Óscar Arias Sánchez
| ||
| ||
| Pełne imię i nazwisko | Óscar Rafael de Jesús Arias Sánchez | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 września 1940 Heredia | |
| 42. Prezydent Republiki Kostaryki | ||
| Okres | od 8 maja 1986 do 8 maja 1990 | |
| Przynależność polityczna | Partia Wyzwolenia Narodowego (PLN) | |
| Pierwsza dama | Margarita Penón | |
| Poprzednik | Luis Alberto Monge Álvarez | |
| Następca | Rafael Ángel Calderón Fournier | |
| 47. Prezydent Republiki Kostaryki | ||
| Okres | od 8 maja 2006 do 8 maja 2010 | |
| Przynależność polityczna | Partia Wyzwolenia Narodowego | |
| Poprzednik | Abel Pacheco de la Espriella | |
| Następca | Laura Chinchilla | |
| ||
| Odznaczenia | ||
| ||
Óscar Rafael de Jesús Arias Sánchez (ur. 13 września 1940 w El Hogar, prowincja Heredia) – kostarykański polityk i ekonomista. Dwukrotny prezydent kraju w latach 1986–1990 oraz 2006–2010.
Początkowo studiował medycynę na Uniwersytecie Bostońskim w USA. Przeniósł się na wydział prawa i ekonomii Uniwersytetu Kostaryńskiego w San José, następnie studiował na Uniwersytecie w Essex i w London School of Economics. W latach studenckich angażował się politycznie, wstąpił do Partii Wyzwolenia Narodowego – PLN (1964). Wykładał nauki polityczne na Uniwersytecie Kostaryńskim (1969). W latach 1970–1978 pełnił funkcję ministra planowania. Był również członkiem zarządu banku centralnego Kostaryki. W okresie od 1975 do 1979 roku był sekretarzem ds. międzynarodowych, później został wybrany sekretarzem partii – zrezygnował w styczniu 1984 r. – aby móc się ubiegać o nominację na kandydata na prezydenta. W latach 1986–1990 pełnił funkcję prezydenta Kostaryki (był najmłodszym prezydentem w historii kraju). Był inicjatorem pokojowego planu dla Ameryki Środkowej, który podpisali 7 sierpnia 1987 prezydenci 5 państw tego regionu: Kostaryki, Salwadoru, Hondurasu, Nikaragui i Gwatemali. Za to porozumienie, zwane planem Ariasa, otrzymał pokojową Nagrody Nobla w tym samym roku.
5 lutego 2006 ponownie wygrał wybory prezydenckie i 8 maja 2006 objął urząd prezydenta Kostaryki. Sprawował go do 8 maja 2010.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum informacji o Kostaryce
- Bernd Jordan, Aleksander Lenz: Księga 100 polityków stulecia, tłum. A. Sąpoliński, wyd. Interart, Warszawa 1997, ISBN 83-7060-508-7.
- Jan Palmowski: Słownik najnowszej historii świata 1900-2007 t. I, tłum. Agnieszka Kloch, Presspublica, Warszawa 2008 ISBN 978-83-7469-683-8.
