkę kierowców, którzy awansowali do drugiego bloku kwalifikacji zamknęli kierowcy Saubera – Pedro de la Rosa i Kamui Kobayashi. Do drugiej części kwalifikacji nie udało się awansować Jaime Alguersuariemu z Toro Rosso oraz żadnemu kierowcy z nowych zespołów. Ostatni czas uzyskał Karun Chandhok, był on wolniejszy od najszybszego Fernando Alonso o ponad 10 sekund, a najszybszy kierowca z nowych zespołów – Timo Glock stracił do lidera ponad 5 sekund[35][36].

Najlepszy czas w drugiej części "czasówki" uzyskał Sebastian Vettel, trzeci był jego kolega z zespołu – Mark Webber, a przedzielił ich Fernando Alonso. Do finałowej części sesji kwalifikacyjnej z siódmym czasem awansował Robert Kubica. Ostatnie miejsce premiowane awansem do kolejnej części kwalifikacji uzyskał mistrz świata z 2009 roku, kierowca McLarena – Jenson Button. Na drugim bloku swój występ w kwalifikacjach zakończyli obaj kierowcy Williamsa: Rubens Barrichello i Nico Hülkenberg, Vitantonio Liuzzi (Force India), Pedro de la Rosa, Kamui Kobayashi, Sébastien Buemi (Toro Rosso) oraz kolega Roberta Kubicy z zespołu Renault – Witalij Pietrow[35][37].

W decydującej rundzie sesji kwalifikacyjnej najlepszy wynik, a co za tym idzie pole position wywalczył Sebastian Vettel, drugi czas uzyskał Felipe Massa, a zaraz za nim uplasował się jego partner z zespołu – Fernando Alonso. Czwarte pole startowe wywalczył mistrz świata z 2008 roku, kierowca zespołu McLaren – Lewis Hamilton. Z trzeciej linii do wyścigu mieli ruszyć Nico Rosberg oraz kierowca zespołu Red Bull – Mark Webber, a za nimi w czwartej linii mieli się ustawić do wyścigu byli mistrzowie świata: Michael Schumacher i Jenson Button. Dziewiątą pozycje wywalczył jedyny polak w Formule 1 – Robert Kubica, a ostatnie miejsce w trzecim bloku "czasówki" zajął Adrian Sutil[35][38][39].

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Na starcie wyścigu Sebastian Vettel utrzymał pierwszą pozycję wywalczoną w kwalifikacjach. Na kolejnych pozycjach doszło jednak do rotacji między kierowcami Ferrari – startujący z drugiego pola Felipe Massa został wyprzedzony przez Fernando Alonso. Pozycje na starcie zyskali także obaj kierowcy Mercedesa: Nico Rosberg po wyprzedzeniu Lewisa Hamiltona zajmował czwartą pozycję, natomiast Michael Schumacher poradził sobie z szóstym na starcie Markiem Webberem. Na drugim zakręcie doszło do kontaktu pomiędzy Adrianem Sutilem a Robertem Kubicą; po poślizgu obaj mogli kontynuować wyścig, ale spadli na odległe pozycje. Po tym zdarzeniu obaj wzięli się za odrabianie strat, na czwartym okrążeniu Kubica zajmował 16. pozycję, a Sutil – 18. Największy awans na starcie wyścigu zaliczył partner Roberta Kubicy z zespołu Renault – Witalij Pietrow, który awansował z 17. na 11. miejsce.

Tymczasem Karun Chandhok po wypadku zakończył swoją jazdę w wyścigu, a chwilę później Lucas Di Grassi był zmuszony wycofać się z rywalizacji z powodu awarii układu hydraulicznego. Kłopoty miał także reprezentant zespołu Williams – Nico Hülkenberg, któremu pękła tylna opona, jednak po wizycie w alei serwisowej powrócił na tor na ostatniej pozycji. W tym czasie Adrian Sutil wyprzedził kierowcę Lotusa – Heikkiego Kovalainena i zbliżył się do Roberta Kubicy, który nie mógł uporać się z Sébastienem Buemim. Na 11. okrążeniu awaria układu hydraulicznego zmusiła Kamuiego Kobayashiego do wycofania się z dalszej rywalizacji.

Po przejechaniu dziesięciu okrążeń kolejność w pierwszej dziesiątce przedstawiała się następująco: Sebastian Vettel, Fernando Alonso (strata 3,1s), Felipe Massa (+5,2s), Nico Rosberg (+12,8s), Lewis Hamilton (+13,5s), Michael Schumacher (+16,9s), Mark Webber (+17,6s), Jenson Button (+19,8s), Vitantonio Liuzzi (+24,2s) oraz Rubens Barrichello (+27,9s).

Jako pierwszy, na 12. okrążeniu, na planowany postój zjawił się Bruno Senna. Później na swój pierwszy pit stop zjechali kierowcy Renault: Robert Kubica i Witalij Pietrow. Podczas postoju Rosjanina w jego bolidzie wykryto usterkę zawieszenia i był on zmuszony zakończyć wyścig. Lewis Hamilton, Michael Schumacher i Adrian Sutil zjechali na swój postój na 15. okrążeniu, po nich, na 16. kółku w boksach pojawili się Fernando Alonso, Nico Rosberg, Mark Webber oraz Jenson Button, a na 17. okrążeniu lider wyścigu – Sebastian Vettel oraz Felipe Massa pojawili się w alei serwisowej. Po serii pit-stopów kolejność w czołówce nie uległa większym zmianom i tak nadal na prowadzeniu był Sebastian Vettel, przed Fernando Alonso i Felipe Massą. W czołowej dziesiątce bez postoju byli Vitantonio Liuzzi oraz Rubens Barrichello, którzy zajmowali kolejno 4. i 5. miejsce. Jadący za nimi Lewis Hamilton na 18. okrążeniu wyprzedził Rubensa Barrichello. Brazylijczyk następnie zjechał na swój postój, po którym wyjechał na tor na 11. pozycji, tuż za Sébastienem Buemim. Na kolejnym okrążeniu w boksach pojawił się Vitantonio Liuzzi, który powrócił na tor przed Rubensem Barrichello – na 10. miejscu. Bez postoju pozostało trzech kierowców: Sébastien Buemi, Heikki Kovalainen oraz Jarno Trulli (kolejno 9., 17. i 18. miejsce). Tymczasem z rywalizacji wycofali się: Timo Glock, który miał problemy ze skrzynią biegów, oraz Bruno Senna, któremu posłuszeństwa odmówił silnik.

Na 22. okrążeniu dzięki udanemu manewrowi wyprzedzania w pierwszym zakręcie Vitantonio Liuzzi znalazł się przed Sébastienem Buemim. Dwa okrążenia później w tym samym miejscu Robert Kubica wyprzedził Pedro de la Rosę i awansował na 12. pozycję. Przed nim znajdował się Sébastien Buemi, którego tempo było wyraźnie gorsze od tempa Polaka i szybko został przez niego wyprzedzony. Na następnym okrążeniu Szwajcar zjechał do swoich mechaników, a po powrocie na tor znalazł się na 15. miejscu. Na swój pierwszy i jedyny postój zjechał także Jarno Trulli.

Tymczasem Fernando Alonso znacząco zbliżył się do lidera wyścigu – Sebastiana Vettela i na 28. okrążeniu jego strata wynosiła 2,4 sekundy. Najszybszym kierowcą na torze był wtedy Jaime Alguersuari, który ustanowił najlepszy czas okrążenia, jednak na kolejnym okrążeniu jego czas został poprawiony przez Fernando Alonso, który zbliżył się do Sebastiana Vettela na 1,5 sekundy. Na następnym okrążeniu Hiszpan był już niewiele ponad sekundę za liderem wyścigu, jednak na 31. okrążeniu kierowca Red Bulla przyśpieszył i zaczął powiększać swoją przewagę nad dwukrotnym mistrzem świata – Fernando Alonso. W tym czasie z rywalizacji wycofał się Pedro de la Rosa, któremu posłuszeństwa odmówił układ hydrauliczny. Chwilę potem lider wyścigu – Sebastian Vettel zaczął uskarżać się przez radio na problemy z utratą mocy, przez co zaczął jechać wolniej i tak w końcówce 34. okrążenia został wyprzedzony przez Fernando Alonso, a chwilę później przed nim znalazł się także Felipe Massa. Na 38. okrążeniu borykający się z problemami Niemiec stracił pozycję na rzecz Lewisa Hamiltona, po czym został poinformowany przez zespół, że powodem jego problemów jest usterka układu wydechowego i nie mogą nic na to poradzić. Z kolei Lewis Hamilton zaczął uskarżać się na wibrację w przedniej części bolidu, ale nie przeszkadzało mu to w utrzymaniu dobrego tempa. W tym czasie na miejscach 6-8 toczyła się walka pomiędzy Michaelem Schumacherem, Jensonem Buttonem oraz Markiem Webberem, jednak po kilku okrążeniach odległość między nimi zwiększyła się. Sebastian Vettel mimo problemów utrzymywał w miarę równe tempo, starając się zapobiec wyprzedzeniu przez Nico Rosberga. Problemy z bolidem wyeliminowały Sébastiena Buemiego i Jarno Trullego, jednak ich rezultaty zostały zaliczone gdyż przejechali ponad 90% wyścigu.

Wyścig zakończył się dubletem zespołu Ferrari – Fernando Alonso jako pierwszy minął linię mety, Felipe Massa zajął drugą pozycję. Podium uzupełnił Lewis Hamilton z McLarena, zdobywca pole position – Sebastian Vettel z Red Bulla ukończył wyścig na 4. pozycji, a na dalszych miejscach uplasowali się dwaj kierowcy Mercedesa: Nico Rosberg i Michael Schumacher, a pierwszą dziesiątkę zamknęli kolejno: Jenson Button, Mark Webber, Vitantonio Liuzzi oraz Rubens Barrichello. Jedyny Polak w Formule 1 – Robert Kubica ukończył wyścig poza punktowaną dziesiątką – na 11. pozycji[40][41][42]. Najszybsze okrążenie w wyścigu uzyskał jego zwycięzca – Fernando Alonso[43][44].

Po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Po wyścigu zaczęto krytykować „nową” Formułę 1. Szef McLarena – Martin Whitmarsh stwierdził, że Formule 1 potrzebna jest poprawa widowiskowości[45][46][47]. Wielu kierowców także stwierdziło, że wyścigi przekształciły się w jednostajną procesję[45][48]. Pojawiły się też głosy, aby wprowadzić drugi przymusowy postój[45][49][50]. Także były kierowca i ekspert BBC – David Coulthard skrytykował widowiskowość wyścigu, obwiniając o to byłego szefa Fédération Internationale de l’Automobile Maxa Mosleya[51][52]. Wśród wielu ekspertów powiązanych z FIA pojawiły się głosy jakoby w Formule 1 brakowało chęci do wprowadzenia zmian[53][54].

Jedną z niewielu osób, która nie zgodziła się z krytyką był były mistrz świata – Alain Prost, który był sędzią podczas wyścigu. Stwierdził on, że z krytyką trzeba jeszcze poczekać[55].

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
1 Wielka Brytania Jenson Button Vodafone McLaren Mercedes McLaren MP4-25 Mercedes-Benz FO108X B
2 Wielka Brytania Lewis Hamilton Vodafone McLaren Mercedes McLaren MP4-25 Mercedes-Benz FO108X B
3 Niemcy Michael Schumacher Mercedes GP Petronas F1 Team Mercedes MGP W01 Mercedes-Benz FO108X B
4 Niemcy Nico Rosberg Mercedes GP Petronas F1 Team Mercedes MGP W01 Mercedes-Benz FO108X B
5 Niemcy Sebastian Vettel Red Bull Racing Red Bull RB6 Renault RS27-2010 B
6 Australia Mark Webber Red Bull Racing Red Bull RB6 Renault RS27-2010 B
7 Brazylia Felipe Massa Scuderia Marlboro Ferrari Ferrari F10 Ferrari 056 B
8 Hiszpania Fernando Alonso Scuderia Marlboro Ferrari Ferrari F10 Ferrari 056 B
9 Brazylia Rubens Barrichello AT&T WilliamsF1 Team Williams FW32 Cosworth CA2010 B
10 Niemcy Nico Hülkenberg AT&T WilliamsF1 Team Williams FW32 Cosworth CA2010 B
11 Polska Robert Kubica Renault F1 Team Renault R30 Renault RS27-2010 B
12 Rosja Witalij Pietrow Renault F1 Team Renault R30 Renault RS27-2010 B
13 Niemcy Adrian Sutil Force India Formula One Team Force India VJM03 Mercedes-Benz FO108X B
14 WłochyVitantonio Liuzzi Force India Formula One Team Force India VJM03 Mercedes-Benz FO108X B
15 Szwajcaria Sébastien Buemi Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR5 Ferrari 056 B
16 Hiszpania Jaime Alguersuari Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR5 Ferrari 056 B
17 Włochy Jarno Trulli Lotus F1 Racing Lotus T127 Cosworth CA2010 B
18 Finlandia Heikki Kovalainen Lotus F1 Racing Lotus T127 Cosworth CA2010 B
19 Indie Karun Chandhok HRT F1 Team Hispania F110 Cosworth CA2010 B
20 Brazylia Bruno Senna HRT F1 Team Hispania F110 Cosworth CA2010 B
21 Hiszpania Pedro de la Rosa BMW Sauber F1 Team BMW Sauber C29 Ferrari 056 B
22 Japonia Kamui Kobayashi BMW Sauber F1 Team BMW Sauber C29 Ferrari 056 B
23 Niemcy Timo Glock Virgin Racing Virgin VR-01 Cosworth CA2010 B
24 Brazylia Lucas Di Grassi Virgin Racing Virgin VR-01 Cosworth CA2010 B
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Sesje treningowe[edytuj | edytuj kod]

Sesja Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
1 14 Niemcy Adrian Sutil[26] Force India-Mercedes 1:56,583 18
2 4 Niemcy Nico Rosberg[29] Mercedes 1:55,409 23
3 8 Hiszpania Fernando Alonso[32] Ferrari 1:54,099 14

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Poz. Nr Kierowca Konstruktor Q1 Q2 Q3 Poz. s.
III etap
1 5 Niemcy Sebastian Vettel[56] Red Bull-Renault 1:55,029 1:53,883 1:54,101 1
2 7 Brazylia Felipe Massa Ferrari 1:55,313 1:54,331 1:54,242 2
3 8 Hiszpania Fernando Alonso Ferrari 1:54,612 1:54,172 1:54,608 3
4 2 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 1:55,341 1:54,707 1:55,217 4
5 4 Niemcy Nico Rosberg Mercedes 1:55,463 1:54,682 1:55,241 5
6 6 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 1:55,298 1:54,318 1:55,284 6
7 3 Niemcy Michael Schumacher Mercedes 1:55,593 1:55,105 1:55,524 7
8 1 Wielka Brytania Jenson Button McLaren-Mercedes 1:55,715 1:55,168 1:55,672 8
9 11 Polska Robert Kubica Renault 1:55,511 1:54,963 1:55,885 9
10 14 Niemcy Adrian Sutil Force India-Mercedes 1:55,213 1:54,996 1:56,309 10
II etap
11 9 Brazylia Rubens Barrichello Williams-Cosworth 1:55,969 1:55,330 - 11
12 15 Włochy Vitantonio Liuzzi Force India-Mercedes 1:55,628 1:55,623 - 12
13 10 Niemcy Nico Hülkenberg Williams-Cosworth 1:56,375 1:55,857 - 13
14 22 Hiszpania Pedro de la Rosa BMW Sauber-Ferrari 1:56,428 1:56,237 - 14
15 16 Szwajcaria Sébastien Buemi Toro Rosso-Ferrari 1:56,189 1:56,265 - 15
16 23 Japonia Kamui Kobayashi BMW Sauber-Ferrari 1:56,541 1:56,270 - 16
17 12 Rosja Witalij Pietrow Renault 1:56,167 1:56,619 - 17
I etap
18 17 Hiszpania Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari 1:57,071 - - 18
19 24 Niemcy Timo Glock Virgin-Cosworth 1:59,728 - - 19
20 18 Włochy Jarno Trulli Lotus-Cosworth 1:59,852 - - 20
21 19 Finlandia Heikki Kovalainen Lotus-Cosworth 2:00,313 - - 21
22 25 Brazylia Lucas Di Grassi Virgin-Cosworth 2:00,587 - - 22
23 21 Brazylia Bruno Senna HRT-Cosworth 2:03,204 - - PIT[3]
24 20 Indie Karun Chandhok HRT-Cosworth 2:04,904 - - PIT[3]
Poz. Nr Kierowca Konstruktor Q1 Q2 Q3 Poz. s.

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Awans 2 8 Hiszpania Fernando Alonso[3] Ferrari 49 1h39m20,396 25 pkt
2 Bez zmian 7 Brazylia Felipe Massa Ferrari 49 +0:16,099 18 pkt
3 Awans 1 2 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 49 +0:23,182 15 pkt
4 Spadek 3 5 Niemcy Sebastian Vettel Red Bull-Renault 49 +0:38,713 12 pkt
5 Bez zmian 4 Niemcy Nico Rosberg Mercedes 49 +0:40,263 10 pkt
6 Awans 1 3 Niemcy Michael Schumacher Mercedes 49 +0:44,180 8 pkt
7 Awans 1 1 Wielka Brytania Jenson Button McLaren-Mercedes 49 +0:45,260 6 pkt
8 Spadek 2 6 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 49 +0:46,308 4 pkt
9 Awans 3 15 Włochy Vitantonio Liuzzi Force India-Mercedes 49 +0:53,089 2 pkt
10 Awans 1 9 Brazylia Rubens Barrichello Williams-Cosworth 49 +1:02,400 1 pkt
11 Spadek 2 11 Polska Robert Kubica Renault 49 +1:09,093
12 Spadek 2 14 Niemcy Adrian Sutil Force India-Mercedes 49 +1:22,958
13 Awans 5 17 Hiszpania Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari 49 +1:32,656
14 Spadek 1 10 Niemcy Nico Hülkenberg Williams-Cosworth 48 +1 okr.
15 Awans 6 19 Finlandia Heikki Kovalainen Lotus-Cosworth 47 +2 okr.
16 Spadek 1 16 Szwajcaria Sébastien Buemi Toro Rosso-Ferrari 46 +3 okr. elektronika
17 Awans 3 18 Włochy Jarno Trulli Lotus-Cosworth 46 +3 okr. układ hydrauliczny
Niesklasyfikowani
  22 Hiszpania Pedro de la Rosa BMW Sauber-Ferrari 28 układ hydrauliczny
  21 Brazylia Bruno Senna HRT-Cosworth 17 silnik, wystartował z boksów
  24 Niemcy Timo Glock Virgin-Cosworth 16 skrzynia biegów
  12 Rosja Witalij Pietrow Renault 13 zawieszenie
  23 Japonia Kamui Kobayashi BMW Sauber-Ferrari 11 układ hydrauliczny
  25 Brazylia Lucas Di Grassi Virgin-Cosworth 2 układ hydrauliczny
  20 Indie Karun Chandhok HRT-Cosworth 1 wypadek, wystartował z boksów
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenia[edytuj | edytuj kod]

P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas Odstęp Strata
1 4 Hiszpania Fernando Alonso[43] Ferrari B 45 1:58,287 - -
2 14 Niemcy Adrian Sutil Force India-Mercedes B 49 1:59,393 1,106 1,106
3 6 Australia Mark Webber Red Bull-Renault B 45 1:59,487 0,094 1,200
4 2 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes B 42 1:59,560 0,073 1,273
5 7 Brazylia Felipe Massa Ferrari B 38 1:59,732 0,172 1,445
6 9 Brazylia Rubens Barrichello Williams-Cosworth B 47 1:59,833 0,101 1,546
7 15 Włochy Vitantonio Liuzzi Force India-Mercedes B 39 1:59,906 0,073 1,619
8 17 Hiszpania Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari B 28 1:59,964 0,058 1,677
9 1 Wielka Brytania Jenson Button McLaren-Mercedes B 45 1:59,970 0,006 1,683
10 16 Szwajcaria Sébastien Buemi Toro Rosso-Ferrari B 41 2:00,080 0,110 1,793
11 3 Niemcy Michael Schumacher Mercedes B 45 2:00,204 0,124 1,917
12 5 Niemcy Sebastian Vettel Red Bull-Renault B 32 2:00,218 0,014 1,931
13 4 Niemcy Nico Rosberg Mercedes B 45 2:00,236 0,018 1,949
14 11 Polska Robert Kubica Renault B 33 2:00,474 0,238 2,187
15 10 Niemcy Nico Hülkenberg Williams-Cosworth B 34 2:01,401 0,927 3,114
16 22 Hiszpania Pedro de la Rosa BMW Sauber-Ferrari B 27 2:01,650 0,249 3,363
17 19 Finlandia Heikki Kovalainen Lotus-Cosworth B 47 2:02,701 1,051 4,414
18 18 Włochy Jarno Trulli Lotus-Cosworth B 34 2:02,930 0,229 4,643
19 12 Rosja Witalij Pietrow Renault B 7 2:04,307 1,377 6,020
20 23 Japonia Kamui Kobayashi BMW Sauber-Ferrari B 4 2:05,044 0,737 6,757
21 24 Niemcy Timo Glock Virgin-Cosworth B 11 2:07,062 2,018 8,775
22 21 Brazylia Bruno Senna HRT-Cosworth B 14 2:09,127 2,065 10,840
23 25 Brazylia Lucas Di Grassi Virgin-Cosworth B 11 2:09,361 0,234 11,074
24 20 Indie Karun Chandhok HRT-Cosworth B - - - -
P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr Czas Odstęp Strata

Prowadzenie w wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Okrążenia Suma
5 Niemcy Sebastian Vettel 1-33 33
8 Hiszpania Fernando Alonso 34-49 16

Klasyfikacja po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Hiszpania Fernando Alonso 1 25 1 - - - 1 -
2 N Brazylia Felipe Massa 1 18 - 1 - - - -
3 N Wielka Brytania Lewis Hamilton 1 15 - - 1 - - -
4 N Niemcy Sebastian Vettel 1 12 - - - 1 - -
5 N Niemcy Nico Rosberg 1 10 - - - - - -
6 N Niemcy Michael Schumacher 1 8 - - - - - -
7 N Wielka Brytania Jenson Button 1 6 - - - - - -
8 N Australia Mark Webber 1 4 - - - - - -
9 N Włochy Vitantonio Liuzzi 1 2 - - - - - -
10 N Brazylia Rubens Barrichello 1 1 - - - - - -
11 N Polska Robert Kubica 1 0 - - - - - -
12 N Niemcy Adrian Sutil 1 0 - - - - - -
13 N Hiszpania Jaime Alguersuari 1 0 - - - - - -
14 N Niemcy Nico Hülkenberg 1 0 - - - - - -
15 N Finlandia Heikki Kovalainen 1 0 - - - - - -
16 N Szwajcaria Sébastien Buemi 1 0 - - - - - -
17 N Włochy Jarno Trulli 1 0 - - - - - -
Niesklasyfikowani
- Hiszpania Pedro de la Rosa 1 - - - - - - 1
- Brazylia Bruno Senna 1 - - - - - - 1
- Niemcy Timo Glock 1 - - - - - - 1
- Rosja Witalij Pietrow 1 - - - - - - 1
- Japonia Kamui Kobayashi 1 - - - - - - 1
- Brazylia Lucas Di Grassi 1 - - - - - - 1
- Indie Karun Chandhok 1 - - - - - - 1
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]

P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 N Włochy Ferrari 2 43 1 1 - - 1 -
2 N Wielka Brytania McLaren-Mercedes 2 21 - - 1 - - -
3 N Niemcy Mercedes 2 18 - - - - - -
4 N Austria Red Bull-Renault 2 16 - - - 1 - -
5 N Indie Force India-Mercedes 2 2 - - - - - -
6 N Wielka Brytania Williams-Cosworth 2 1 - - - - - -
7 N Francja Renault 2 0 - - - - - 1
8 N Włochy Toro Rosso-Ferrari 2 0 - - - - - -
9 N Malezja Lotus-Cosworth 2 0 - - - - - -
Niesklasyfikowani
- Hiszpania HRT-Cosworth 2 - - - - - - 2
- Szwajcaria BMW Sauber-Ferrari 2 - - - - - - 2
- Wielka Brytania Virgin-Cosworth 2 - - - - - - 2
P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Imprezy towarzyszące[edytuj | edytuj kod]

Damon Hill w bolidzie Williams FW18 podczas parady byłych mistrzów świata Formuły 1
John Surtees w bolidzie Ferrari 158 podczas parady byłych mistrzów świata Formuły 1

Wyścigowi o Grand Prix Bahrajnu towarzyszyły także inne imprezy. Z okazji sześćdziesięciolecia Formuły 1 odbyła się parada byłych mistrzów świata. W trakcie weekendu odbyły się także wyścigi azjatyckiej serii GP2, Porsche Mobil 1 Supercup oraz Chevrolet Super Car Middle East, a także pokazy lotnicze[57].

Parada mistrzów Formuły 1[edytuj | edytuj kod]

Z okazji 60. rocznicy powstania Formuły 1 odbyła się parada żyjących, byłych mistrzów świata[58]. Trzykrotny mistrz – Sir Jackie Stewart poprowadził bolid Matra MS80, w którym zdobył swój pierwszy tytuł mistrzowski w 1969 roku, a jego syn Mark Stewart poprowadził Tyrrella 006, w którym jego ojciec w 1973 roku sięgnął po swój 3. tytuł mistrzowski. Mistrz z 1978 roku – Mario Andretti poprowadził Lotusa 79, a Emerson Fittipaldi, mistrz z 1972 roku, pokierował Lotusem 72. Nigel Mansell, który zdobył tytuł mistrzowski w 1992 roku, poprowadził Ferrari 125 z 1950 roku. Jody Scheckter zaprezentował się na torze w bolidzie Ferrari 312T, w którym wywalczył tytuł w sezonie 1979. Damon Hill, mistrz z 1996 roku poprowadził bolid Williams FW18, jego syn Josh poprowadził Lotusa 49B, w którym jego dziadek – Graham sięgnął po tytuł w 1968 roku. Dwukrotny tryumfator cyklu Grand Prix – Mika Häkkinen poprowadził bolid Mercedes-Benz W196, w którym tytuł mistrzowski w 1954 roku wywalczył Juan Manuel Fangio. Bratanek Fangio – Juan Manuel Fangio II poprowadził Maserati 250F. Mistrz z 1982 roku – Keke Rosberg pokierował Williamsem FW08. Na torze obecni byli także inni dawni mistrzowie świata: Alain Prost, Niki Lauda, Alan Jones, John Surtees, a także najstarszy żyjący mistrz świata – Sir Jack Brabham[59][60].

GP2 Asia Series[edytuj | edytuj kod]

Tryumfatorem pierwszego wyścigu został Luca Filippi (Qi-Meritus), który nie oddał przez cały wyścig swojej pozycji wywalczonej w kwalifikacjach. Podium uzupełnili Davide Valsecchi (iSport) oraz Charles Pic (Arden)[61].

W drugim wyścigu zwycięzcą okazał się Giacomo Ricci (DPR), który na starcie przebił się z czwartej pozycji na czoło stawki, prowadzenia nie oddał do mety. Podium uzupełnili kolejno Sam Bird (ART) i Álvaro Parente (Coloni). Zwycięzca z soboty – Luca Filippi zajął ósmą lokatę[62].

Porsche Supercup[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym wyścigu zwycięzcą został René Rast (Al Faisal Lechner), który obronił swoją pozycję startową. Drugie miejsce zajął Stefan Rosina (Lechner), a podium uzupełnił Jan Seyffarth (Veltins). Robert Lukas i Kuba Giermaziak, reprezentując barwy debiutanckiego polskiego zespołu Verva Racing Team zajęli kolejno 10. i 12. pozycję[63].

Zwycięzcą drugiego wyścigu został także René Rast (Al Faisal Lechner), który startował z pole position, za nim uplasował się jego partner zespołowy – Jeroen Bleekemolen, a podium uzupełnił Nick Tandy. Polacy spisali się gorzej niż w sobotę, Kuba Giermaziak zajął 14. miejsce, a Robert Lucas uplasował się na 20. pozycji[64].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Piotr Bogucki: Bahrajn zmienia konfigurację toru na otwarcie sezonu F1. f1wm.pl, 2010-01-25. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  2. ↑ Dmitrij Bucharow: Гонка в Бахрейне пройдёт по новой конфигурации трассы. f1news.ru, 2010-01-25. [dostęp 2013-07-31]. (ros.).
  3. ↑ a b c d Gulf Air Bahrain Grand Prix 2010 (Wyścig). f1wm.pl. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  4. ↑ Piotr Bogucki: Mercedes przejmuje większościowe udziały w Brawn GP. f1wm.pl, 2009-11-16. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  5. ↑ Michał Roszczyn: Lotus trzynastym zespołem w sezonie 2010. f1wm.pl, 2009-09-15. [dostęp 2010-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-13)]. (pol.).
  6. ↑ Michał Roszczyn: BMW sprzeda jednak zespół F1 Peterowi Sauberowi. f1wm.pl, 2009-11-27. [dostęp 2010-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (pol.).
  7. ↑ Marek Roczniak: Williams potwierdza Barrichello i Hulkenberga w 2010. f1wm.pl, 2009-11-02. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  8. ↑ Mariusz Karolak: Manor oficjalnie zmienia nazwę na Virgin i potwierdza kierowców. f1wm.pl, 2009-12-15. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  9. ↑ Fagaldo: Renault pokazuje światu nowy bolid i potwierdza Pietrowa. f1wm.pl, 2010-01-31. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  10. ↑ Marek Roczniak: HRT przedstawia zespół i Chandhoka jako drugiego kierowcę. f1wm.pl, 2010-03-04. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  11. ↑ Fagaldo: Bruno Senna kierowcą Campos Meta w sezonie 2010. f1wm.pl, 2009-10-31. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  12. ↑ Łukasz Godula: Button drugim kierowcą McLarena w sezonie 2010. f1wm.pl, 2009-11-18. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  13. ↑ Bartosz Pyciarz: Mercedes potwierdził umowę z Schumacherem. f1wm.pl, 2009-12-23. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  14. ↑ Marek Roczniak: Rosberg potwierdzony przez Mercedesa. f1wm.pl, 2009-11-23. [dostęp 2010-07-01]. (pol.).
  15. ↑ Marek Roczniak: Renault potwierdza zatrudnienie Kubicy. f1wm.pl, 2009-10-07. [dostęp 2010-07-01]. (pol.).
  16. ↑ Michał Roszczyn: Ferrari potwierdza Fernando Alonso na sezon 2010. f1wm.pl, 2009-09-30. [dostęp 2010-07-01]. (pol.).
  17. ↑ Trulli, Kovalainen confirmed at Lotus. autosport.com, 2009-12-14. [dostęp 2010-07-01]. (ang.).
  18. ↑ del: Pedro de la Rosa kierowcą Saubera. formula1.pl, 2010-01-19. [dostęp 2010-07-01]. (pol.).
  19. ↑ Marek Roczniak: Kobayashi kierowcą Saubera w sezonie 2010. f1wm.pl, 2009-12-17. [dostęp 2010-07-01]. (pol.).
  20. ↑ Quickmick: FIA potwierdza zakaz tankowania od sezonu 2010. f1wm.pl, 2009-04-30. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  21. ↑ Marek Roczniak: Decyzje podjęte wczoraj przez Komisję F1. f1wm.pl, 2010-02-01. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  22. ↑ Baart: Prost jeszcze kilka razy będzie wspomagał sędziów. f1wm.pl, 2010-03-19. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  23. ↑ black knight: Alain Prost stewardem w sezonie 2010. formula1.pl, 2010-03-12. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  24. ↑ Dmitrij Bucharow: Ален Прост – в четвёрке стюардов Гран При Бахрейна. f1news.ru, 2010-03-11. [dostęp 2013-07-31]. (ros.).
  25. ↑ Słowniczek F1: Okrążenie instalacyjne (ang. Installation lap). f1wm.pl. [dostęp 2010-06-19]. (pol.).
  26. ↑ a b Marek Roczniak: GP Bahrajnu: trening 1 – Sutil najszybszy. f1wm.pl, 2010-03-12. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  27. ↑ kempa007: #1 trening: Sutil najszybszy, Kubica trzeci. formula1.pl, 2010-03-12. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  28. ↑ TRENING 1: Kubica trzeci, najszybszy Sutil. f1.pl, 2009-03-12. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  29. ↑ a b Marek Roczniak: GP Bahrajnu: trening 2 – Rosberg przed Hamiltonem. f1wm.pl, 2010-03-12. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  30. ↑ kempa007: #2 trening: Rosberg z najlepszym czasem. formula1.pl, 2010-03-12. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  31. ↑ TRENING 2: Rosberg na czele. f1.pl, 2009-03-12. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  32. ↑ a b Marek Roczniak: GP Bahrajnu: trening 3 – Alonso najszybszy. f1wm.pl, 2010-03-13. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  33. ↑ kempa007: Alonso najszybszy przed sesją kwalifikacyjną. formula1.pl, 2010-03-13. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  34. ↑ TRENING 3: Popis Alonso, Kubica w dziesiątce. f1.pl, 2009-03-13. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  35. ↑ a b c Marek Roczniak: GP Bahrajnu: opis kwalifikacji. f1wm.pl, 2010-03-13. [dostęp 2010-05-17]. (pol.).
  36. ↑ kempa007: Q1: nie było niespodzianki ze strony nowych ekip. formula1.pl, 2010-03-13. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  37. ↑ kempa007: Q2: Kubica będzie walczył o pole position. formula1.pl, 2010-03-13. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  38. ↑ kempa007: Vettel zdobywa pierwsze pole position w sezonie. formula1.pl, 2010-03-13. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  39. ↑ KWALIFIKACJE: Vettel pokonał Ferrari. f1.pl, 2009-03-13. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  40. ↑ Marek Roczniak: GP Bahrajnu: opis wyścigu. f1wm.pl, 2010-03-14. [dostęp 2010-06-16]. (pol.).
  41. ↑ kempa007: Ferrari szczęśliwie zdobywa dublet w Bahrajnie. formula1.pl, 2010-03-14. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  42. ↑ WYŚCIG: Dublet Ferrari. f1.pl, 2009-03-14. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  43. ↑ a b Gulf Air Bahrain Grand Prix 2010 (Najszybsze okrążenie). f1wm.pl. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
  44. ↑ kempa007: GP Bahrajnu – najszybsze okrążenia. formula1.pl, 2010-03-14. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  45. ↑ a b c Konrad Házi: Whitmarsh nawołuje do poprawy widowiskowości F1. f1wm.pl, 2009-03-15. [dostęp 2010-06-11]. (pol.).
  46. ↑ Simon Strang: Changes urged to improve show. autosport.com, 2009-03-14. [dostęp 2010-06-20]. (ang.).
  47. ↑ kempa007: Whitmarsh nawołuje do pilnych zmian w F1. formula1.pl, 2010-03-14. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  48. ↑ Mariusz Karolak: Webber: F1 jest nudna. f1wm.pl, 2009-03-16. [dostęp 2010-06-11]. (pol.).
  49. ↑ Łukasz Godula & Marek Roczniak: Sutil, Massa i Ecclestone przeciwni natychmiastowym zmianom. f1wm.pl, 2009-03-16. [dostęp 2010-06-11]. (pol.).
  50. ↑ kempa007: Ecclestone prosi o wstrzymanie się z oceną zmian w F1. formula1.pl, 2010-03-15. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  51. ↑ Łukasz Godula: Coulthard obwinia Mosleya za procesję w Bahrajnie. f1wm.pl, 2009-03-16. [dostęp 2010-06-11]. (pol.).
  52. ↑ David Coulthard: Max Mosley's Formula One legacy has left us with soporific spectacle. telegraph.co.uk, 2009-03-16. [dostęp 2010-06-20]. (ang.).
  53. ↑ Marek Roczniak: Eksperci: W F1 nie ma chęci do poprawy widowiskowości. f1wm.pl, 2009-03-18. [dostęp 2010-06-11]. (pol.).
  54. ↑ del: FOTA podyskutuje o "nudzie w F1". formula1.pl, 2010-03-16. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  55. ↑ BBC Sport: Michael Schumacher raises doubts about F1 rule changes. news.bbc.co.uk, 2009-03-14. [dostęp 2010-06-11]. (ang.).
  56. ↑ Gulf Air Bahrain Grand Prix 2010 (Kwalifikacje). f1wm.pl. [dostęp 2010-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-25)]. (pol.).
  57. ↑ 2010 FORMULA 1 GULF AIR BAHRAIN GRAND PRIX – Harmonogram imprezy. insl.pl. [dostęp 2010-06-12]. (pol.).
  58. ↑ Legendy w Bahrajnie. f1wm.pl, 2009-03-12. [dostęp 2010-06-20]. (pol.).
  59. ↑ Paddock Postcard from Bahrain -celebrating F1 racing's 60th. formula1.com, 2009-03-14. [dostęp 2010-06-12]. (ang.).
  60. ↑ Michał Roszczyn: Nelson Piquet Sr i Kimi Raikkonen nie pojawią się w Bahrajnie. f1wm.pl, 2009-03-02. [dostęp 2010-06-12]. (pol.).
  61. ↑ Marek Roczniak: Filippi zapewnił Meritusowi pierwsze zwycięstwo w GP2 Asia. f1wm.pl, 2009-03-13. [dostęp 2010-06-12]. (pol.).
  62. ↑ Bartosz Pyciarz: Ricci dał pierwsze zwycięstwo DPR w Asia Series. f1wm.pl, 2009-03-14. [dostęp 2010-06-12]. (pol.).
  63. ↑ Paweł Zając: Rast wygrywa pierwszy wyścig Supercup, Polacy z punktami. f1wm.pl, 2009-03-13. [dostęp 2010-06-12]. (pol.).
  64. ↑ Paweł Zając: Rast ponownie wygrywa w Bahrajnie, Giermaziak czternasty. f1wm.pl, 2009-03-14. [dostęp 2010-06-12]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Grand Prix Bahrajnu zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
←2009 Grand Prix Formuły 1 w sezonie 2010 2011→
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Bahrajnu_2010&oldid=73238732”