Grzegorz Piątek
| ||
 Grzegorz Piątek w 2011 r. | ||
| Data urodzenia | 1980 | |
| Narodowość |  Polska
| |
| Alma mater | Politechnika Warszawska | |
Grzegorz Piątek (ur. 1980) – polski architekt, krytyk i historyk architektury, w latach 2005–2011 redaktor miesięcznika „Architektura-Murator”, od 2011 członek zarządu Fundacji Centrum Architektury.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (2006).
W latach 2008-2009 koordynator części architektonicznej Polska!Year – polskiego sezonu kulturalnego w Wielkiej Brytanii (organizator: Instytut Adama Mickiewicza)
Kurator wystaw i projektów artystycznych związanych z architekturą:
- Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings, pawilon polski, XI Biennale Architektury w Wenecji, nagrodzona Złotym Lwem za najlepszą ekspozycję narodową (z J. Trybusiem, artyści: N. Grospierre, K. Laksa, 2008)[1];
- Disco Zachęta. The Afterlife of Buildings, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa (z J. Trybusiem, 2008);
- Zapomniki, Dom Spotkań z Historią, Warszawa (z J. Trybusiem, 2009);
- Open:Poland. Architecture and Identity, Royal Institute of British Architects, Londyn (w ramach Polska!Year, z Robem Wilsonem, 2009);
- Modernización / Modernització, Cuenca/Barcelona (z J. Trybusiem, 2010);
- Góry dla Warszawy, fundacja Bęc Zmiana, Warszawa (2009);
- Tranzyt, fundacja Bęc Zmiana, Warszawa (2010);
- Przyjemność, festiwal Warszawa w budowie 2, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2010);
- Wystawy mówione, Wiels Art Centre (Bruksela), Garazh (Moskwa), Reina Sofia (Madryt), Royal College of Art (Londyn), Archiv Kabinett (Berlin), CCA (Kijów), (z S. Cichockim, M. Liberą, J. Trybusiem, 2011);
- Le CorbusYear – program edukacyjno-kulturalny z okazji 125. urodzin Le Corbusiera (Warszawa, Katowice, Tarnów, Wrocław, 2012)[2];
- Dane warszawskie – sekcja wystawy głównej Muzeum Warszawy (z P. Jaworskim, Z. Oslislo-Piekarską, K. Piekarskim, K. Świeżewską, 2017)[3].
Od 2009 do 2011 roku w gronie Honorowych Ambasadorów Warszawy jako kandydata do tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2016.
Od 2010 do 2011 członek Rady Programowej warszawskiej kandydatury do Europejskiej Stolicy Kultury 2016.
W 2011 kierownik artystyczny starań Warszawy o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016.
Od 2011 członek zarządu Fundacji Centrum Architektury[4].
Od 19 sierpnia do 12 listopada 2013 pełnił obowiązki naczelnika w Wydziale Estetyki Przestrzeni Publicznej w Urzędzie m.st. Warszawy[5]. Od 2019 członek Zespołu Nazewnictwa Miejskiego w Urzędzie m.st. Warszawy[6].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W latach 2005-2011 redaktor w miesięczniku „Architektura-murator”. W latach 2014-2017 roku stały felietonista „Gazety Stołecznej”.
Autor biografii Stefana Starzyńskiego – Grzegorz Piątek, Sanator: kariera Stefana Starzyńskiego, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2016, OCLC 953666863 [dostęp 2018-03-09].
Współautor:
- niemieckojęzycznego przewodnika po Warszawie Warschau. Der thematische Führer durch Polens Hauptstadt (Stuttgart 2009, z J. Trybusiem)[7].
- SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy (Warszawa 2012, 2013, z J. Trybusiem, M. Piwowar)[8].
Autor artykułów o architekturze, designie i mieście oraz tekstów w książkach i katalogach, m.in:
- Notes from Warsaw (Warszawa 2007),
- Wallpaper City Guide, Warsaw' (Londyn 2008),
- Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings (Warszawa, 2008),
- Architektura Polska/Polen Architektur (Wiedeń 2008).
- mapy Use It. Warsaw (Warszawa 2008, 2009 – 2 wydania).
- Kronikarki – The Chroniclers. Zofia Chomętowska, Maria Chrząszczowa (Warszawa 2012)[9].
- ARPS. Architektura Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka (Warszawa 2012).
- ŻOL. Ilustrowany atlas architektury Żoliborza (Warszawa 2014)[10].
Autor cyklu wykładów Architekt w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2008-2010).
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za 2008 rok
- Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za promocję Polski na świecie (2009)
- Nagroda Literacka m.st. Warszawy w kategorii Edycja warszawska za rok 2016 za książkę Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego (2017)[11]
- nominacje w konkursach Nagroda im. Jana Długosza[12] oraz Książka Historyczna Roku za książkę Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego (2017)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ {{{tytuł}}}.
- ↑ Centrum Architektury :: Le Corbusyear. centrumarchitektury.org. [dostęp 2015-10-03].
- ↑ Muzeum Warszawy, muzeumwarszawy.pl [dostęp 2017-10-11].
- ↑ http://centrumarchitektury.org/o-nas, centrumarchitektury.org [dostęp 2017-10-11] (ang.).
- ↑ W Warszawie jest i będzie brzydko? Rezygnacja Grzegorz Piątka. [dostęp 2015-10-03].
- ↑ Jarosław Osowski. Obronili Krowią, przywrócili Kłopot. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 2–3 marca 2019.
- ↑ Grzegorz Pia̜tek, Jarosław Trybuś: Warschau: der thematische Führer durch Polens Hauptstadt. Wyd. 1. Aufl. Schröder, Verl. für Regionalkultur, 2009-01-01. ISBN 978-3-89728-070-0. [dostęp 2015-10-03].
- ↑ Centrum Architektury :: SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy. www.centrumarchitektury.org. [dostęp 2015-10-03].
- ↑ Kronikarki. Fotografie Warszawy 1945-1946 | archeologiafotografii.pl. faf.org.pl. [dostęp 2015-10-03].
- ↑ Centrum Architektury :: ŻOL. Ilustrowany atlas architektury Żoliborza. centrumarchitektury.org. [dostęp 2015-10-03].
- ↑ Przyznano laury 10. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy - Nagroda Literacka m.st. Warszawy - Kulturalna Warszawa, www.kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2017-10-11] (pol.).
- ↑ Nominowani - Konkurs o Nagrodę im. Jana Długosza, dlugosz.krakow.pl [dostęp 2017-10-29] (ang.).
