Przejdź do zawartości

Spółgłoska nosowa dziąsłowa dźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska nosowa dziąsłowa
Numer IPA 116
n
Jednostka znakowa

n

Unikod

U+006e

UTF-8 (hex)

6e

Inne systemy
X-SAMPA n
Kirshenbaum n
IPA Braille
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska nosowa dziąsłowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [n].

Artykulacja

[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [n]:

Warianty

[edytuj | edytuj kod]

Głoska ta może być wymawiana z udziałem zębów zamiast dziąseł – powstaje wtedy dźwięk: [].

Ponadto spółgłoska ta może występować w różnych wariantach:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mowa wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [nʲ];
  • wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mowa o spółgłosce welaryzowanej: [nˠ];
  • przewężenie w gardle, mowa o spółgłosce faryngalizowanej spółgłosce: [nˤ];
  • zaokrąglenie warg, mowa wtedy o labializowanej spółgłosce [nʷ][1].

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Przykłady w wybranych językach:

Wariant zębowy

[edytuj | edytuj kod]
Język Słowo IPA Znaczenie Uwagi
białoruski[2] новы [ˈovɨ] 'nowy'
francuski[3] connexion [kɔɛksjɔ̃] 'powiązanie'
grecki[4] άνθος [ˈɐθs] 'kwiat' Wariant głoski /n/.
polski[5][1] nos [ɔ]
portugalski[6] narina [n̻ɐˈɾiɐ] 'nozdrze'
ukraiński[7] наш [ɑʃ] 'nasz'
węgierski[8] nagyi [ˈɒɟi] 'babcia'
włoski[9][10] cantare [käˈäːre] 'śpiewać' Wariant głoski /n/ przed /t, d, s, z, t͡s, d͡z/.

Wariant dziąsłowy

[edytuj | edytuj kod]
Język Słowo IPA Znaczenie Uwagi
kataloński[11] nou [ˈnɔw] 'nowy'
gruziński[12] კა [ˈɑni] 'skóra'
hawajski[13] naka [naka] 'wstrząsnąć'
włoski[14] nano [ˈnäːno] 'karzeł'
japoński[15] 反対 (hantai) [hantai] 'naprzeciwko'
polski[5][1] poncz [ˈpɔt͡ʂ] Wariant głoski /n/ przed /t͡ʂ, d͡ʐ/.
hiszpański[16] nada [ˈnäð̞ä] 'nic'
purepecha[17] karani [kaˈɾani] 'pisać'

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Magdalena Derwojedowa: Zamiast korepetycji Język polski Kompendium. Świat książki, 2005. ISBN 83-7391-251-7.
  2. Ped Padluzhny, Fanetyka belaruskai litaraturnai movy, 1989 (ang.).
  3. Cecile Fougeron, Caroline L Smith. Illustrations of the IPA:French. „Journal of the International Phonetic Association”. 23 (2), s. 73–76, 1993. DOI: 10.1017/S0025100300004874. (ang.). 
  4. Amalia Arvaniti. Greek Phonetics: The State of the Art. „Journal of Greek Linguistics”. 8, s. 97–208, 2007. DOI: 10.1075/jgl.8.08arv. (ang.). 
  5. a b Bronisław Rocławski, Zarys fonologii, fonetyki, fonotaktyki i fonostatystyki współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Uczelniane Uniwersytetu Gdańskiego, 1976 (ang.).
  6. Madalena Cruz-Ferreira. European Portuguese. „Journal of the International Phonetic Association”. 25 (2), s. 90–94, 1995. DOI: 10.1017/S0025100300005223. (ang.). 
  7. Andrii Danyenko, Serhii Vakulenko, Ukrainian, Lincom Europa, 1995 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  8. Péter Siptár, Miklós Törkenczy, The Phonology of Hungarian, Oxford University Press, 2000 (ang.).
  9. Marco Bertinetto, Michele Loporcaro. The sound pattern of Standard Italian, as compared with the varieties spoken in Florence, Milan and Rome. „Journal of the International Phonetic Association”. 35 (2), s. 131–151, 2005. DOI: 10.1017/S0025100305002148. (ang.). 
  10. Luciano Canepari, Il MªPi – Manuale di pronuncia italiana, Bologna: Zanichelli, 1992 (wł.).
  11. Joan F. Carbonell, Joaquim Llisterri. Catalan. „Journal of the International Phonetic Association”. 22 (1–2), s. 53–56, 1992. DOI: 10.1017/S0025100300004618. (ang.). 
  12. Ryan K. Shosted, Vakhtang Chikovani. Standard Georgian. „Journal of the International Phonetic Association”. 36 (2), s. 255–264, 2006. DOI: 10.1017/S0025100306002659. (ang.).  Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  13. Peter Ladefoged, Ian Maddieson, The Sounds of the World's Languages, Oxford: Blackwell, 1996 (ang.).
  14. Derek Rogers, Luciana d'Arcangeli. Italian. „Journal of the International Phonetic Association”. 34 (1), s. 117–121, 2004. DOI: 10.1017/S0025100304001628. (ang.). 
  15. Hideo Okada. Phonetic Representation:Japanese. „Journal of the International Phonetic Association”. 21 (2), s. 94–97, 1991. DOI: 10.1017/S002510030000445X. (ang.). 
  16. Eugenio Martínez-Celdrán, Ana Ma. Fernández-Planas, Josefina Carrera-Sabaté. Castilian Spanish. „Journal of the International Phonetic Association”. 33 (2), s. 255–259, 2003. DOI: 10.1017/S0025100303001373. (ang.). 
  17. MiCarDu Lingüística Purépecha [online] [dostęp 2024-03-29].