Orla (województwo podlaskie)
wieś | |
Wjazd od strony Bielska Podlaskiego | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2010-12-31) | |
Strefa numeracyjna |
85 |
Kod pocztowy |
17-106[4] |
Tablice rejestracyjne |
BBI |
SIMC |
0038267[5] |
Położenie na mapie gminy Orla | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu bielskiego | |
52°42′21″N 23°19′56″E/52,705833 23,332222[1] |
Orla (dodatkowa nazwa w języku białoruskim Орля), jid. אולע – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Orla[5][6]. Leży nad Orlanką, dopływem Narwi.
Orla uzyskała lokację miejską przed 1507 rokiem, zdegradowana w 1897 roku[7]. Miasto prywatne posiadało prawo magdeburskie w 1618 roku[8] i 1634 roku, położone było w ziemi bielskiej województwa podlaskiego[9]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie białostockim.
Miejscowość jest siedzibą gminy Orla.
Orla stanowiła ośrodek dóbr Radziwiłłów.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 1.518 osób, wśród których 31 było wyznania rzymskokatolickiego, 320 prawosławnego a 1.167 mojżeszowego. Jednocześnie 400 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 145 białoruską, a 973 żydowską. Były tu 253 budynki mieszkalne[10].
Do roku 1941 około 75% mieszkańców stanowiła ludność żydowska, wymordowana następnie przez Niemców podczas Holocaustu[11]. Obecnie większość mieszkańców jest wyznania prawosławnego.
Kalendarium
[edytuj | edytuj kod]- 1510 – książę Iwan Iwanowicz oddaje dobra przy rzece Orlej dla Michajła Bohusza Bohawitynowicza w zamian za dwór w Trokach.
- 1512 – wzmianka o cerkwiach prawosławnych w Orli – św. Jana Złotoustego i św. Symeona Stylity oraz o duchownym o imieniu Karp i psalmiście (diak) – Zachariasz.
- 1529 – wzmianka o dworze rodu Bohawitynowiczów w Orli.
- 1538 – Hanna Bohawitynowiczówna wyszła za mąż za starostę bełskiego Stanisława Tęczyńskiego, wnosząc mu dobra orlańskie w posagu.
- 1585 – Katarzyna Olekowicz wychodzi za mąż za arianina Krzysztofa „Pioruna” Radziwiłła, wnosząc Orlę i okolicę na trzysta lat w domenę Radziwiłłów z linii birżańskiej.
XVII wiek
[edytuj | edytuj kod]- 1616 – w Orli są 93 domy
- 1618 – Krzysztof Piorun Radziwiłł nadał przywilej, w którym zezwolił ludziom wszelkiego stanu tak chrześcijanom wszelkiego nabożęstwa iako i Żydom kupcom, rzemieślnikom, kramarzom, szynkarzom i jakąkolwiek potsciwego Powołania y Kondycyi osobom fundować się i budować. Powołał radę miejską, złożoną z wójta, sześciu ławników i pisarza. Nakazał zbudować na rynku ratusz.
- 1621–1634 – starostą orlańskim był arianin Stanisław Kurosz
- 1622 – książę Krzysztof II Radziwiłł kazał wznieść zbór kalwiński przy zamku w Orli.
- 1626 – Janusz Radziwiłł przebywa w swojej rezydencji w Orli
- 1643 – książę Janusz Radziwiłł odnowił przywilej na prawa miejskie Orli. Zmienił przy tym czas odbywania targów tygodniowych ze środy na niedzielę, zaznaczając, żeby nie targowano aż się odprawi nabożeństwo w zborze kalwińskim. Powołał również do życia straż miejską, uzbrojoną w halabardy albo dary oraz zalecił ogrodzenie całego miasta obronnym parkanem.
- 1656 – podczas potopu szwedzkiego pułkownik wojsk litewskich Samuel Oskierka w drodze z Tykocina pustoszy należące do Radziwiłłów posiadłości wokół miasta
- 1657 – przez miasto w drodze do Brześcia przechodzą wojska Jerzego Rakoczego. Ucieczka ludności.
- 1660 – odnowiono ogrodzenie wokół dworu oraz bramę wjazdową i wyszlamowano sadzawki w ogrodzie włoskim. Zbudowano śluzę. W latach następnych prowadzono prace remontowe przy dworskiej kamienicy, domu ogrodnika oraz domu urzędniczym.
- 1663 – Żydzi stanowią połowę 800-osobowej ludności miasta
- 1694 – księżna Ludwika Karolina Radziwiłł przekazała dobra orlańskie w zastaw podskarbiemu i pisarzowi ziemskiemu Wielkiego Księstwa Litewskiego Benedyktowi Pawłowi Sapieże z pałacem murowanym, z budynkami dwornemi i folwarcznemi i gumiennemi (...) z miasteczkiem Orlem, z Mieszczanami, Żydami i Obywatelami wieyskimi, ze wsiami Boiary i poddanymi w nich mieszkającymi
- 1699 – prawa do dóbr zostały przekazane na rzecz Jakuba Henryka Fleminga
XVIII wiek
[edytuj | edytuj kod]- 1701 – Fleming przekazał Orlę w zastaw Stefanowi Branickiemu, stolnikowi koronnemu. Ten z kolei, wydając swą córkę Krystynę za mąż za Józefa Sapiehę, podkomorzego Wielkiego Księstwa Litewskiego, oddał mu w nadzór całą włość orlańską
- 1702 – spustoszenie Podlasia w czasie III wojny północnej
- 1705–1708 – kilkakrotne niszczycielskie zajazdy podkanclerzego litewskiego Stanisława A. Szczuki
- ok. 1754 – powstaje żydowska synagoga w Orli w stylu barokowym
- 1775 – w mieście było jedynie 90 domów opłacających podymne
- 1789 – wojewoda wileński Michał Hieronim Radziwiłł wniósł pozew do Sądu Ziemskiego w Bielsku, który potwierdził prawa Radziwiłłów do Orli i zażądał od Izabelli Branickiej zwrotu miasta i okolic
- 1794 – król Stanisław August Poniatowski ponownie zobowiązał Izabelę Branicką (własną siostrę) do ustąpienia z Orli
- 1794 – spaliła się unicka cerkiew św. Symeona.
- 1796 – w miejscu spalonej cerkwi zbudowano nową cerkiew unicką pw. św. Michała.
- 1796 – rozbiory Polski i zajęcie Podlasia przez wojska i administrację pruską
- 1799 – w mieście są w 242 domy
XIX wiek
[edytuj | edytuj kod]- 1808 – po traktacie w Tylży Podlasie zajmują w miejsce pruskich wojska rosyjskie
- 1808 – książę Michał Radziwiłł ostatecznie wykupuje miasto z zastawu od Branickich
- 1831 – zarząd dóbr Radziwiłłowskich odwołuje za nadużycia administratora Michała Grabowskiego, który pełnił ten urząd od czasów Branickich.
- 1832 – Orla przechodzi we władanie Wittgensteinów[12]
- 1834–1839 – likwidacja unii i przejście miejscowej parafii (pierwotnie prawosławnej) pod obediencję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Wg zalecenia arcybiskupa Józefa (Siemaszki) do cerkwi wstawiono ikonostas, a łacińską monstrancję zastąpiono darochranitielnicą. Gdy w 1839 roku na Synodzie połockim ogłoszono akt zjednoczenia z Cerkwią Prawosławną, ówczesny proboszcz o. Aleksy Makowiecki wraz z wiernymi przyjęli to do wiadomości. W związku z tym parafię orlańską ominęły niepokoje, inspirowane przez duchownych, jakie miały miejsce w sąsiednich parafiach w Starym Korninie, Nowym Berezowie, Czyżach.[13]
- 1867 – miasto liczyło 1375 mieszkańców, z czego 91% stanowili Żydzi.
- 1870 – ukończenie budowy prawosławnej cerkwi cmentarnej pw. Świętych Cyryla i Metodego
XX wiek
[edytuj | edytuj kod]- 1900 – Orla liczy już 4286 mieszkańców. Żydów było 3678, czyli ponad 85%.
- 1915 – w południowej części terenu dawnej cerkwi zamkowej św. Jana pochowano poległych w okolicach miasta żołnierzy rosyjskich i niemieckich. Zmuszanie przez Kozaków części ludności do wyjazdu do Rosji.
- 1920 – wojna polsko-bolszewicka
- 1921 – powrót części ludności po traktacie ryskim
- 1921 – ludność miasta wynosi 1518 osób, z czego 1167 stanowią Żydzi
- 1938 – pożar zniszczył 550 budynków miasta w rejonie ulic Narewskiej, Bielskiej i 3 Maja. Uszkodzona została synagoga. Spaliło się kilka żydowskich domów modlitwy, w tym dwa przy głównej synagodze.
- 1939–1941 – okupacja radziecka – wywózki na Syberię, rekwizycja gruntów cerkiewnych
- 1941–1944 – okupacja niemiecka. Utworzenie w lipcu 1941 getta dla ludności żydowskiej w rejonie ulic: Kleszczelowskiej, 1 Maja, Koszelowskiej i Parkowej[14]. Mieszkało w nim ok. 2000 osób, które pracowały przy budowie i naprawie dróg oraz w warsztatach rzemieślniczych[14]. Getto zostało zlikwidowane jesienią 1942. Jego mieszkańców wywieziono do getta w Bielsku Podlaskim, skąd trafili do obozu zagłady w Treblince[14].
- lipiec 1944 – wyzwolenie miejscowości przez oddziały 48 Armii generała majora P. Romanienki wchodzącej w skład 1 Frontu Białoruskiego; ginie 16 żołnierzy radzieckich[15].
- 1979 – rozebranie zniszczonej cerkwi św. Michała i jej ponowna rekonstrukcja w 1981
- 1996 – ukończenie budowy wodociągu w gminie
Zabytki i atrakcje turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- synagoga w Orli – murowana z 2 poł. XVIII w. w stylu barokowym. Na ścianie wschodniej zachowana wnęka po Aron ha-Kodesz
- kirkut żydowski z XVIII w.
- kirkut żydowski w XIX w.
- drewniana parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Michała Archanioła z 1797 (wybudowana jako unicka) z drewnianą dzwonnicą z 1874 (cerkiew w latach 1979–1981 przeszła generalny remont na podstawie tzw. anastylozy)
- cmentarz prawosławny (wcześniej unicki) z początku XIX wieku z cerkwią cmentarną pw. Świętych Cyryla i Metodego z 1870
Kościoły
[edytuj | edytuj kod]Na terenie Orli działalność duszpasterską prowadzą następujące kościoły:
- Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
- Kościół rzymskokatolicki
- kaplica dojazdowa pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej należąca do Parafii Najświętszej Opatrzności Bożej w Bielsku Podlaskim[16]
- Kościół Chrześcijan Baptystów
- Zbór
W latach 1611–1770 istniał w Orli zbór kalwiński[17].
Urodzeni w Orli
[edytuj | edytuj kod]- Eugeniusz Czykwin – polski polityk, dziennikarz, działacz społeczności prawosławnej i mniejszości białoruskiej, poseł na Sejm PRL i RP IX, X, I, IV, V, VI, VII i IX kadencji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93494
- ↑ Wieś Orla w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-13] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 871 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 58–59.
- ↑ pierwsza lokacja się nie powiodła
- ↑ Józef Maroszek, Rzemiosło w miastach podlaskich, w: Studia nad produkcją rzemieślniczą w Polsce (XIV-XVIII w.), Maria Kwapień, Józef Maroszek, Andrzej Wyrobisz, Wrocław 1976, s. 96.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 25 .
- ↑ Artur Cyruk: Orla: Społeczność żydowska przed 1989. [w:] Wirtualny Sztetl [on-line]. Muzeum Historii Żydów Polskich. [dostęp 2016-01-05].
- ↑ W. Konończuk , Dobra Orla w latach 1771–1914: od Izabeli Branickiej do Aleksandra Patona, "Bielski Almanach Historyczny", 2018, s. 18 .
- ↑ Sosna Grzegorz , Fionik Doroteusz , Orla na Podlasiu. Dzieje Cerkwi, miasta i okolic, 1997, ISBN 83-909009-7-1 .
- ↑ a b c Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 351. ISBN 83-01-00065-1.
- ↑ Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945, Czesław Czubryt-Borkowski (oprac.), Zygmunt Czarnocki (oprac.), Warszawa: Sport i Turystyka, 1988, s. 75, ISBN 83-217-2709-3, OCLC 830085367 .
- ↑ Zbigniew Rostkowski: BIELSK PODLASKI – Parafia Najświętszej Opatrzności Bożej. Diecezja drohiczyńska. [dostęp 2016-01-06].
- ↑ Jan Mironczuk, Wyznania protestanckie na obszarze dystryktu podlaskiego, „Odrodzenie i reformacja w Polsce” 2018, z LXII, s. 149.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- H. Goworko: Orla i włość orlańska w XVI-XVIII wieku. Białystok: 1982.
- A. Laszuk: Duża i średnia prywatna własność ziemska na Podlasiu w drugiej połowie XVII w.. Białystok: 1995.
- E. Bagińska. Dobra Radziwiłłów linii birżańskiej na Podlasiu w XVII w.. „Białostocczyzna”, 1996.
- T. Wiśniewski: Bożnice Białostocczyzny. Białystok: 1992.
- Grzegorz Sosna, Fionik Doroteusz: Orla na Podlasiu: dzieje Cerkwi, miasta i okolic. Bielsk Podlaski – Ryboły – Białystok: 1997.
- M. Sierba, Powinności mieszkańców radziwiłłowskiej Orli w latach 1614–1695,
- W. Konończuk, Dobra Orla w latach 1771–1914: od Izabeli Branickiej do Aleksandra Patona, "Bielski Almanach Historyczny" 2018.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Orla (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 582 .
- Historia Orli
- Kirkut w Orli
- G. Sosna, D. Fionik: Orla na Podlasiu: dzieje Cerkwi, miasta i okolic