Carlos Saavedra Lamas: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
|||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Carlos Saavedra Lamas''' (ur. [[1 listopada]] [[1878]] w [[Buenos Aires]] |
'''Carlos Saavedra Lamas''' (ur. [[1 listopada]] [[1878]] w [[Buenos Aires]], zm. [[5 maja]] [[1959]] tamże) – argentyński naukowiec, prawnik i polityk, laureat [[Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla|Pokojowej Nagrody Nobla]]. |
||
== Kariera naukowa == |
== Kariera naukowa == |
||
W 1903 obronił z wyróżnieniem ''summa [[cum laude]]'' na [[Uniwersytet w Buenos Aires|Uniwersytecie w Buenos Aires]] pracę doktorską z zakresu prawa. Studia kontynuował w [[Paryż]]u, po czym pracował jako profesor prawa i historii konstytucjonalizmu na [[Uniwersytet Narodowy w La Placie|Uniwersytecie La Platy]]. Następnie podjął pracę na swojej [[Alma Mater]] jako wykładowca ekonomii politycznej i prawa konstytucyjnego. Zorganizował także studia socjologiczne. Opublikował szereg prac z zakresu prawa międzynarodowego i prawa pracy. Karierę naukową przerwał w 1915 roku, kiedy został mianowany ministrem sprawiedliwości i edukacji. Do pracy akademickiej powrócił w 1938 roku. W latach 1941–1943 pełnił funkcję rektora, zaś do 1946 profesora Uniwersytetu w Buenos Aires. |
W 1903 obronił z wyróżnieniem ''summa [[cum laude]]'' na [[Uniwersytet w Buenos Aires|Uniwersytecie w Buenos Aires]] pracę doktorską z zakresu prawa. Studia kontynuował w [[Paryż]]u, po czym pracował jako profesor prawa i historii konstytucjonalizmu na [[Uniwersytet Narodowy w La Placie|Uniwersytecie La Platy]]. Następnie podjął pracę na swojej [[Alma Mater]] jako wykładowca ekonomii politycznej i prawa konstytucyjnego. Zorganizował także studia socjologiczne. Opublikował szereg prac z zakresu prawa międzynarodowego i prawa pracy. Karierę naukową przerwał w 1915 roku, kiedy został mianowany ministrem sprawiedliwości i edukacji. Do pracy akademickiej powrócił w 1938 roku. W latach 1941–1943 pełnił funkcję rektora, zaś do 1946 profesora Uniwersytetu w Buenos Aires. |
||
== Kariera polityczna == |
== Kariera polityczna == |
||
W 1907 roku został sekretarzem generalnym zarządu miasta Buenos Aires. Rok później został po raz pierwszy wybrany do [[Izba Deputowanych (Argentyna)|parlamentu]]. Aktywnie uczestniczył w pracach legislacyjnych dotyczących wód przybrzeżnych, irygacji, imigracji, kolonizacji oraz finansów rządowych. Po mianowaniu w 1915 na stanowisko ministra sprawiedliwości i edukacji, przeprowadził reformę systemu edukacji. Był jednym ze współorganizatorów [[Międzynarodowa Organizacja Pracy|Międzynarodową Organizację Pracy]] w 1919 roku. W 1932 prezydent [[Agustín Pedro Justo]] mianował go ministrem spraw zagranicznych. Doprowadził do powrotu Argentyny do [[Liga Narodów|Ligi Narodów]]. W październiku 1933, napisał Traktat o Nieagresji i Współpracy popisany przez wszystkie państwa reprezentowane na |
W 1907 roku został sekretarzem generalnym zarządu miasta Buenos Aires. Rok później został po raz pierwszy wybrany do [[Izba Deputowanych (Argentyna)|parlamentu]]. Aktywnie uczestniczył w pracach legislacyjnych dotyczących wód przybrzeżnych, irygacji, imigracji, kolonizacji oraz finansów rządowych. Po mianowaniu w 1915 na stanowisko ministra sprawiedliwości i edukacji, przeprowadził reformę systemu edukacji. Był jednym ze współorganizatorów [[Międzynarodowa Organizacja Pracy|Międzynarodową Organizację Pracy]] w 1919 roku. W 1932 prezydent [[Agustín Pedro Justo]] mianował go ministrem spraw zagranicznych. Doprowadził do powrotu Argentyny do [[Liga Narodów|Ligi Narodów]]. W październiku 1933, napisał Traktat o Nieagresji i Współpracy popisany przez wszystkie państwa reprezentowane na siódmej [[Konferencje międzynarodowe państw amerykańskich|konferencji panamerykańskiej]] odbywającej się w [[Montevideo]]. Poprzez liczne zabiegi dyplomatyczne przyczynił się do zakończenia [[Wojna o Chaco|wojny o Chaco]] pomiędzy [[Paragwaj]]em a [[Boliwia|Boliwią]], za co został wyróżniony Pokojową Nagrodą Nobla za rok 1936. |
||
Zmarł w 1959 roku w wieku 80 lat. |
Zmarł w 1959 roku w wieku 80 lat. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{Cytuj stronę | url = http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1936/lamas-bio.html| tytuł = Carlos Saavedra Lamas |
* {{Cytuj stronę | url = http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1936/lamas-bio.html| tytuł = Carlos Saavedra Lamas – Biographical| data dostępu = 2013-11-30 | autor = Nobelprize.org| opublikowany = Nobel Media AB 2013| praca = | data = | język = en}} |
||
{{Nobel Pokojowy}} |
{{Nobel Pokojowy}} |
||
Wersja z 23:11, 3 maj 2014
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 maja 1959 |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, dyplomata |
| Odznaczenia | |
Pokojowa Nagroda Nobla (1936)
| |
Carlos Saavedra Lamas (ur. 1 listopada 1878 w Buenos Aires, zm. 5 maja 1959 tamże) – argentyński naukowiec, prawnik i polityk, laureat Pokojowej Nagrody Nobla.
Kariera naukowa
W 1903 obronił z wyróżnieniem summa cum laude na Uniwersytecie w Buenos Aires pracę doktorską z zakresu prawa. Studia kontynuował w Paryżu, po czym pracował jako profesor prawa i historii konstytucjonalizmu na Uniwersytecie La Platy. Następnie podjął pracę na swojej Alma Mater jako wykładowca ekonomii politycznej i prawa konstytucyjnego. Zorganizował także studia socjologiczne. Opublikował szereg prac z zakresu prawa międzynarodowego i prawa pracy. Karierę naukową przerwał w 1915 roku, kiedy został mianowany ministrem sprawiedliwości i edukacji. Do pracy akademickiej powrócił w 1938 roku. W latach 1941–1943 pełnił funkcję rektora, zaś do 1946 profesora Uniwersytetu w Buenos Aires.
Kariera polityczna
W 1907 roku został sekretarzem generalnym zarządu miasta Buenos Aires. Rok później został po raz pierwszy wybrany do parlamentu. Aktywnie uczestniczył w pracach legislacyjnych dotyczących wód przybrzeżnych, irygacji, imigracji, kolonizacji oraz finansów rządowych. Po mianowaniu w 1915 na stanowisko ministra sprawiedliwości i edukacji, przeprowadził reformę systemu edukacji. Był jednym ze współorganizatorów Międzynarodową Organizację Pracy w 1919 roku. W 1932 prezydent Agustín Pedro Justo mianował go ministrem spraw zagranicznych. Doprowadził do powrotu Argentyny do Ligi Narodów. W październiku 1933, napisał Traktat o Nieagresji i Współpracy popisany przez wszystkie państwa reprezentowane na siódmej konferencji panamerykańskiej odbywającej się w Montevideo. Poprzez liczne zabiegi dyplomatyczne przyczynił się do zakończenia wojny o Chaco pomiędzy Paragwajem a Boliwią, za co został wyróżniony Pokojową Nagrodą Nobla za rok 1936.
Zmarł w 1959 roku w wieku 80 lat.
Bibliografia
- Nobelprize.org: Carlos Saavedra Lamas – Biographical. Nobel Media AB 2013. [dostęp 2013-11-30]. (ang.).
